Het is 6 uur in de ochtend. Ik wordt wakker door de geur van trassie, bah. Mijn kamer (zonder raam) is op een galerij boven de keuken. Er is iemand al druk aan het koken. Na een kort slaapje wordt ik wakker door de huishulp die al vegend door mijn kamer gaat. Ik blijf wat ongemakkelijk liggen en als ze weg is ga ik (8u) naar beneden waar paps, als altijd, al lang wakker is. Zoals iedereen.

Het is onze laatste dag hier en ben eindelijk geland. Na mijn broodje pindakaas gaan we op bezoek bij een tante omdat ze door een beroerte niet naar ons diner vanavond kan komen. Samen met de zoon en chaufeur des huizes gaan we op pad. Bij hun huis aangekomen lijkt het alsof we in IndoDynastie komen. Er zijn hier wijken waar je via een poort en open bewaking binnen rijd en ik door de grote villas met sierlijke hekken verneem dat dit een rijke buurt moet zijn. Het is net of ik in een luxere wijk in Californie ben maar dan toch anders; met ruwe straten, zwerfkatten met stomp staartje, plastic in de straatgoot, zo nu en dan een eet kraampje aan huis. Toch jammer dat men de huizen wel in pracht aanschaffen maar het verder practisch zien en niet onderhouden of als opslag dient.

Het is een prachtig land maar het lijkt erop dat ze weinig aan onderhoud doen of het milieu. Het schokt mij hoeveel plastic ze gebruiken en het gewoon de zee in laten verdwijnen. Bij McDonalds zag ik alles in plastic tassen verpakt, broodjes die afzonderlijk verpakt zijn, flessen die zelfs op een paradijs eiland voorbij drijven. Het wordt mij steeds meer helder hoeveel waterflessen in veel landen geproduceerd worden. En laten we helemaal niet hebben over de uitlaatgassen.

Nadat we bij de tante geweest zijn besluiten we even langs een dierentuin te gaan. In Lampung is het weinig toeristisch en de laatste dag binnen zitten is ook jammer. We zijn echter de enige bezoekers. En het is ontzettend warm. Ik stel de mannen voor eerst wat brood te eten voordat we gaan en de lieverds besluiten voor ons speciaal naar Holland Bakery te gaan. Al zie ik weinig Hollands brood liggen en besluiten we niet voor al dat zoete te gaan maar de hartige risoles. En die zijn heerlijk. Met ons drieen lopen we langs de dieren maar zie dat paps best erg heet heeft. Ik naak me dan best zorgen. Dan zie ik ineens dat hij een blauwe plek en oude wond op zijn hoofd heeft, overgehouden van de boottocht. Hij heeft het zelf niet doorgehad. Ik heb altijd een dubbel gevoel bij een dierentuin maar desondanks geniet ik van de mooie wezens. Nog geen anderhalf uur later zijn we al buiten. Ik geef aan dat we lekker naar huis gaan zodat we nog even kunnen uitrusten in de koelte.
Ik kijk onderweg weer om me heen terwijl mijn vader weer geapjes maakt in Bahasa met de chauffeur. En ik blijf me verbazen over de scooters onderweg en het confronteert me telkens weer hoe goed wij het toch hebben, materieel gezien.

Na ons slaapje komt ons gastgezin thuis van werk en krijgen we onze was van de laundry terug. Ik geloof dat ik mijn kleding nog nooit zo gestreken heb gezien. Zelfs mijn ondergoed is nog nooit zo strak gevouwen...uberhaupt gevouwen. En wat heerlijk dat een deel van mijn kleding niet naar koffer maar naar bloemen ruikt.

Tijd om naar ons laatste maal te gaan. Paps vind het fijn om, telkens als hij hier was, de hele familie uit eten te nemen.
Onderweg komen we vast te zitten in een gat in de weg. Niet zomaar een gat, een holle ruimte onder de weg waar een hele band in kan. Met een aantal tillen we de auto eruit en rijden verder naar het restaurant.
De familie vanavond telt 22 hoofden en sommigen waren nieuw voor me. Na het eten waren we weer de supersterren en wilden ze per verschillende samenstellingen met ons op de foto. En natuurlijk kreeg ik allerlei uitnodigingen voor social media. Wat een leukerds allemaal. Ik zal wel als een kreeft erop staan omdat ik kort ervoor een veel te scherpe peper binnenkreeg en bijna flauwviel van de innerlijke hitte...kuch..

Fijn om alle neven en nichten van paps te ontmoeten. Al hang ik meerendeel rond de jong volwassenen vanwege de engelse taal (en omdat ze mij natuurlijk supercool vinden...ahum😎😄).

Hophop naar bed. Morgen weer een vliegtuigje pakken.

Geschreven door Leonesie