Na een korte vlucht van Java naar Sumatra worden we opgehaald door de chauffeur van Ferry en Effie. Paps herkende hem nog van 9 jaar terug. Het is hier veel meer oud Indonesie en veel rustiger. Al is de chaos met scooters ook hier een riskante boel. Hier is de moslimcultuur veel meer zichtbaar met alle moskees en de gebeden die ik overal hoor. Ik voel me wat ongemakkelijk en bekeken wanneer ik als 1 van de weinige blote benen heb. Ik voel me bijna een indringer.
Na een 45 min. rijden komen we bij ons gastverblijf aan. Steffie groet ons en laat onze kamer zien. Het is een oud huis en behoorlijk primitief. Sharon (19) het mooie nichtje van haar kan goed engels en zij is mijn persoonlijke tolk dit keer. Na een korte dutje gaan we eten en daarna door naar de ketjap fabriek van hen. Het is een te warme oude fabriek wat bij ons niet door een controle zou doorkomen. Een aantal vrouwen zitten op kratje met blote handen zout in zakjes te doen. Ik heb het echt met ze te doen. Ik moet echt wennen aan de armoede en viezigheid hier in Indonesie.
Vervolgens gaan we naar de begraafplaats van familie. Wanneer we op deze enorme herdenkplaats komen met enorme graven die alleen voor de rijkeren beschikbaar is, schieten 4 jongemannen ons achterna en gaan met takjes 'onze' graven schoonmaken. Natuurlijk is hier weer een verdienste te halen. Paps pakt 150000 IR uit zijn tasje waarna ik onze chauffeur iets boos tegen hen zie mompelen. Ik vermoed dat hij het moet delen ofzo.
Dan hebben de dames het plan ons mee te nemen naar een nieuwe trekpleister Puncak Mas; op de berg is een verzamelplek met boomhutten en live muziek. Een hotspot voor jongeren. Hier zijn ze nog lekker puur bezig met ontmoeten en socializen. En blijkbaar is het ook de hotspot voor selfies.
Maar denk niet dat dit het was. We gaan naar een villawijk waar nieuwe villas gebouwd worden. Blijkbaar is ons gastgezin een mooi huis aan het bouwen en gaan zij dit nadien weer verkopen. Het zijn wel bezige ondernemers moet ik zeggen. Maar zo leven ze er niet naar.

Het huis waar wij verblijven is heel anders. Wel groot maar ze doen er niets aan. Ik neem dan ook een lauwe douche naast een wc die al 100 jaar oud lijkt en een oude wasbak waar je in kan staan.
Na de douche wordt ik verrast wanneer ik de woonkamer inloop. Ineens staan er 15 man terwijl ik met nat haar en zonder make up en in huispak middenin sta.we zouden toch thuisblijven? Dus niet. Ik had het kunnen verwachten...
De oudere dames giechelen en gaan omstebeurten met me op de foto. Ik voel me bijna een filmster. Vervolgens gaan we naar een vers visrestaurant. Onee...en ze leven allemaal nog in de aquaria. Niet nadenken. Gelukkig zie ik 'maar' 1 vis in zijn geheel op de lange tafel de rest lijkt op kipfilet. En dus gaan we wéér eten. Wanneer we door de mooie tuin naar de auto's lopen zie ik hoe paps vermoeid loopt. Hij zegt dat hij fit is maar zie hem steeds krommer lopen. Hij heeft het ook erg warm. Het is 35 graden en klam. We zweten ons peentjes. Tegelijkertijd zie ik paps genieten van alle gesprekken en volgens mij heeft hij best humor in zijn moedertaal.

Ze vragen ons of we morgenochtend mee naar de kerk gaan (7u) voor een herdenkingsdienst. Maar paps geeft gelukkig aan dat we moe zijn. Nadien zullen ze ons ophalen en gaan naar een prachtig eiland.

Eindelijk de natuur in.

Geschreven door Leonesie