Gisteren geen alcohol aangeraakt. Vandaag een frisse vis uit bed. Wat noodles koken en alle resten opeten, bananen, rijstwafels, chocolat en ondertussen rustig inpakken. Vlak voor men vertrek toch nog een plonsje in zee gemaakt. Ik dacht slechts 65 km tot istanboel te hebben gelezen op een blauw bord en had mijn middagpauze wat verlengd. Het waren er echter 100. Internet had gezegd, stay as close to the sea as possible, so i did. Hier zouden goede fietspaden liggen. Even later kreeg ik op zo een fietsad naast de zee gezelschap van twee mountainbikers (15 en 12, denk ik). Ze vroegen wat standaard vragen maar meer engels kwam er niet uit. Bij het stilvallen van het gesprek zette Ik na een tijdje mijn muziek terug op maar ze bleven wat awkward naast mij fietsen. I hoopte dat als ik een pauze zou pakken ze wel door zouden rijden en zette mij op een bank. In plaats van door te rijden gingen ze naast mij zitten en begonnen heel mijn fiets te analyseren. Even later fietste ik dan maar verder met men twee nieuwe communicatieloze vrienden. We reden dik anderhalf uur samen. We hebben zelfs ff geracet en een treintje van 34/u gemaakt. Uiteindelijk kwamen we op een doodlopend stuk uit en ik liet hun op men gps zien waar ik naartoe moest. Zij kenden de weg, eerst vond ik ze lastig gezelschap maar ze hebben mij pertang goed geholpen om de weg te vinden. Mooi toch. Ze hadden zelfs een fluitje om in het immens drukke verkeer zichzelf en mij te beschermen. voor de brug lieten ze mij achter. Aan de luchthaven probeereen twee vluchtelingen kinderen mij zakdoekjes te verkopen. Ik zei dat ik dat niet nodig had en focuste mij op het nemen van een foto. Mezelf bedacht en voor ik vertrok al men kleingeld, 2€ ofzo, in men hand gestoken en naar de kinders gereden. Toen ik mijn hand uitstak begonnen zij plots te vechten en trekken aan mijn hand. De grote jongen won en de kleine had slechts 0,25 liracent kunnen grijpen in het gewring. Hij begon te wenen en ging verslagen met de knieen op de grond naar boven kijken met krokkodillentranen op zijn gezicht. Daar stond ik dan in een poging om goed te doen voor twee had ik de dag van 1 verpest. Ik probeerde met gebarentaal de grote zijn geld te laten delen. Maar dat zag hij precies niet zitten. Niet wetende wat ik anders kon doen en om mijn eige ook niet in lastige situatie te brengen ben ik toen maar doorgereden. Tegen achten was ik bij men host en werd ik uitgenodigd voor een binge eating sessie, bereid door de tante van men host. Samen Even de stad in wandelen en tegen 1 u naar bed.

Geschreven door Nickgrootjans