Maandag 5 augustus
Vier dagen ben ik nu op Camping Alpenblick, iets voorbij Nauders en op ca. 3 km van de Italiaanse grens. Net over de grens ligt het dorp Reschen aan de Reschensee. Om daar te komen moet ik over de Reschenpas waarvan ik dacht dat het heel steil zou zijn, maar je wandelt er met gemak over heen.

Vandaag ga ik een wandeling maken om het meer, dat daar prachtig ligt tussen hoge bergtoppen. Veel wandelaars zijn er niet, wel fietsers, complete families met karretjes achter hun fiets met daarin een hond of een of twee kindertjes.
Het is een genot daar te lopen met al die mooie vergezichten. Er zijn veel fotomomentjes, ook bij de stuwdam waar ik na zo'n 10 km overheen wandel om vervolgens aan de andere kant van het meer terug te lopen.
Ik krijg trek en ga bij een picknicktafel zitten voor een korte pauze. Ik heb broodjes en worstjes mee die ik met mijn super scherpe mes in stukjes snijd.
Dan komt er een manspersoon langs, die iets zegt in het Italiaans wat ik niet versta.
Hij gaat over in gebrekkig Duits , of hij er bij mag komen zitten. Er ontstaat een gesprekje over mijn wandeling, koetjes en kalfjes en andere niemendalletjes. Na nog geen twee minuten kwam de vraag... of ik sex met hem wou. Ik sta met mijn oren te klapperen, hoor ik dat nou goed?
Ik schiet in de lach "Nou, ik dacht het niet Piet of Piedro of hoe je ook heet. "Ook niet een beetje?" waagt hij nog. NEE DUS!, ik stop mijn etenswaar weer in de tas en loop naar het fiets/wandelpad.
Hij mompelt nog iets als "Mi amore" en druipt af richting de stuwdam.
Ik loop verder, wat een rare ervaring, ik was geen moment bang het was vooral lachwekkend.....

Verder maar weer, van verre zie ik de kerktoren van Graun in het water. Die is na de aanleg van de stuwdam blijven staan. Je kan daar nu een rondje om de kerk varen. Leuk voor wat foto's. Mijn rondje eindigt in Reschen waar ik in een kleine supermarkt boodschappen doe. Achter de kassa zit een stokoud krom mannetje een kruiswoordpuzzel in te vullen. Als ik wat fruit wil sjokt hij naar achter om het af te wegen.

Dinsdag 6 augustus
De simkaart is in Italië aangekomen, in Milaan op precies te zijn. Het lijkt mij een kwestie van een of twee dagen dat hij in Reschen arriveert.
Ik houd een rustdag, het weer kwakkelt, mooi om wat te lezen en te schrijven.'s Avonds eet ik een overheerlijke pizza bij Pizzeria Hans .

Woensdag 7 augustus
Grijs, regenachtig en koud is het dus sjouw ik mijn ontbijtboel mee naar de kleine ruimte, waar kampeerders zonder camper of caravan kunnen zitten bij slecht weer.
Gisteravond ontmoette ik daar Erik en Sander, leuke mannen om mee te kletsen en dat doen ze dan ook volop.
Erik heeft een nare zeldzame ziekte die niemand wil, is zo ongeveer allergisch voor alles. Hij heeft net een paar maanden door Noorwegen gefietst vanwege de schonere lucht daar en om in conditie te blijven. Vooral parfum is een grote boosdoener en dat zit bijna overal in. Hij heeft er veel over verteld en er is bijna niet mee te leven. Hij probeert er het beste van te maken. De mannen verschijnen ook inclusief ontbijt, het wordt gezellig. Er komen nog meer tentbewoners, een aardig jong stel uit Duitsland, dat heel veel fietst en een drietal dat per motor met zijspan onderweg is.

Donderdag 8 augustus
De simkaart is verhuisd naar Verona, er is beweging en hoop dat hij snel komt.
Rustig dagje even naar Reschen voor boodschappen en een stuk een berg opgelopen...

Vrijdag 9 augustus
De kaart blijft hangen in Verona. Zelfs de Italiaanse boekbinder uit Bredevoort krijgt niets gedaan bij de Italiaanse post.
Dus rijd ik met buurman Sander naar een winkeltje in Italië waar simkaarten worden verkocht.
Een zeer behulpzame vrouw helpt om een goede en voordelige kaart te vinden en te kopen. Terwijl ze allerlei formulieren invult op haar laptop
vertelt ze ook nog iets over de geschiedenis van Tirool. De klant die ondertussen binnen kwam moest maar geduld hebben en vertrok uiteindelijk!
Na minstens een uur was het klaar en kon ik weer bellen..
Later op de dag naar Reschen gelopen voor boodschappen en iets bij de koffie voor de mannen, want morgen ga ik vertrekken!

Zaterdag 10 augustus
Ik mag weer, eindelijk! Dus afbreken, inpakken, op de koffie bij Erik en Sander en dan huppekee het ene been voor het andere over de fietsroute van de Via Claudia Augusta, langs de Reschenssee en de Haidensee. Lekker gemakkelijk te volgen en mooi! Ik kom door mooie Italiaanse dorpjes langs de snelstromende Adige.
Veel fietsers onderweg, een zwaar laatste stuk, om half 8 eindelijk op de camping in Mals met een veldje voor de kleintjes. Die waren er ook, een jong stel met een baby van zes maanden die niet wou gaan slapen. De papa wandelde met haar op de arm rond, telkens als hij haar neerlegde begon ze te krijsen. Grappig zo'n kind...

Zondag 11 augustus
Ik kan de route weer eens niet vinden, wel Verena en Elisabeth, zij staan op het punt te gaan wandelen en ik kan mee. Zij komen langs de plek waar mijn tocht begint. Dit keer niet de fietsroute want de weg door het bos is veel mooier aldus de dames.
Ze zijn aardig, we kletsen wat af ik word uitgenodigd nog even wat te drinken in een mooi restaurantje dat tegen de berghelling is gebouwd. Wat een geweldige plek met uitzicht over de bergen en lavendelstruiken met honderden vlinders. Ik zou er uren kunnen zitten maar er moet gewandeld worden. Verena heeft op het terras al rondgebazuind dat ik onderweg ben naar Rome en iedereen wenst mij een goede reis.

Route 17 naar Schlunders die gaat langs de berghelling omhoog en omlaag, nooit super steil , heel mooi, veel riviertjes en Waalwege, een smal pad door de velden met hier en daar een beeld van een plaatselijke kunstenaar.
Dan afdalen naar Prad daar wou ik overnachten , er leek geen eind aan de afdaling te komen. Bijna beneden ging het pad weer omhoog en hoe! Ik zag het station waar ik moest uitkomen liggen maar kom ik daar wel? Natuurlijk kwam het vanzelf goed. Zo goed dat een aardige buschauffeur mij naar de camping bracht.

( Waalwege zijn paden langs de berghelling waarlangs waterstroompjes lopen die via een ingenieus systeem naar het dal beneden worden geleid voor de watervoorziening van de appelteelt)

Maandag 12 augustus
Verder langs de Adige, snelstromend en vol rotsen. Mooi dat geluid van het stromende water naast mij. Rond half 5 kom ik op de camping in Schlanders. Even afwachten of er plek is en ja ik pas nog precies ergens tussen. Dus weer in het ritme opbouwen, douchen, eten en aanmelden. De tent staat net op tijd want er komt een bui met donder, bliksem en wind. Het tentzeil klappert aardig heen en weer, maar gelukkig duurt het niet al te lang en drijft de bui langzaam over.

Dinsdag 13 augustus
De tent en mijn wasje van gisteren zijn nog nat, gelukkig schijnt de zon en na het ontbijt is alles aardig droog. Van mijn Duitse overbuurvrouw krijg ik een bak koffie. Ik had gisteravond voor de bui al kennis gemaakt met haar en haar gezin. Leuke, sportieve mensen, fietsen en wandelen veel samen...
Ook met een stel dat in een busje voor mij staat had ik een leuk contact. Ik zag ze allemaal op de fiets voorbij komen toen ik wat later op een bank een banaantje zat te eten.

Ik had er moeite mee vandaag, nam een lange lunchpauze en tijd om te appen met mijn kroost. De rugzak voelt zwaar evenals mijn benen. Ik kom vroeg langs een camping maar vind het drie keer niks, te groot, te vol en nog iets. Niet veel later gaat het regenen, net op het moment dat ik een rustplek voor fietsers zie. Daar ga ik heen voor een bak koffie met taart. Ik zie ook dat ze kamers verhuren en aangezien het weer alsmaar slechter wordt, is een kamer snel geregeld. Voelt lekker verwend, een fijne douche, een heerlijk bed en mooie beschilderde meubels. Voor het avondeten mijn rugzak leeggegeten. Daarna kleren wassen, nog even schrijven en slapen.

Woensdag 14 augustus
De zon schijnt in mijn Italiaanse kamertje.
Opstaan, douchen en een ontbijtje scoren dat heerlijk en luxe is. Het hele huis is heel mooi en sfeervol ingericht met oude meubels.
Verder wandelen richting Merano door boomgaarden vol appels. Er is hier veel industrie maar rondom bergen. Veel fietsers, niemand gesproken. Voel me goed, vind om half vier met hulp van een oude dame al een camping, waar ik niet terecht kan omdat er die avond moet worden gesproeid. Balen, de volgende is nog ver maar ik moet verder, huppekee enzovoorts.....
De route gaat niet bepaald door de mooiste wijken van Merano. In Lana moet ik zijn voor een camping. Ik heb er behoorlijk de sokken in, af en toe gaat een duim omhoog van een voorbij komende fietser, leuk en grappig!
Het is nu echt blik op oneindig en verstand op nul, dat ik nog ken uit de tijd dat ik wel eens een marathon liep.
Lana komt dichterbij, nog een lange brug over en een stuk door de appeltjes dan ben ik er. Ik negeer het bord "ausgebucht", de receptie is dicht maar de eigenaresse komt al aangestapt. Tja, knettervol maar ik krijg toch een plekje. Een vrouw alleen stuur je niet weg. Het is geen geweldige plaats, maar een caravanbewoner wil zijn auto graag ergens anders parkeren zodat ik op die plek kan. Hoera!
Het is dan een uur of 8 en ik heb er 37,5 km opzitten. Ik word meteen in de watten gelegd, krijg een broodje en mag het elektrische kooktoestel van de buren gebruiken om mijn soep warm te maken. Zo lief weer!

Donderdag 15 augustus
Na een bak koffie met de buren vertrek ik naar Bozen, langs de Adige, het is warm. Ik neem extra pauzes maar het gaat goed.
Ik kom wielrenner Karl tegen. Hij zit op een bankje en vraagt waar de reis heen gaat. Ik ben net aan een pauze toe, ga er bij zitten en vertel mijn verhaal, dat lang wordt want hij vraagt veel. Dan vertelt hij zijn verhaal, hij zit in een crisis vanwege een oude liefde, een nieuwe liefde en een niet al te beste relatie. We hadden het ook over muziek, Ton, ons theatertje en nog veel meer. Het was een mooi gesprek en we wisselden telefoonnummers uit om wat muziek te delen.

Dan weer een pauze op een rustplek voor fietsers, waar ik zonder fiets ook koffie kon kopen. Er kwam een vrouw naast mij zitten voor een praatje, zij maakte met haar man een fietstocht, het was heel gezellig!
Het werd laat door al dat geklets en toen maakte ik ook nog een foutje waardoor de weg naar de camping alleen maar langer werd, inclusief een industriegebied en een drukke verkeersweg.

Ik zie dan zogenaamd het bord "vol" over het hoofd, maar hier worden gelukkig wandelaars nooit weggestuurd. Een piepklein plekje op een vol tentenveld. Naast mij een jongen van 18. Hij heeft alleen een slaapmat en reist per trein heel Europa door. Hij mag onder het afdak als het gaat regenen. Dat gaat ook gebeuren inclusief onweer.

Vrijdag 16 augustus
Om 7 uur al zijn mensen om mij heen in de weer met afbreken, ontbijten, fietsen in orde maken enzovoort. Ik doe met ze mee. Voor ik op pad ga koop ik in de campingwinkel het laatste busje campinggaz voor een schandalig hoge prijs.
Richting Trento gaat het natuurlijk langs de Adige, de appelboomgaarden en vele voor mijn voeten wegspringende hagedissen.
Het gaat wat moeizaam vandaag. Mijn voet zeurt een beetje en het is vrijdag, tijd voor een rustdag. Dat doe ik in Auer op een prima camping en een leuke plek!







,

Geschreven door Inas.reisblog