Woohoo dag numero 100. Om zes uur gingen toevallig zowel mijn wekker als die van men buren, nicolas en calais af. Zij pakten echter veel sneller in als ik. Heb men eige serieus gespoeid om same klaar te zijn. Gelukkig was ik toen al aant denken om hun te late gaan en rustig in te pakken, want na tien km samen fietsen heb ik men eige alsnog late terugzakken. Hun tempo lag te hoog voor men benen (3e dag na twee weken rust) , alsook voor men kont dat zijn resistentie verloren had. Ze verdwenen in de verte. Kort erop kwam ik erachter dat men gelaste vork terug los was, drie km verder een autoservis binnengestapt. Het ging weer bergop voor een lengte van 60 km. Dan lijkt het alsof je helemaal niet vooruit gaat. Op de weg naar beneden kwam ik uit op de beste afdaling in men leven, voor het eerst heb ik 70 km/u kunnen rijden. Een splinternieuwe asfaltlaag, super brede weg en de afwezigheid van autos waren de perfecte combinatie om te gassen. Toch nog even de afdaling onderbroken omdat ik een tegenligger uit nieuw zeeland tegen kwam. ff een klapke doen. Tegen de avond men tent 100 km van de afghaanse grens opgezet. Het landschap en de huisjes hier zouden uit een amerikaanse oorlogsblockbuster kunnen komen.

Geschreven door Nickgrootjans