Goedenavond

Vannacht werd ik gewekt door een stevig onweer. Ja, ze kunnen er hier wel wat van, en dat zou ik later op de dag nog meer ondervinden.
Na een klein ontbijtje sprong ik op mijn stalen ros richting de SkyCab. Wanneer je daar binnenkomt, denk je even dat je in Disneyland bent: alles is mooi aangelegd en verzorgd.
Omdat het nog rustig was, hoefde ik geen fast lane-ticket te kopen. Voor 89 ringgit (18,14 euro) kocht ik een ticket tot het tweede platform, inclusief toegang tot de SkyWalk.

Hier wat leuke weetjes:

Wat is de SkyCab?
De SkyCab is een kabelbaan die je van de voet van de berg Machinchang helemaal naar de top brengt. Onderweg heb je een spectaculair uitzicht: je zweeft over jungle, watervallen en kalkstenen kliffen. Bij helder weer kun je zelfs het vasteland van Maleisië en het zuiden van Thailand zien!

Lengte en hoogte:
De kabelbaan is ongeveer 2,2 kilometer lang en stijgt tot 708 meter boven zeeniveau. Het is een van de steilste kabelbanen ter wereld!

Stations:
Er zijn drie stations: het basisstation, een tussenstation (waar je kunt uitstappen om foto’s te maken) en het topstation, met een platform voor een 360° uitzicht.

SkyBridge:
Boven kun je ook over de beroemde Langkawi Sky Bridge lopen: een gebogen brug die tussen twee bergtoppen hangt. De brug lijkt te zweven en biedt waanzinnige uitzichten — als je geen hoogtevrees hebt. 😄

Tickets:
Tickets zijn vaak combi’s die ook toegang geven tot andere attracties zoals het 3D Art Museum, SkyDome en SkyRex. Voor de Express Lane betaal je wat extra, maar de basisprijs is redelijk.

Extra tip:
Als je zin hebt in avontuur, kun je ook de SkyTrail wandelen: een junglepad tussen het topstation en het SkyBridge-platform.

Ik had gelezen dat dit de steilste kabellift ter wereld zou zijn, en naar de top toe begon het inderdaad stevig te klimmen. Even leek het alsof ik moest meehelpen duwen.
Ik stopte even op niveau 1 om foto’s te maken, en ging dan verder naar niveau 2, waar je de SkyWalk kunt doen.

Natuurlijk koos ik ervoor om de SkyTrail te wandelen. En daar waren ze weer: die kleine smeerlapjes zelfs hier zo hoog in de bergen! Een man voor mij had een stok meegenomen om apen op afstand te houden, maar gelukkig bleek die niet nodig.
De trail was pittig en ik zag regelmatig mensen even stoppen om op adem te komen.

Eenmaal bij de SkyWalk was het zicht fenomenaal. Amai, zo mooi! Ook al was het niet 100% helder, je staat echt met open mond rond te kijken.
Ik liep de brug op en voelde ze af en toe een beetje bewegen. De ene mens stapt daar precies al wat gemakkelijker dan de andere. 😄
Op sommige stukken liggen er glazen vloeren extra kriebels verzekerd! Brrr...

Op het einde van de brug kon je even uitrusten. Daar stond uitleg over hoe de brug gebouwd is. En ja hoor, daar waren ze weer: drie apen die elkaar begonnen te ontvlooien, hangend aan de kabels alsof het niks was. Als zo eentje zich mispakt, denk ik dat z’n vlooien het ook niet overleven...

Na enkele keren op en neer over de brug (waar voor mijn geld!) nam ik de trail terug naar de kabelbaan.
Beneden aangekomen was het tijd voor een drankje, want ik had al goed gezweet.

Bij mijn ticket zaten nog drie andere attracties inbegrepen. De SkyDome was gewoon een 360°-filmpje. De SkyRex was gesloten (die dino had waarschijnlijk een vrije dag 😄), maar het 3D Art Museum was echt prachtig.
Schoenen uit en naar binnen: de muren, vloeren en plafonds zijn volledig beschilderd. Op de grond staat telkens aangegeven vanwaar je het beste je foto kunt nemen voor het perfecte effect.
Ik vroeg iemand om één foto van mij te maken en het resultaat mocht er zijn!

Na een tijdje trok ik verder naar de Seven Wells Waterfall. Ik wist al dat er weinig water zou zijn: het is tenslotte droogseizoen, ook al heb ik hier al wat regen gehad.
10 ringgit (2,03 euro) inkom, even registreren en hop, de klim op.

Er stonden waarschuwingsbordjes om de apen niet te voederen, en we vertrokken. Tegen de tijd dat ik level 1 bereikt had, was mijn T-shirt doorweekt: pfff, 32°C en 70% luchtvochtigheid, je kent het wel.
Ik nam wat foto’s en ging verder.
Toen zag ik een bord: "Level 7 – 2 uur hiken". Euh, wablief? Het was al 14u, dus in het beste geval was ik om 18u terug. Bovendien was het vanaf daar echt jungle: geen trappen meer.
Ik kwam een moedig Frans koppel tegen dat zei: "Wij gaan tot de Blue Lagoon!" Dat leek mij een goed idee misschien kom ik daar Brooke Shields nog tegen. 😉

De trail naar de Blue Lagoon duurde ongeveer 35 minuten: ploeteren door een dichtbegroeid stuk jungle, boompjes over en onder. Er stonden borden om op te letten voor spinnen, schorpioenen en andere giftige beestjes.
Je hoorde overal geluiden maar zag niet altijd iets... en ja, de apen waren er ook weer.
De "Blue Lagoon" bleek meer op een grote jacuzzi te lijken en zonder Brooke Shields helaas. 😅

Ik keerde terug richting de bewoonde wereld, maar nam nog een omweg langs level 3: daar was een indrukwekkende waterval, ondanks het lage waterpeil.
Bij het eerste kraampje bestelde ik een frisse kokosnoot. Heerlijk!

Terug naar "Disneyland" dan maar. Ondertussen was het al 15u30 en ik had amper gegeten. Alles smaakte me dus geweldig goed.
Daarna sprong ik op mijn scooter en wisselde nog snel wat ringgit, want je kan hier niet overal met kaart betalen. Gelukkig gebruik ik meestal mijn Wise-kaart, en dat werkt prima.

Ik wil morgen een mangrove-tour doen, dus ik besloot alvast even te rijden en te kijken of ik iets kon boeken.
38 km verder: geen probleem, de wegen zijn mooi en leuk om te rijden.

Maar hoe dichter ik bij mijn bestemming kwam, hoe donkerder de lucht werd... Ik wist dat ik het niet droog ging houden.
Ik kwam nog droog aan, maar bijna alles was gesloten. En toen begon het te gieten.
23 km had ik nog te rijden, in de volle regen. In twee seconden was ik nat, en ik kon nergens schuilen. Een paar kilometer verder vond ik onderdak bij een tankstation.
Tussen haakjes: benzine kost hier maar 0,41 euro per liter, niet slecht hè?

De regen bleef duren. Mijn gsm gaf aan dat er pas over uren beterschap kwam.
Ik besloot: ik ben nu toch nat, ik rij gewoon verder. Sommige straten stonden al 10 cm onder water.
Je kan je wel voorstellen hoe ik er uitzag toen ik aankwam: zo nat als een soepkieken.
Eerst een warme douche en wat bekomen, want ik had alweer meer dan 20.000 stappen gezet, met heel wat hoogtemeters.

Ik heb online een ticket gekocht voor mijn trip van morgen. Als de weersvoorspelling klopt, blijft het droog...

Een stevige boterham voor vandaag! Slaapwel en tot morgen!

Geschreven door TheBaldadventurer