Hello

Deze ochtend eerst een bezoek gebracht aan Petaling Street in Chinatown, op slechts vijf minuten wandelen van hier. Ik kwam er niet voor de namaakproducten die er verkocht worden, maar voor de gebakjes die gemaakt worden door een man die dit al meer dan veertig jaar doet.

Hij maakt twee soorten: een kokosnootpannenkoek en een gebakje met noten. Ook hier moest je aanschuiven, wat meestal een goed teken is. De man stond te bakken, terwijl zijn vrouw de bestellingen opnam en het geld ontving.

Ik nam van elk eentje en betaalde 3,10 ringgit (0,64 cent). Het kokosgebakje was niet echt zoet, maar wel lekker. De ster van de show was echter het gebakje met noten—zoeter van smaak en echt heerlijk.

Iets verderop stond er een rij voor een sojaboon-drankje. Ik nam er eentje met jelly’s, kostprijs: 3 ringgit. Ik verwachtte dat het zoeter zou zijn, maar het was verrassend verfrissend.

Daarna zette ik mijn tocht verder naar de Thean Hou-tempel, die op een goede 3 km wandelen lag. Ik had de tijd, dus besloot ik te voet te gaan. Het was pittig in de hitte, en de laatste 600 meter waren een flinke klim.

Thean Hou-tempel
De Thean Hou-tempel in Kuala Lumpur, Maleisië, is een indrukwekkende Chinese tempel die in 1989 werd geopend. Gebouwd door de Hainanese gemeenschap, is de tempel gewijd aan Thean Hou, de Hemelse Moeder, die traditioneel wordt vereerd als beschermster van vissers.

Architectonisch combineert de tempel traditionele Chinese elementen met moderne bouwtechnieken. Het zes verdiepingen tellende complex heeft sierlijke zuilen, gebogen daken en gedetailleerde houtsnijwerken, wat het een visueel spektakel maakt. Gelegen op een heuvel in Robson Heights, biedt de tempel een prachtig panoramisch uitzicht over Kuala Lumpur.

Naast zijn religieuze functie is de Thean Hou-tempel een populaire locatie voor culturele evenementen en traditionele Chinese bruiloften. Op het tempelterrein vind je ook een kruidentuin, een schildpaddenvijver en een Wishing Well, wat bijdraagt aan de serene sfeer.

De toegang is gratis, en dankzij de kleurrijke lantaarns en gedetailleerde decoraties is het een geliefde plek voor fotografen en toeristen die de rijke Chinese cultuur in Maleisië willen ervaren.

Ik verbleef er ongeveer een uurtje en besloot vervolgens een Grab-taxi terug te nemen naar het hotel.

Onderweg sprong ik nog even binnen bij de Central Market voor een drankje en liet me verleiden door een thee die, volgens de verkoper, mijn leven zou veranderen—en dat voor slechts 14,5 ringgit (3,01 €). Ik koos die met passievrucht, in de hoop wat extra passie in mijn leven te brengen. Helaas smaakte het drankje zoals de passie in mijn leven: flauwtjes 😉.

Voor die prijs had het best wat beter mogen zijn, maar ach, het ging vooral om de gezondheidsvoordelen. Het zou me niet verbazen als ik morgenochtend wakker word met een bos witte krullen op mijn hoofd 😆.

Nu even een pauze op de kamer, en vanavond trek ik de stad in.

Omstreeks 16:00 uur wilde ik vertrekken, maar blijkbaar is dat precies het moment dat de regen valt. Dus maar een uurtje uitstel.
Tegen 17:00 uur ondernam ik een tweede poging. Het was nog niet helemaal droog, maar het viel te doen.

Ik trok richting Pavilion, de shoppingmall met alle topmerken. Niet dat ik van plan was cadeautjes te kopen voor zeurende collega's 😉, maar gewoon om al die bling-bling eens te aanschouwen. Het volk dat daar rondhangt en op de meest stoere manieren foto's maakt... echt om je krom te lachen! 😆

Vanavond stond er shoarma op het menu. Niet op de plek van de foto hieronder – daar stond een lange rij om binnen te komen – maar een paar honderd meter verder, bij een restaurant met een iets betere score. Het was lekker en weer eens iets anders. Meteen ook mijn duurste maaltijd van de reis: 30 ringgit (6,23 euro), flesje water inbegrepen. Ik dacht dat de pikante saus mij zou omverblazen, maar ook hier bleef ik op mijn honger zitten. Ze hebben me hier nog steeds niet van mijn sokken geblazen qua pittigheid.

Rond 19:00 uur keerde ik terug naar de kamer om rustig mijn verslag te schrijven en wat te ontspannen. Ook vandaag sluit ik af met bijna 20.000 stappen. Nog een paar keer pipi doen en ik zit er niet ver van af. 😄

Morgen is mijn laatste dag in Kuala Lumpur, zonder al te grote plannen. Er is hier minder open vanwege de festiviteiten. Sommige mensen zien er vandaag op hun best uit, allemaal in hun traditionele klederdracht. Ik zie het ons nog niet meteen aantrekken.

Nog een paar wist-je-datjes
Als je hier de straat wilt oversteken, moet je flink wat geduld hebben. De verkeerslichten zijn allesbehalve voetgangersvriendelijk—wachten van vijf minuten is geen uitzondering!

Het getal 4 wordt hier nauwelijks gebruikt. In mijn hotel ontbreekt de 4e verdieping; na 3 komt 3A en dan direct 5. Ook huisnummers met een 4 worden niet gebruikt.

Waarom wordt het getal 4 vermeden?
In Maleisië (en veel andere Aziatische landen, zoals China, Japan en Zuid-Korea) wordt het getal 4 gezien als een ongeluksgetal. Dit komt door de uitspraak in het Chinees:

In het Mandarijn wordt 4 uitgesproken als sì (四).

Dit lijkt sterk op sǐ (死), wat "dood" betekent.

Deze associatie maakt dat 4 wordt gemeden, een fenomeen dat bekendstaat als tetrafobie (angst voor het getal 4).

Waar zie je dit terug in Maleisië?
Gebouwen: Hotels, appartementen en ziekenhuizen slaan de 4e verdieping over of vervangen deze door 3A (dus: 1, 2, 3, 3A, 5...).

Nummerplaten & huisnummers: Mensen vermijden autokentekens, huisnummers of hotelkamers met een 4 erin.

Telefoonnummers: Nummers met veel vieren worden soms vermeden of zijn goedkoper.

Dit bijgeloof is vooral sterk onder Maleisische Chinezen, maar is ook breder in het land merkbaar.

"In het vorige hotel had ik kamer 204, nu heb ik kamer 504, en ik ben het 4e kind. Verder uitleg overbodig, toch? 😆"

Geniet nog van jullie stakingsdag! Ik ga hier afsluiten. Tot morgen!

Geschreven door TheBaldadventurer