Paps is gelukkig opgeknapt. We hoeven niet eerder naar huis vanwege ziekte en kunnen nog 2 dagen genieten van Jakarta.
We rijden terug van Bandung naar Jakarta en dit keer gelukkig geen file, ruim 2 uur te gaan.
Voor het eerst maken we een echte snelweg mee en halen we een maximum van 100. Het blijft een inhalen met afsnijden van elkaar, links- en rechtsom. Fijn dat het nu daglicht is zodat ik ook nog van de natuur om me heen kan genieten. Wat is dit land toch mooi groen, zelfs bij een grauwe dag als vandaag. Het regent zelfs vandaag en is even een aparte beleving na 3 weken zon. Onderweg stoppen we wederom voor een Starbucks en raak ik benieuwd waar we vannacht slapen. Na 1,5 uur zie ik de appartementen groeien tot wolkenkrabbers naarmate we Jakarta stad naderen. Het gezoem van toenemende scooters neemt ook toe. Vervolgens voegen ook de tuktuks erbij, hele rijen achter elkaar. Wanneer we langs ons immense hotel komen ben ik blij en verheug ik me nu op het mega hotel gekoppeld aan de 7 verdiepingen tellende Mall zodat ik de komende dagen niet meer met een taxi of familie ergens naar toe hoef. Normaal zou ik nooit voor een dergelijk verblijf kiezen maar inmiddels verlang ik naar luxe en rust.
Bij de entree aangekomen wordt ik verrast met mooie beelden en kunst aan de muur. Ik vermoed dat het in de 70er jaren gebouwd is qua stijl maar is slechts 24 jaar oud. Ik waardeer de moderne kunst in dit hotel net zoals de koloniale historie van Nederland aan de muur in het vorige hotel. Onze kamer is ook een fijn verblijf en qua ligging ideaal, 8 hoog, een verdieping boven het zwembad en fitnessruimte. Voordat we afscheid van de familie gaan nemen, neem ik een duik in het zwembad terwijl paps even gaat liggen. Niet land daarna gaan we even aan de poolbar een snack met drankje doen. Paps knoopt natuurlijk een gesprek aan over Nederland en zijn afkomst met de jongens achter de bar terwijl hij van een ander soort bananasplit geniet dan hij gewend is. En ik neem een wit wijntje, omdat het hier wél kan en niet in de restaurants. Vanwege de overwegende Moslim cultuur.

Ik heb me lekker opgeknapt en weer eens wat make up opgedaan. We hebben paps afscheidsdiner en worden door paps nichtjes opgehaald. We komen in een visrestaurant en zoals vele restaurants is het groots en vol aquaria met levende vissen (eeew!). Bij aankomst worden we als belangrijke gasten opgevangen en krijg ik allerlei Indonesische kado's aangereikt, voor mij, mams en paps. We zijn weer met zo'n 22 man en zijn luid aanwezig tussen de andere gasten. Zoals gewoonlijk is alles al besteld en kijk ik wat gespannen wat er nu weer geserveerd wordt. Minstens 20 borden met 10 verschillende gerechten worden aangevoerd. Witte rijst, in beslag gefrifuurde vis, in beslag gefrituurde kip, in beslag gefrituurde tahoe, in beslag gefituurde gamba's, een gegrilde vis in zijn geheel en 1 klein bordje zeewier achtige groente. Ik maak gretig gebruik van dat ene bordje groen en rijst mer een beetje tahoe en kip. Eerlijk gezegd vind ik het eten sober en niet echt lekker waar zij van genieten. Ik verheug me op mijn eigen groenrijke keuken weer. Zonder suikers, vet en vetsin.
Na het eten gaan de camera's weer op scherp; selfies, groepsfoto's in geheel en per gezin, video's, opnieuw en nog een keer, nog een keer, links kijkend, rechts kijkend, zo grappig. Na een half uur zijn ze klaar en begon ik inmiddels gekke bekken te trekken. We lopen in slakkegang door de Mall naar de garage en bij een trap worden er weer foto's gemaakt. Bij de lift nemen we afscheid maar ook dit duurt 20 minuten en met veel gieren en brullen door de familieleden. Ik sta er stilletjes van te genieten maar vind het ook wel welletjes inmiddels. Paps en ik voelen ons bevoorrecht dat de verre familie zoveel moeite voor ons doet en het belangrijk vind om ons welkom te laten voelen.

Terug op onze hotelkamer en na een half uur in bed heb ik het gewoon koud. Na een lange broek aan lange mouwen aan val ik toch snel in slaap. Mijn één na laatste nacht.

Geschreven door Leonesie