Woensdag 18 september
Bolsena was de laatste plaats met een camping. Ik ben hier uiteindelijk 3 nachten gebleven, had er een prachtige plek aan het water, een strandje bijna voor mij alleen, mooie zonsondergangen en soms scheen de maan in mijn tentje.

Donderdag 19 september
Vandaag gaat de wandeling naar Montefiascone. Voor vertrek op de koffie bij de buren. Van hen kreeg ik ook al een paar keer een stoeltje te leen en een maaltijd aangeboden. Daarna afrekenen bij de campingbaas, die vertelt dat een Nederlandse schrijfster, Sheherazade, hier in het verleden regelmatig kwam. Zij schreef onder andere voor de Libelle. Ze prees deze streek heel erg aan en daardoor kwamen er altijd heel veel Nederlanders op de camping. De laatste jaren is dat wat minder.

Na drie rustdagen heb ik er weer zin in, eerst de route oppakken. In het mooie Bolsena, nog wat te eten voor onderweg halen en dan de natuur in. Een mooie tocht, afwisselend inclusief een onweersbui, wat de boel lekker opfrist. Een schaapskudde steekt de weg over, de herder rijdt met een auto achter zijn kudde aan, de hond moest lopen.

Aangekomen in Montefiascone kijk ik uit naar een slaapplek. De overnachtingsplekken voor de pelgrims zijn meestal op de route dus die blijf ik volgen door een heel oud straatje waar ooit winkeltjes waren. De meesten zijn nu gesloten. Ik zie een grote deur waarop afbeeldingen van het logo van de Via Francigena zijn geplakt. Verder niets, ik heb geen idee of dit een hostel is. Er is wel een bel en zo'n geval waar je in kan praten. Even een korte aarzeling, belletje lellen of niet? Ja, dus toch maar wel. Het apparaat kraakt en ik hoor een vrouwenstem. Ik vraag of ze Engels spreekt, jawel en ik kan daar pitten. De deur gaat open, ik stap een grote lange hal binnen en er verschijnt een jonge zuster in vol ornaat. Ze spreekt goed Engels, vertelt dat hier vrij veel Nederlanders komen en vindt dat die allemaal zo goed Engels spreken. Ik kan er een kamer huren voor € 15,00 met een fantastisch uitzicht op het meer van Bolsena en de onderbroeken van de nonnen die aan de overkant aan de waslijn hangen. Wat later geniet ik van een prachtige zonsondergang!

Vrijdag 20 september
Tegen 8 uur stap ik de grote deur weer uit de straat op. De bakker is er nog en open. Ik haal een bruin brood en een blikje tonijn.
Dan een ontbijtje scoren in een drukke hippe tent. Voor onderweg neem ik nog een sandwich mee. De route gaat via een heleboel trap treden omhoog naar een park
met een prachtig uitzicht over de hele stad. Mijn weg gaat vandaag door olijfboomgaarden, over oude Romeinse wegen en wordt gaandeweg vlakker en vlakker met veel landbouw. De wandeling eindigt in Viterbo waar ik een B&B vond. Er was niemand, maar er hing een briefje met een telefoonnummer. Bellen, maar nee aan pelgrims werd niet verhuurd en ik werd doorverwezen naar een straatje verderop waar een soort hostel zou zijn. Dat klopte maar het was helaas gesloten. Toen zoeken op mijn telefoon naar een ander adres. Daarbij werd ik op mijn schouder getikt door een vrouw die haar hond uitliet. Of ik de persoon was die net naar de B&B had gebeld. Zij was de eigenaar en als ik wou, kon ik alsnog bij haar overnachten. Ze moest alleen even een en ander omgooien. Meer opties waren er niet dus ja, graag!

Zaterdag 21 september
Viterbo - Vetralla dat de is route van vandaag. Eerst nog een Italiaans ontbijt met brood, homemade jam, yoghurt en cake weg werken. Er was nog een gast, Sylvia die daar was voor de thermaalbaden. Ze kreeg behandelingen voor verschillende kwalen. We hadden een leuk gesprek.
Weer op pad door het buitengebied. De weg gaat door een kloof, waar een hele grote groep vrijwilligers de rotzooi in de bermen aan het opruimen is. Goed werk, want er wordt hier ontzettend veel rommel in de natuur gesmeten. Wat verderop groeien grote cactussen met vruchten in de berm, zo mooi en wat een contrast!
Minder mooi , zijn de borden in de berm met de tekst "divieto de caccia". De persoon die ze heeft gemaakt moet inmiddels schatrijk zijn. Ze staan echt overal om de 25 a 30 meter langs landgoederen. Het betekent trouwens niet, wat ik eerst dacht "verboden te kakken" maar verboden te jagen.
Mooi op tijd arriveer ik in Vetralla en volg de bordjes naar "Albergo da Benedette", een herberg voor pelgrims en vind daar een prettige slaapplek.

Zondag 22 september
Het regent als ik de volgende morgen na het ontbijt vertrek, voor de etappe naar Capranica hard genoeg om de regenhoes om de rugzak te doen en een regenjas aan. Buiten het stadje enorme plassen aan de kant van de weg, als er nu een auto langs komt.....
Gelukkig moet ik al snel afslaan een bos in, mooi is het hier en vlak, ik ben even terug in Nederland. Ondertussen is het echt hard gaan regenen. Aan beide kanten van het weggetje ontstaan okerkleurige waterstroompjes die af en toe ook over de weg gaan. Het was eerst nog best prettig om in de regen te lopen, niet koud en ik blijf redelijk droog. Dat verandert want het kan nog veel harder, dat gebeurt ook. Geen plek om te schuilen in het bos, even pauzeren kan ook niet. Flink doorstappen dan maar in schoenen, waarin de voetjes nu aardig beginnen te soppen. Ik voel het water ook dwars door mijn jas heen komen, hier is niets tegen bestand.

Van de omgeving krijg ik weinig mee wel dat het door een boomgaard met hazelnootbomen gaat, dat er veel eekhoorns zitten. Dit moet voor hen het paradijs op aarde zijn ! Midden tussen de hazelnootbomen staan drie oude torens, overblijfsels van de Romeinen?
Het water blijft met bakken uit de hemel komen. Als ik na 4 uur lopen in Capranice aankom zie ik er uit als een verzopen kat en ben ik hondsmoe. Er is een hotel voor de pelegrinis waar ik een kamer huur simpel en sober, andere gasten zie ik niet.

Ik wil eerst een warme douche maar het water werd niet bepaald warm. Veel van mijn kleding was nat dus alles opgehangen in de kamer. Vlakbij is een afhaal pizzeria'. Ik haal een ijsthee en 3 stukken pizza in verschillende smaken, die ik op mijn kamer oppeuzel. Daarna kook ik in de badkamer water op mijn gasbrander en maak koffie om warm te worden.

Wat later op de avond, toen ik mij met een extra dekentje op het bed had genesteld, hoorde ik dat het weer heel hard regende. Niet lang daarna begon het in de kamer te druppen, precies op de rand van mijn bed. Ik hoopte dat het van korte duur zou zijn maar het bleef hozen en er kwamen steeds meer druppels op mijn bed. Ik verschoof het naar het midden van de kamer. Er kwam nog meer regen en meer water de kamer binnen. Het was geen doen om daar te blijven. Ik heb uiteindelijk de hotelhouder gebeld. Die kwam gelukkig binnen een paar minuten en ik kon verhuizen naar een andere kamer, waar de wasbak lekte, maar daar stond een emmer onder.

Maandag 23 september
Rond half 9 verlaat ik het pand en wandel via de Via Francigena door het prachtige stadje, een van de mooiste die ik tot nu toe heb gezien, met oude straatjes , trapjes en steegjes. Ik kijk mijn ogen uit, heb er lang rondgestruind en veel foto's gemaakt. De regen van gisteren heeft alles glibberig en modderig gemaakt, uitkijken geblazen!
Dan een mooi kronkelpad langs een riviertje, het is er groen, dichtbegroeid met varens en mos, sprookjesachtig en doet denken aan de Bekendelle en ja dan komt Ton weer in mijn gedachten.....
Ik moet oversteken, lastig maar ik kan me vasthouden aan een omgewaaide boom. Zet mijn voet in de voetafdruk van een voorganger dan huppekee een grote stap naar de overkant. Gelukt, zonder natte voeten!

Een heel stuk verder alweer een oversteek. Hier is het een stuk breder daar stap je niet zomaar overheen. Ik bof weer eens, een groep Italiaanse wandelaars is net bezig om met oude planken een soort brug te maken. Ik zeg het wel te willen testen en met hulp van twee personen, die nog met hun voetjes in het ijskoude water staan, stap ik er met gemak overheen. Er klinkt applaus. Na een kort praatje ga ik verder langs het riviertje. Ik kom na vele kilometers uit in Sutri, waar een oud Romeins theater is. Vanwege de modder kan ik er niet in. Dan maar koffiedrinken bij een bar verderop, lekker buiten op het terras waar de zon schijnt! Het gaat verder tussen de hazelnotenbomen door, overal ligt troep, meegekomen met de waterstromen van gisteren.

Om half 5 aangekomen in Monterosi waar ik wil overnachten. In een bar voor pelgrims weet niemand waar een slaapplek te vinden is. Dus verder lopen en opnieuw vragen aan een man en vrouw. Die staan precies voor de deur van de huisarts waar men in en uitloopt. In no time staan er een stuk of 6 personen om mij heen, waarvan er 3 aan het zoeken zijn op hun mobiel naar een slaapplek. De anderen kletsen Italiaans met elkaar, ik kan er geen chocola van maken, hoor wel dat ze het over de signora Ollandaise hebben. Ik sta er bij te kijken, wacht af wat er gaat gebeuren.
Een van de vrouwen heeft beet, het appartement van Sofia, wat fijn! Het is vlakbij maar een meneer brengt mij met de auto want ze hebben in de smiezen dat de signora best moe is. Sofia wacht ons buiten al op met de sleutel, wat een luxe allemaal en wat lief!
De supermarkt is om de hoek, ik haal avondeten en voor 's avonds bier en chips voor bij het bank hangen.

dinsdag 24 september
Ik ontbijt eerst met koffie en een broodje in het appartement en dan met de bon van Sofia bij een bar om de hoek. Uiteraard bestaat dat uit een cappuccino en een croissantje. Het is er druk, veel mensen drinken hier koffie voordat ze aan het werk gaan. Rondom mij wordt gezellig gekeuveld, een leuk begin van de dag.

Dan verder richting Rome, alles is nog nat van de regen, wat het lastig maakt om ergens te pauzeren. Ik kom echter door een natuurpark met een picknickplaats lees ik op een bord. Vanuit de verte zie ik het al, mooi gelegen aan de rivier. Eerst naar de waterval, daarna met de beentjes omhoog. Helaas is het park afgesloten met een groot hek, verder strompelen naar een muurtje waar ik op kan zitten. Ook daar een waterval die ik wil zien, teruglopend naar het muurtje duikt daar net een man de bosjes in om te gaan wildplassen, jakkes! verder maar weer.
Een uurtje voor Campagnano eindelijk een plek waar ik kan zitten om wat te eten en te drinken. Daarna rustig verder wandelen door een natuurreservaat, dichtbegroeid, rimboeachtig en mooi.

Campagnano, het einddoel van die dag is een leuk stadje maar wel behoorlijk verwaarloosd, veel onbewoonde, slecht uitziende panden.
Ik zoek de parochie van de kerk want daar kan je slapen. Ik vind het, maar er is niemand aanwezig. Ik heb een telefoonnummer dat niet werkt . Vlakbij is een bar waar ik ga vragen. Een jongeman gaat bellen en heeft meer succes. Don Renzo die er over gaat, komt over 5 minuten. Terug naar de parochie en daar kwam Don Renzo al aangestapt, tenminste ik neem aan dat hij het was. De man stelde zich niet voor, was nogal gehaast. Ik vulde het inschrijfformulier met heel veel vragen in, dat vervolgens op een enorme stapel met dezelfde papieren terecht kwam. Er volgde een snelle rondleiding, ik kreeg een sleutel en huppekee weg was Don Renzo. Daar zat ik dan in een slaapzaal met 6 stapelbedden waarvan er maar een bezet was, de mijne! Het was een groot gebouw met tig van die slaapzalen en allemaal leeg.
Waar hangen al die andere pelgrims uit vraag ik mij af. De laatste dagen onderweg ook niemand gezien, terwijl ik had verwacht dat het het laatste stuk wat drukker zou zijn. Misschien is het pelgrim seizoen afgelopen...
Ik ga douchen en mijn kleren wassen. Daarna naar de bar voor een cappuccino en een sandwich. Ik zorg voordat het donker wordt terug te zijn in mijn slaapzaal, waar ik een tafeltje bij het raam zet en nog wat ga schrijven..

Woensdag 25 september
Goed geslapen, vroeg opgestaan, de rugzak ingepakt en ontbeten in de bar. Deze is vlakbij een lagere school en veel ouders gaan daar voor schooltijd met hun kroost nog even een croissantje eten.
Mijn route richting de hoofdstad gaat door een natuurpark, waar af en toe flink geklauterd moet worden. Onderweg een ontmoeting met twee Schotse vrouwen, zij wandelen de laatste 100 kilometer van de Via Francigena met een kleine rugzak en zijn dus een stuk sneller dan ik.
In Formello waar ik die dag naar toe wandel is een Hostel voor Pelgrims, maar dat was onlangs permanent gesloten. Jammer, want het leek mij een heel mooi gebouw. Er was wel een man, die op mijn vraag of er ander onderdak in de buurt was, voor voor mij wilde zoeken. Dat deed hij goed, een leuke kamer bij Christina voor 25 euro, heel gezellig met een keukentje en een tuin. Dat er geen warm water was nam ik op de koop toe.
Het is nog vroeg in de middag, maar ik blijf hier de rest van de dag plakken, lekker buiten gezeten, een wasje gedaan, met de kat gespeeld en heel dichtbij in een supermarktje boodschappen gedaan voor het avondeten.
Nog twee nachtjes slapen en dan ben ik in Rome!

Geschreven door Inas.reisblog