Laatste dag op Bali. Na het ontbijt laat ik paps achter in het hotel om een stukje op het strand te wandelelen. Het is er nu nog lekker rustig. In het water liggen de beginnnende surfers te spartelen met hun helm op terwijl ze overdreven worden aangemoedigd door lokale surfinstructeurs. Een enkelen joggende toerist passeert me.
Na een half uur kom ik terug in het hotel en ga naar de kamer. Paps heeft natuurlijk nog met diverse mensen gekletst en deel hij me bij terugkomst de verhalen.
We vullen de rijd tot uitchecken op met een capu in het restaurant en op de kamer. Na uitchecken nuttigen we onze laatste lunch daar. Nog even afscheid van het personeel en de laatste les Nederlands gegeven.

Een taxi brengt ons met een half uur naar het vliegveld. De chauffeur zegt paps dat hij het bedrag aan paps overlaat, zoals Made (onze Ubud-chauffeur) dit ook aan paps overliet. Het wordt me duidelijk dat ze dit heel tactisch doen omdat wij westerlingen andere bedragen gewend zijn en we al snel te veel betalen. Beide chauffeurs zijn dan ook rijkerlijk beloond door paps al blijf het in onze beleving goedkoop.

Op het vliegveld blijkt onze vrees al waar te worden; goedkope Lion Air (Garuda was uitverkocht) staat bekend om vertragingen en we moesten inderdaad anderhalf uur wachten. We doden onze tijd met windowshoppen en bankhangen. Vooral jammer van de familie die maar stonden te wachten op Lombok. Gelukkig duurde de vlucht slechts 25 minuten en ging zelfs het stoelgordels lampje niet uit. Paps maakt gebuik van de gelegenheid om met se jonge stewardess te praten die naast ons zit, bij de nooduitgang. Die stewardessen van Indonesesiche maatschappijen zien er overigens prachtig uit met hun zelfde Grace Kelly kapsels en koker rokken met hoge split.

We komen in het donker aan (19.15u) en ik ontmoet Lily en Teddy met hun 2 tienerzonen. Ze spreken goed Engels en voel me hartelijk ontvangen. Naar buiten lopend sta ik versteld van de hoeveelheid mensen achter de hekken die je een taxi willen bieden. Even voel ik me een filmster op de rode loper. Ze rijden ons naar het resort waar paps en mams 9 jaar terug zijn verbleven en goed is bevallen. Het ziet er inderdaad goed uit. Ik merk op dat hier weer veel meer moslims aanwezig zijn dan op Bali. Ik check even met Lily of ik met kleding rekening moet houden maar zij stelt me gerust dat ik bijvoorbeeld gewoon mijn tankini aankan en west Lombok meer culturen gewend is. We krijgen een hut toegewezen met een groot bed. Ik herstel snel deze toewijzing met de informatie dat ik geen bed met mijn vader deel en specifiek gescheiden bedden gevraagd had. De receptioniste schrikt en mompelt in Bahasa met een collega en zoeken een kamer met twin beds. We volgen de koffersdrager naar onze 'cottage' op de boven etage, zetten de koffers neer, geven een fooi en lopen terug om met elkaar in Senggigi wat te eten om 21.30uur.

We zijn beiden moe en met name paps van de reis dus stel.ik voor wen rustigere plek als voorgesteld te nemen. Wanneer we aankomen blijkt ook hier live muziek te zijn. Heerlijke reggae muziek. De lawaai valt wel mee. Na een lichte maaltijd en wijntje, plus 4 muggebulten rijker, worden we in het hotel afgezet om morgen weer vroeg opgehaald te worden voor een palmstrand. Ik verheug me al weer op de plaatjes.

De tv staat voor paps aan, ofwel CNN of sport. Dat is paps guilty pleassure deze trip. Hij is gewend kort te slapen, maar ik niet. Ik stuur hem aan in actie te komen om te gaan slapen omdat hij al zo moe is.

Ik doe mijn oordopjes in en ga slapen. Benieuwd naar Lombok in het daglicht.

Geschreven door Leonesie