Vandaag zijn we vroeg naar de Gili eilanden vertrokken met Lily's gezin. Na een mooie route langs de kust rocbting Noorden (doet me aan de highway1 in Californie herinneren), komen we aan bij een kleine verborgen haventje waar een speedboot op ons ligt te wachten. Geen houten knalmotor bootje dit keer maar lekker even racen. Iedereen gaat binnen zitten terwijl ik lekker half buiten hang en geniet van het opspattende water en mijn haar alle kanten opgewaaid.

We komen eerst op Trawangan aan, het verste eiland en meest toeristische. Het contrast van een klein paradijselijke Robinson Crusoë eiland met een hoop blanke toeristen is meteen op het strand duidelijk. Zo'n 50 toeristen wachten op hun veerbootje om terug naar huis te gaan en staan hun koffers opgestapeld op het strand. Best een raar gezicht.

Gelukkig gaan we hier alleen overstappen. We hebben een glasbodem boot gehuurd om.ons naar de minder toeristische eilanden te varen, Gili Meno en Gili Air. Dit is pas echt een mooie uitzicht via het glas..het kleurrijke water en omgeving is zoveel mooier dan ons uitje op Bali (dus niet op Bali zuid doen!).

We zetten paps met Teddy en zoon op Gili Meno af waar zijn in een leuke strand reggae bar op ons wachten. Rave en ik gaan snorkelen, Lily blijft in de boot. Ik vind het best eng na mijn duikproefles in NL maar wil het gewoon gedaan hebben. Ik trek het stomme zwemvest aan om het gemakkelijker te makenop de vele golven en voel me beslist geen Bo Derek meer met de push-up-lip duikbril met snorkel.
Ik neem een sprong in het water en redelijk snel lukt het me te ontspannen met ademhaling door de snorkel. Lekker charmant met mijn billen en benen die boven het water uit spartelen. Ik zie de gekleurde vissen om me heen en de wat eentonige koraal. Na 5 minuten voel ik me als een vis in het water: ik geloof dat ik een nieuwe vakantie bezigheid heb. Wat heerlijk in het warme heldere water. Het vrij bewegen en het horen van je eigen ademhaling in de stilte. Zo nu en dan hoor ik alleen het aan/uit piepje van mij onderwater camera of een schipper die mij roept omdat ik te ver van mijn boot weg zwem. Het is ook zo leuk onder de waterspiegel.

We nemen een lunch bij paps in de reggaebar. Honeymoon eiland noemen ze het. Ik kan me er iets bij voorstellen; het is er heel romantisch en kleinschalig.
Na de lunch gaan we naar Gili Air met de boot. Dit keer blijft iedereen in de boot terwijl zoon en ik nogmaals gaan snorkelen..maar nu nemen we brood mee en even vind ik het eng hoe ze op me af komen maar al snel is het genieten van al die kleurrijke vrienden om ons heen. Even verderop zie ik een schilpad onder me zwemmen wanneer onze begeleider erop wijst. We verblijven nog even op Gili Air zelf voor de speedboot ons weer afhaalt.

Na een super mooie beleving gaan we in het hotel nog een pizza delen, paps en ik, bij zonsondergang. Ik bemerk ineens dat mijn billen pjjnlijk verbrand zijn..tja..daar had ik niet op gerekend als je denkt in het water te liggen.
Ineens zie ik een schaduwvulkaan achter in de zee. Dat kan toch niet? Overdag heb ik nooit iets gezien. Blijkt dat de mistige lucht overdag de vulkaan op Bali verbergt en zien we nu het licht van de ondergaande zon zijn gedaante. Wat prachtig, al is de vulkaan momenteel dreigend voor de omliggende dorpen.

Geschreven door Leonesie