Goeieavond

Deze morgen wat geschiedenis opsnuiven, niet meteen de leukste maar deze gebeurtenissen mogen niet vergeten worden.
Een goeie km van hier ligt de brug, de brug over de river Kwai of moet ik zeggen de river Mae Klong? Dit lezen we over de brug.
Dankzij verschillende films en boeken is de Brug over de rivier de Khwae berucht geworden en heeft zowel Thais als buitenlanders naar de plek getrokken. Als een gewone zwarte ijzeren brug een verhaal kan vertellen, kun je er zeker van zijn dat het een dramatisch verhaal is. Deze stalen brug is een van de belangrijke historische monumenten en gedenktekens in Thailand. Het is bijna een symbool van de provincie en is een aanbevolen plaats in de reisgids van Kanchanaburi. De geschiedenis van de brug is bekend, aangezien deze deel uitmaakte van de spoorlijnen in de Tweede Wereldoorlog en veel conflicten en bloedvergieten had meegemaakt. Na de Tweede Wereldoorlog werd de beschadigde brug in 1946 door de Thaise regering gerenoveerd. Elk jaar wordt van eind november tot begin december de Bridge of the River Kwai Memorial Week gehouden, waar een tentoonstelling is over de Tweede Wereldoorlog en de geschiedenis en archeologie van de brug. Tijdens het evenement staan ​​ook volksoptredens, lokale goederenmarkten en ander entertainment op het programma. Niet ver van de brug ligt Don Rak of KanchanaburiWar Cemetery, een andere belangrijke plaats die verband houdt met de Tweede Wereldoorlog, omdat hier de overblijfselen van de krijgsgevangenen zijn begraven die waren omgekomen tijdens de aanleg van de spoorlijn.
Dat dit de toeristische trekpleister is van Kanchanaburi is duidelijk. Het was nog vroeg op de dag en er was al redelijk wat volk. Ik liep te brug over tot aan de overkant van het water, daar is meer ademruimte en daar heb je nog verschillende oude vrachtwagens staan van WO2. Plots hoorde ik de trein toeteren en ik snelde mij terug op de brug. Daar zijn speciaal platvormen gemaakt waar je kan staan als de trein voorbij komt. De trein rijdt sowieso maar stapvoets en iedereen die op te trein zit neemt foto's en iedereen die op de brug staat neemt foto's. Ik liep nog eventjes door de kraampjes verderop en vertrok naar de kamer om wat aankopen te dumpen en zette te voet verder naar het restaurant waar ik gisteren ook had gegeten. Vandaag zal ik alles te voet doen, het is allemaal doenbaar en we kloppen de dag af met 24000 stappen. Vandaag stond op het menu een tom yam Khun. Een pitte soep met scampi's. Na mijn soepje richting de Erebegraafplaats van Kanchanaburi. Hier liggen gesneuvelden van WO2, vooral Britten, Australiërs en Nederlanders. We kunnen niet zeggen dat Thailand een proper land is met soms veel vuil langs de straten en velden maar deze begraafplaats ligt er tip top bij en zo hoort het ook te zijn. Volgende stop, de Skywalk bridge. De Kanchanaburi Skywalk, gebouwd tijdens COVID, werd gebouwd langs de Kwae Yaï-rivier, waar de 3 rivieren Kanchanaburi, Mae Klong, Phachi en Kwae Yaï samenkomen. Met een hoogte van 12 meter biedt het een prachtig panoramisch uitzicht op de rivier en de bergen, met de grote Boeddha van Wat Tham Khao Laem in beeld. De glazen loopbrug over een afstand van 150 meter langs de oevers van de Kwae Yai- rivier. Als u rechts van de brug loopt, ziet u aan de stadszijde de 60 Years Maharat Hall, terwijl u naar links kijkt de drie rivieren kunt bewonderen. Naast de Skywalk loopt er langs de oever van de Kwae Yai rivier een voetgangersstraat, die bezoekers een levendige openbare ruimte biedt waar ze kunnen wandelen, ontspannen en deelnemen aan verschillende activiteiten. Er is ook een Walking Street, een keer week en dit was toevallig vandaag. 60 baht moest ik betalen om de sky bridge te betreden en er was wel wat volk. Ik nam er de tijd om eens rond te wandelen en wat foto's te nemen en trok door het marktje om mijn weg verder te zetten naar mijn kamer. Op een 100 meter van mijn hotel is er een 7/eleven. Zoals je ondertussen wel weet een buurtwinkel waar ik elke dag langs ga om wat drank in te slaan voor op de kamer en daar ligt elke keer een hond voor de deur. Hij is onverzorgd maar hij staat ook niet echt mager maar je ziet dat het een zwerfhond is. Nog voor ik aan de winkel was zei ik tegen mezelf, als hij er terug ligt dan ga ik binnen en koop ik wat hondenvoer en hij lag er ook. Ik kocht een maaltijd verpakt in een zakje en stapte er mee buiten. Normaal kijk de hond niet op als je binnen of buiten ga maar nu volgde hij me wel. Ik deed het zakje open en deed de inhoud van het zakje op de grond. Hij durfde niet echt gaan eten en bleef naar mij kijken. Ik zette een paar stappen achteruit en hij ging toch eten. Ik heb daarmee de wereld niet beter gemaakt maar wel een zwerfhond zijn dag goedgemaakt. Het is nu al 6 maand dat ik mijne kleine vriend heb moeten afgeven en ik mis hem nog elke dag. Was hij nog in leven dat had hij mijn zus al wat grijze haren bezorgd met zijn streken als hij op verplichte vakantie moest.
Morgen Hellfire pass, 80 km van hier. Ik kan bijna niet geloven dat we dit de vorige keer met de scooter hebben gedaan.
Ik heb heel veel mooie herinneringen aan mijn vorige reizen in Thailand maar mijn bezoek aan Hellfire pass blijft mij misschien nog meest bij. De koptelefoon op en je hoort de mensen praten die WO2 hebben meegemaakt en daar hebben moeten werken als slaaf om de spoorweg Bangkok Birma te bouwen. Ik vergeet dit nooit maar morgen lezen jullie daar meer over.
slaapwel voor straks.

Geschreven door TheBaldadventurer