We hebben redelijk geslapen. Ik voel dat paps niet helemaal op zijn gemak is en zich aanpast. Ik kan het mishebben... we zijn van plan naar het centrum te gaan en als we er via de hotelshuttle aankomen lopen we de hoofdstraat in.
Veel verkeer en slechte trottoirs. We worden al direct lastig gevalen door straat verkopers. De eerst verkoper bied een blikken fietsje aan, oftewel gewoon onder je kin drukken en achter je aan blijven lopen. Paps blijft vriendelijk in bahasa kletsen maar dat nodigt juist uit om nog meer pogingen tot verkoop. Ik zeg tenslotte NO tegen de verkoper en hij loopt nog enkele meters met ons mee en laat papagaait op verschillende manieren NO. De respectloosheid zit me nog even dwars nadien. Papa bedoelt het goed en praat graag met iedereen en legt graag uit dat hij ook van Indonesie komt terwijl ik liever op afstand blijf. Ik heb het geduld er niet echt voor. Tegelijkertijd kom ik nu wel van alles te weten van de medetoerist en Bali inwoner.

Na enkele meters zie ik paps erg zweten en maak me zorgen om de gaten en hoogteverschillen op straat. Ik stel voor op een stoep te zitten in de schaduw om bij te komen. Na enkele minuten besluit ik onze chauffeur te appen of hij vrij is, of een collega. Tim de collega haalt ons op en gaat de hele dag met ons op pad. €6 per uur. Eerst gaan we naar de Taman Ayun Tempel en aansluitend Tanah Lot. Echte toeristische plekken. Helaas dat er zoveel toeristen zijn. Bij beide plekken is de warmte belastend voor paps. Toch is hij voor zijn bijna 80ste behoorlijk fit.
Tim is een leuke jongeman en weet ons tijdens lunch aan een super restaurant aan rijstvelden te helpen. Hij wacht buiten op ons terwijl wij de lunch (diner1.0) nemen. Ik zie paps weer genieten van de maaltijd, " het is vast erg lekker hè pa, nu je zo stil bent?". Hij knikt.

Ik geniet van de Ayun tempel terwijl ik op paps let. Hij wankelt soms wat. In de auto droogt hij zijn bezwete zakdoek op het dashbord of wappert deze buiten het raam. Bij Tanah Lot 1 uur later, waar paps al geweest is, zwermt het van de toeristen. Het mag dan een mooie plek zijn, maar de drukte en commercie breekt het voor mij weer af..ik geniet meer van een bijzondere boom in afzondering.

Terwijl we naar huis rijden zit ik op internet naar een ander hotel te zoeken; ik denk toch dat paps gelukkiger wordt van een luxe mega resort, van alle gemakken voorzien. Ubud en ons hotel is iets te klein, landelijk en avontuurlijk. Voor mij geweldig maar paps heeft liever comfort en zekerheden.
Op onze kamer stel ik voor om morgen te verkassen. Hij stemt ermee in. We boeken het hotel wat hij uit Lombok kent en we ook over 3 dagen in verblijven.

We nemen nog een kleine snack met smoothie/ wijntje bij de pool, boeken ons een plek op de boot naar Lombok voor over 4 dagen en gaan tijdig naar bed. Paps kijkt nog even CNN naar nieuws over zijn grote vriend, Trump (not!) Morgen met onze chauffeur op pad naar de rijstvelden en dan verkassen!

Geschreven door Leonesie