Ojeeee.....9.10u, ik heb me verslapen..wel de wekker gezet maar nie top zondag.
Ik ren naar beneden en daar staat de hlve familie. Komen net van de kerk en klaar om naar het strand te gaan. Ik stress me rot en neem snel een douche. Ze lachen me vriendelijk toe en Sharon zegt dat haar tante ook niet klaar is. Toch voel ik me ongemakkelijk als iedereen buiten staat. Maar misschien is dit ook wel gewoon voor ze.

Met 3 grote SUV's rijsen we een uurtje naar het strand. Wat een contrast met de armoede langs de weg. Open hutjes tussen de vele bananebomen waar je kleine kindjes in de typische hurkhouding ziet zitten. De vele moskeën en dames achterop de brommers geheel bedekt doet mij relealiseren dat dit overwegend een Moslim land is. Ik heb wel mijn tankini aan maar zal wel m'n kleding moeten aanhouden wil ik beleefd blijven.

Bij strand Mutun aangekomen zie ik leuke hoge maar oude strandhuisjes en een hele hoop spelende vrolijke kinderen met hun ouders. En in het water een rij bootjes om naar de eilanden te varen. De familie heeft 1 gehuurd en heeft zowel warm eten als voldoende snacks en drinken. Ofcourse! Ik beperk me met water en een bananechipje maar de familie geniet ervan.

1,5 uur lang varen langs prachtige eilanden en baaien. Het water is heerlijk warm en verkoelende wind langs me heen. De 2 buitenboord motoren knetteren behoorlijk. Zeker wanneer 1 motor loslaat en ze met een touwtje rechttrekken om het geluid te verbeteren. We nemen een pauze op kleine Puhawang. Een rustig tropisch eilandje waar we uit een kartonnen doos rijst met hete kip eten. En dan nog even met kleren en al de zee in lopen. Wat heerlijk helder en warm water is het. Zo nu en dan zie ik een kreeftje die de kleur van het cremekleurige zand heeft. Het uitzicht is prachtig. Even terug kwamen we een 'huwelijks' eiland voorvij wat werkelijk een palmparadijs was met helder aqua water en witte zandbank ervoor. Ik was even verheugd dat we er heen gingen en beetje teleurgesteld dat we verder vaarden. Maar de eindbestemming was ook erg mooi. Puhanwang heeft een grote langrekte zandbank van 5 meter breed. Terwijl de jongeren op een bananaboot achter de speedboot gaan, de ouderen hen toekijken, loop ik wat heen een weer en half het water is. We gaan hier dus niet languit luieren maar kort rondhangen om weer terug te gaan. Op de terugweg gaan we ergens nog voor anker en een tijdje snorkelen. Ik voel me wat ongemakkelijk om met de kleding het water in te gan en omdat ik een pijnlijke rug weer heb van de houten bankjes en rechtop zitten, besluit ik niet om die boot in en uit te klimmen met mijn rok. Al twijfel ik regelmatig wanneer ik de jongeren tussen de prachtige gekleurde vissen zie met hun kleding aan. Verder varend doen we weer een tropisch zandbank midden in de zee aan met mooie kijkbak vol koraal en vissen en loop ik nog wat met mijn rok de zee in. Hier droogt alles in een mum.

Het vele in en uit stappen in de boot is een uitdaging voor paps. Paps is een stoere man en zegt dat hij zich prima red. Maar omdat hij gympen aanheeft is het lastiger om niet het water te raken. Ik maak me dan ook bezorgd wanneer hij een keer omvalt en zijn hoofd stoot. En hij loopt niet echt stabiel. Gelukkig gaat alles goed en blijf ik achter hem als we in en uit stappen.

Terug aan wal in de vroege avond gaan we natuurlijk weer uit eten. Zoutig, klam, moe maar voldaan en dankbaar aan tafel. Eindelijk een dag vol natuur beleefd en geniet ervan dat paps en ik onze praatjes delen en hem zie genieten. En dan ook een kwetsbare kant van hem te zien zo nu en dan.

Geschreven door Leonesie