Het is zondag 2 juni
Wat heb ik heerlijk geslapen in mijn trekkershutje! De huisjes tegenover mij worden beiden bewoond door een vader met twee kinderen, die eerst leuk spelen maar dan wordt het gebler en gejengel. De vaders die al druk aan het pakken zijn voor vertrek worden mopperig . Ook de familie die waarschijnlijk uit Korea komt, een moeder met vier grote kids die met een grote tent zijn, zijn druk bezig deze af te breken.
Geen idee wat deze mensen steeds aan het doen zijn maar ze hebben zo ontzettend veel lol samen, lopen constant hardop te lachen. Het werkt aanstekelijk. Ik besteed de dag aan wat schrijven en luieren.

De volgende dag ben ik vroeg op, pak op mijn gemak in ik en wandel met met mijn huisje op de rug naar de Rewe supermarkt voor wat voedsel. Niet teveel want het belooft een pittig, warm dagje te worden.
Ik moest een heel stuk teruglopen om op de Rheinsteig te komen en het was meteen flink klimmen en dalen. Het was even schrikken hoe goed de route is aangegeven, als je vijf bomen zonder het blauw met witte tekentje hebt gezien, moet je terug en zit je fout, die ervaring heb ik inmiddels!

De route is mooi, veel bos, veel groen en heel veel omhoog. Het luie zweet komt hier wel los! Het is leuk, ik voel me goed en het gaat best. Dan is het tijd voor een slaapplek, die is niet al te ver op een camping. Via Google Maps wandel ik naar beneden, kom daar op een parkeerplaats langs een weg waar ik 750 meter naar rechts moet om bij de camping te komen. Ik twijfel, de weg is vrij druk, er is geen fiets- of voetpad en het gras in de berm is zo hoog dat je daar nauwelijks kan lopen. Volgens een man op de parkeerplaats is er geen alternatief. Dus ik waag het er op, zover mogelijk links lopen, als er een auto tegemoet komt toch maar het hoge gras instappen. In de verte zie ik een splitsing dan hoor ik een ziekenauto met loeiende sirenes en zwaailichten. Hij stopt bij de splitsing. Daarna komt er nog een en nog een. Uiteindelijk staan daar vijf ziekenauto's met toeters en bellen. Ik kan niet zien wat er aan de hand is. Vlak daarna hoor ik een reddingshelikopter en deze landt in het weiland naast mij. Ik schrik me rot, wat te doen? Ik sta op een ongelukkige plaats, probeer de andere kant van de weg, maar daar heb ik nog minder plek en ga weer terug. Dan komen een voor een de ziekenwagens langs mij heen rijden nog steeds met loeiende sirenes. Ik zie verderop een zijweg naar rechts waar een meisje met een hond loopt. Ik haast me om daar te komen. Zij had ook geen idee wat er aan de hand was maar wist wel uit te leggen hoe ik op de camping kon komen.
Ik vond daar een mooi plaatsje met een grote picknicktafel voor mij alleen.

De volgende morgen hoorde ik van de campingbaas dat er vlakbij een ernstig ongeval was geweest met een motorrijder, wat een narigheid !
Met een kaartje van de campingbaas vond ik gemakkelijk de Rheinsteig terug. Net als gisteren veel bos op mijn pad. Ook vandaag en weer veel stijgen en dalen. Het was warm, maar met extra pauzes goed te doen. Af en toe moet je ook stilstaan in het bos om te luisteren. Het geeft een bijzonder gevoel even niet je eigen voetstappen en het getik van de wandelstokken te horen, maar enkel het ruisen van de wind door de bomen en het gekwetter van de vogels.
Gek, ik had verwacht de Rijn hier vaker te zien vanaf boven maar dat was niet zo, alleen bos, heel veel bos. Ik vond wel een camping met uitzicht over de Rijn. Er was een klein restaurantje waar ik een boerensalade at , een biertje dronk en daarna van de avondzon genoot op een bankje aan het water......

Dan aan het eind van de avond onweer! Dat is niet lekker als je met je tentje onder drie gigantische bomen staat, vooral niet als het ontzettend gaat waaien! Ik zag mijn tentje al de lucht in vliegen. Hoewel of dat reëel is als je er zelf in ligt, is niet waarschijnlijk maar ik heb toch stiekem het doek van de buitentent vast gehouden. Gelukkig duurde het alles bij elkaar maar een kwartiertje en kon ik gaan slapen. Dat viel nog niet mee want toen pas ontdekte ik, dat aan beide oevers van de rivier een spoorlijn liep waar regelmatig een trein langs denderde, er vlakbij een Autobahn was en de rijnaken ook niet bepaald fluisterboten zijn. Ik kon er hardop om lachen, had net het onweer overleefd.

De volgende dag liep ik voor de afwisseling eerst een heel stuk langs de Rijn. Pas als het pad daar ophoudt gaat het omhoog naar de Rheinsteig. Het is meteen heel erg steil, ik kom door een dorpje met hele oude vakwerkhuizen en een oude spoorbrug. Het gaat verder over steile smalle kronkelweggetjes. Als ik ergens in een dorpje fout loop, ontmoet ik twee Duitse jongemannen die ook een meerdaagse tocht lopen. Ik hobbel een stukje achter hen aan want zij kennen de weg. Ze zijn een stuk sneller en jonger dan Poppenkast en zijn spoedig uit zicht.

Een stuk verderop zie ik ze terug op een plek met een grote ligbank en een geweldig uitzicht over de Rijn. Ik ben ook aan een pauze toe en vraag of ik erbij mag komen zitten. Ik bleek de eerste persoon die ze hadden ontmoet, die langer dan een dag liep. Er ontstond een leuk gesprek over wandelen naar Rome met of zonder tent. Zij hadden alle overnachtingen al geboekt en dan moet je ook zorgen dat je daar aankomt, wat best lastig kan zijn!
Later kwam ik ze weer tegen in het prachtige oude stadje Linz, waar ik op een rustig terras koffie dronk met apfelstrudel en ijs.

Ik had voor vandaag genoeg geklommen vond ik en wandelde de 7 km naar de eerstvolgende camping via het wandelpad langs de Rijn. Op een groot grasveld begint een hondje ineens ontzettend naar mij te blaffen, waarop het baasje heel boos wordt. Dat komt door mijn stokken zeg ik nog, daar zijn meer honden bang voor, maar deze mag niet bang zijn van de baas!

Dan sta ik met nog een paar collega kleine tentenhouders op een veldje naast de enorme velden waar de campers en caravans staan. Wij hebben alle ruimte, zij niet! Het uitzicht is mooi er lopen twee ganzen en een paar mereltjes scharrelen voortdurend om mijn tent heen.

In de nacht weer onweer, heviger ook maar ik sta op een betere plek en maak me er niet al te druk om. De volgende dag de natte tent rustig ingepakt en vertrokken richting Rheinsteig, handig is dat de wegen daar naar toe al aangegeven worden met gele bordjes.
Ik zie de twee Duitse mannen vlak voor mij het bos inschieten, vanuit de verte zwaaien ze. De route is mooi, afwisselend, steil en vermoeiend. Ik merk dat ik af en toe bang ben om onderuit te gaan. Voorzichtig, rustig aan en vaker een pauze.

Ik word beloond met een geweldig uitzicht over de Rijn, mooi voor een eerste panoramafoto, dan naar beneden, heel rustig aan!
Ik kom uit in Hammerstein en wandel van daaruit naar Leutersdorf waar een camping is.
Als ik bezig ben om mijn tentje op te zetten, komt er een jongeman aanslenteren en vraagt of ik hulp nodig heb. Ik grinnik een beetje in mijzelf en zeg dat het wel gaat lukken en ik de tent al 4 weken zelf heb opgezet! Hij is verbaasd dat ik al zo lang onderweg ben en helemaal dat ik in Rome wil uitkomen. Hij is geïnteresseerd in wandelen en in mijn uitrusting dus er ontstaat een leuk gesprek. Hij was trouwens ook de eerste die ik sprak vandaag!

De volgende dag, 7 juni huppekee inpakken, brood halen en aan de wandel. Het is zonnig met een lekkere wind. Het gaat flink omhoog vandaag, de uitzichten zijn adembenemend! Ik had alleen een gesprekje met een vrouw die met man en twee kleinkindjes aan het wandelen was.
Ze vond Holland leuk, haar opa had een Nederlands vriendinnetje gehad. Het was niets geworden want ja, oorlog he? Ze wreef nog even over mijn schouder en wenste mij een mooie reis.
Een heel stuk verder zag ik een kudde schapen met herder. De herder was een grappige man vol verhalen. Tijdens ons gesprek schreeuwde hij telkens opdrachten naar zijn honden, als er een schaap tussen uit dreigde te gaan. Een van zijn dochters gaat de kudde later overnemen, hoe mooi is dat!

Als ik het dorp Altwied binnen stap, regen! Ik vraag aan een vrouw die buiten staat of ik in haar tuin mag kamperen. Ze kijkt me bevreemd aan, haalt manlief erbij die ook vreemd op kijkt maar het goed vindt. Ik mag onder hun afdak de bui afwachten, krijg een fles bubbelwater en mag van het toilet gebruik maken.
De volgende ochtend neemt de man wat boodschappen voor mij mee en zit ik bij hen aan de keukentafel mee te ontbijten. De heer des huizes brengt mij na het ontbijt met de auto naar de andere kant van de rivier omdat ik even weer langs de Rijn wil. Naar Koblenz eigenlijk, maar daar is de camping knetter vol. Ik loop 12 km verder naar Brey waar het ook vol is maar leuk! Ik had hier vandaag een fijne uitrustdag! Het is inmiddels zondag 9 juni....

Geschreven door Inas.reisblog