Mijn vogel Coco naar mams gebracht, dweilen, koffer klaar, over uurtje online inchecken en nog 1 nachtje in mn eigen bedje.

Met paps de laatste zaken doorgenomen en goedkope treintickes gescoord.

We hebben er zin in. Paps ook. Hij laat me.nog even foto's van zijn familie in Indonesië zien en merk dat hij soort van heimwee heeft.

Paps heeft op zijn 8e Indonesië moeten verlaten en is toen naar Nederland gekomen met hun gezin en heeft hier eerst 7 jaar in diverse opvang gewoond tot ze een vaste plek kregen. Mijn opa was half Indonesisch/Nederlands en mijn oma Chinees.
In mijn jaren thuis hadden we het nooit over Indonesië en ben ik met aardappelen opgegroeid. Pas toe we allemaal de deur uit waren raakte mijn paps nieuwsgierig naar Indonesië en ging de taal weer spreken en is fanatieke kok geworden. Hij heeft toen zijn roots weer toegelaten en heeft hij na veel speurwerk weer zijn neven en nichten gevonden. Hij is zelfs veel meer met Indonesie bezeig dan het leven in Nederland. Alles wat Indonesisch is, is in zijn ogen geweldig. Toch mooi nadat ze toch gevlucht zijn van hun plantage destijds. Misschien waa hij nog te jong om het te beseffen.
Na een 6 jaar niet meer te zijn geweest, gaat hij nog 1 keer (waarschijnlijk) terug en mag ik mee.
Ik snap die innerlijke heimwee wel. Ik herinner me 2 haar terug nog dat ik voor 't eerst weer naar mijn geboortegrond in Amerika ging. Ik werd emotioneel in het vliegtuig. Sinds kinderjaren heb ik een onbeschrijfelijk verlangen gehad. Iets in je voelt een heimwee als snap je niet waarom. Het is een heel diep gevoel.

Ik voel me dankbaar dat ik niet alleen dit met mijn vader mee maak en mag delen met hem maar ook onze vader dochter relatie te mogen ontwikkelen. En mogelijk meer over mezelf te weten komen want ik geloof dat er het nodige gespiegeld gaat worden.

Geschreven door Leonesie