Voordat ik mijn reis begin, met mijn vader naar zijn geboorteland, kijk ik naar 2 documentaires over Nederlands Indie.
Ik moet enorm huilen. Waarom heb ik toch zo weinig van mijn afkomst geweten? Op school leerden we van alles over de Duitse oorlog. Maar niets over Nederlands Indie. De Jappenkampen en Bersiap, de Indonesische vrijheidstrijders die de Nederlanders in Indonesie hebben afgeslacht. Over de Knil die de Nederlanders beschermd hebben. Ik ben nota bene met een Molluker getrouwd geweest en heb ik half Mollukse dochters. En ik heb zo weinig geweten.....

Ik schaam me..en begrijp het ook. Velen hebben erover gezwegen. Ook mijn familie van vaders kant. Zichzelf beschermend en knokken voor een nieuwe toekomst in een land waar je je tweederangs voelt. Ineens vallen veel dingen op een plek. Waarom mijn vader is wie hij is. Ik hoop dat ik meer over zijn leven te weten kom komende weken.

Mijn vader is niet de gemakkelijkste maar ik voel zoveel meer mededogen voor wie hij is. En waardering voor zijn inzet ondanks zijn onvermogen. En samen met mijn moeder (die ook een heel verhaal heeft) kennen wij een veilig en zeker bestaan. Ik begrijp nu meer wie ik ben, mijn broers, waarom we handelen en denken zoals we doen. We zijn allemaal erfenis van onze ouders.

Het is onbegrijpelijk dat zelfs de Nederlanderse Indiers in Nederland in kampen werden opgevangen. Ik begrijp nu meer hoe zij voor overleving hier hebben gezorgd en misschien wel vele gebeurtenissen bewust of onbewust geblokkeerd hebben.

Je houd van je land en dan moet je vluchten vanwege je eigen volk. Dan kom je met niets dan een teddybeer in je andere vaderland en dan vragen ze: "wat kom je hier doen"...

Had ik alles maar eerder zo begrepen als ik nu weet..

https://www.npo.nl/archief-van-tranen/POMSSMAX_112277

https://www.npo.nl/wat-komen-jullie-hier-doen/15-08-2015/POW_01096431

Geschreven door Leonesie