Had de voorbije dagen al gemerkt dat men linker voortas wat veel bewoog. Sochtends na men rustdagje van gisteren alles nog is nakijken (dit doe ik volgende keer beter voor de rustdag ipv erna). Beetje in paniek toen ik zag dat men voorvork bevestiginspunt beschadigd was en heel men linkertas er dreigde af te gaan vallen. Bike shops in het centrum konden me niet direct helpen, dan maar verder fietsen en wachten tot ik een autoservis tegenkom. Daar aangekomen keek men er ff naar. Een gast kon me helpen en begon dan met een slijpschijf aan men lieve fiets te slijpen. Derna bij het lassen vlogen de vonken int rond. Enerzijds zaten men banden er nog op en anderzijds droeg hij geen helm. Man man ik had er geen goei oog op maar veel ander opties haddek ni. Maar die kerel heeft da uiteindelijk wel goe gedaan, hij kent zenne stiel zegt. Twas zelfs gratis. Turkish kindness. Derna 70 km langs de hoofdweg fietsen, druk, plat en redelijk eentonig. Toen ik bij de zee uitkwam een stenig weggetje naast de zee gevonden. Dat is trager maar wel leuker fietsen zo naast de zwarte zee. Ik was amper 2 km op dit weggetje en ineens wuift een ouder koppel naar me. Hey alles goed? Het bleken twee nederlanders te zijn die mij eigenlijk in het duits wouden aanspreken. Maar ja da klinkt quasi hetzelfde. Ik mocht men tent naast hun huis zetten en ook een tuinslang douche nemen. Savonds kreeg ik een hamburgerbrood, fles cola, noten en fruit van de verschillende buren. Groot was mijn verbazing ook dat een meisje van 9 jaar beter engels kon dan mijn host uit bolu en die was 23, eerste jaarsstudent engels aan de universiteit nota bene. De zwarte zee zelf blijf ik ff uit want ik zag kwallen. Man ik haat die beesten.

Geschreven door Nickgrootjans