Vanochtend hebben we uitgecheckt in het kleine resort boven Ubud. Prima plek en vriendelijk personeel, mooie kamer en ligging van het resort, midden Bali.
We zijn eerst naar de beroemde rijstvelden van Tegallalang gegaan om 9u met Made. Het is nog niet zo heet en dus gaan we naar beneden. Eenmaal beneden besluiten we dezelfde kant weer omhoog te gaan. Overal zie je kraampjes bij de ingang waar ze om donaties vragen voor onderhoud van de toeristische reisplekken, naast je ook entree betaald. En onderweg naar beneden staan oude rijstwerkers met hun zeis en mooie manden om op de foto te gaan, natuurlijk voor een goeie fooi.
Het is er werkelijk prachtig. Ook de ritjes met onze chauffeur ernaar toe is prettig.
De reis wordt vervolgd naar de waterval. Paps besluit in de draaiende koele auto te blijven terwijl Made mij vergezeld naar de waterval Tegenungan. Na 50 treden beneden staan we bovenaan de waterval waar ze met balancerende stenen torentjes de aanstromende waterpoeltjes de omgeving sieren. Na nog eens 70 treden staan we onderaan de waterval waar Made mij aanspoort om een duik te nemen..in mijn ondergoed. Ech nie! Ik ga wel in mijn tuniek het water in. Zo'n 15
anderen staan om.me heen in het water en nog eens 30 op de kant. Gelukkig valt het mee met de drukte.
Voorzichtig loop ik over de keien het water is en richting het dichtste punt waar de waterval neerplonst. Ik geniet van de afkoeling en de kracht van het water achter me terwijl Made bezig is foto's van mij te maken. Ik kan nu niet zeggen dat ik me een Bo Derek voel die het water uitloopt wanneer ik stuntelend over de gladde keien uit het water loop...

Wanneer we weer halverwege zijn lopen we verder stroomopwaarts op in een poel nog te spartelen..maar eenmaal aangekomen zien we net een kadaver drijven. Gatver. Een geit of hond. We lopen terug en Made waarschuwt de lokale bevolking zodat het kadaver uiteindelijk niet de waterval afgaat.

Eenmaal boven kleed ik me om terwijl paps bijkomt van zijn dutje in de gekoelde auto. Made koopt een paar zoete bananen voor ons en we gaan richting het zuiden, de volgende bestemming. Made waarschuwt ons vooraf voor de hectiek in de grote badplaatsen en ik hoop dan ook dat hij overdrijft.

We nemen afscheid van Made en ik zie dat hij niet overdreven heeft. Het hotelpersoneel is minder vriendelijk, al gevormd door de toerist die er komt; de Australier zoals de Engelsen in de Costa Brava. We betalen veel meer per nacht maar ergens heb ik al spijt. Ik denk dat paps ook wat teleurgesteld is het het hotel van dit keten in Lombok hij zich anders herinnert. We gaan dit ontdekken als hij terugkeert in Lombok.

De kamer is oud en de lucht is klam hier. Ik neem een duik in het zwembad waar de luidruchtige Australier zijn biertje drink in de poolbar. Paps zit aan de kant met zijn Ice Latté en klets er al op los met het personeel.

Ik wil graag even het strand op om de zondsondergang te bekijken en wanneer we de achterkant van het hotel verlaten komen we via een smalle straat op het strand. Het is er vol met kraampjes, loungebanken en verkopers die ons massages, drankjes en goederen willen verkopen...pfff.zo irritant. Ik wil nog van de dag genieten. Terwijl ik van de snelle zonsondergang geniet staat er al een klein meisje van, ik schat, 6 voor me te springen om mij een gevlochten bandje te willen verkopen. Er ia nog steeds niet wat ik zou willen kopen. Eigenlijk geef ik niet zo om spullen, thuis ook niet.

Paps en ik sluiten de dag af in het reatarnt aan het zwembed met een salade en frietjes en kletsen nog lang na. Op de achtergrond zijn 3 tv's aan met Australisch voeltbal.

Geschreven door Leonesie