Zondag 7 juli 2019
Vandaag ga ik echt over de Romantische Strasze, daar zijn er drie van; een autoweg, een fietsroute en een wandelroute.
Vanaf de camping wandel ik naar mijn instappunt. Deze route schijnt perfect aangegeven te zijn en loopt samen met een aantal andere routes, die ook allemaal met bordjes zijn aangegeven. Soms staan er wel 5 of 6 bordjes op een boom en dan over 30 m op een volgende boom enz. enz.
Op een gegeven moment heeft een snugger iemand bedacht dat het misschien handig is om een bord te maken met alle routes.

Leuk en afwisselend is het, de route gaat langs korenvelden, weilanden vol bloemen en vlinders.
Slechts twee mountainbikers onderweg en een wandelend stel met rugzak, dat een meerdaagse tocht deed. Ik was de eerste wandelaar die zij tegenkwamen op hun weg. De man was fotograaf en maakte foto's van iedereen die ze ontmoetten. Hij had nog niet veel te doen gehad en vroeg of hij een portretje van mij mocht maken. Stom, ik vergat om een exemplaar voor mijzelf te vragen maar ach, hij is vast niet beter dan mijn eigen super huisfotograaf! Ondanks dat ik verder geen mens zie voelt het niet alleen of eenzaam. Er is zoveel te kijken onderweg, onder andere enorme roofvogels en soms kost het lopen zoveel inspanning dat je alleen daar mee bezig bent.

Tegen 18.00 uur arriveer ik in Tauberbischofsheim. Een man spreekt mij aan, uiteraard over mijn rugzak en waar de reis naar toe gaat. Ik informeer naar een adres voor een overnachting. De meneer is onderweg naar het centrum , vraagt mij mee te wandelen en kan wel het een en ander aanwijzen. Hij brengt mij naar het duurste hotel van de stad en verdwijnt dan naar het marktplein, waar een soort volksfeest aan de gang is.

Gelukkig vind ik een beter adres voor een overnachting, namelijk bij Resi Stein, die een pension heeft midden in de stad en midden in het feestgebeuren. In het steegje waar ze zit, staat het vol biertafels met feestende en bierdrinkende Tauberbischofsheimers. Er speelt een hoempapaband waar ik tussendoor moet fierljeppen om bij haar deur te komen. Resi zat tussen de feestgangers, liep met mij mee, gaf de sleutel, opende de voordeur. "tweede verdieping kamer 4", zei ze en verdween meteen weer in het feestgedruis. Na de hoempapa muziek komen de schlagers mijn kamer binnendenderen en ik vrees dat dit nog wel even gaat duren.

Maandag 8 juli
Dat viel mee, goed geslapen en om half 9 ging ik naar het naastgelegen pand om een ontbijtje te scoren. Er hangt een briefje dat je geen voedsel mee mag nemen, dus ik neem het er van, omdat ik er nog een hele tijd op moet teren.
Ik koop toch maar even een brood bij de warme bakker voor onderweg en spreek daar een jongeman die volgend jaar 6 maanden in de V.S. gaat wandelen. Hij spreekt zo'n beetje iedereen aan die met zo'n rugzak loopt vertelt hij.

Dan de stad uit, de bossen in voor weer een mooie tocht met heel veel prachtige vergezichten. Het is echt genieten geblazen ondanks dat ik weer geen mede wandelaars ontmoet. Rond een uur of 12 stopt een auto naast mij , een mevrouw vraagt waar ik heen ga en of ze me een stuk mee kan nemen. Ik bedank, het is nog vroeg en ik voel me fit. Waarschijnlijk krijg ik hier op het eind van de dag ontzettend veel spijt van....

Dat valt mee, rond half 5 kom ik weer in de bewoonde wereld en volgt een ontmoeting met de eigenaar van een grote zwarte wollige hond. "Leuke hond, meneer " en we kletsen kort over honden en wandelen. Ik informeer of hij een adres weet waar ik kan overnachten. De man slaat meteen aan het bellen maar kan geen verbinding krijgen. Hij weet een adresje in Beckstein, dat ligt iets verderop aan mijn route en hij wil mij met alle plezier even brengen.
In het dorpje ziet hij de vrouw die de kamers verhuurd in haar auto, die aan de kant van de weg staat zitten en mijn onderdak voor die nacht is geregeld! Ik word zelfs voor de deur afgezet, wat een luxe weer!

De volgende dag staat om 8 uur een heerlijk ontbijt voor mij klaar in de ontbijtruimte. Die is lekker ouderwets is ingericht met nepbloemetjes en een vitrinekast met een verzameling poppen.

De wandeling begint die dag weer eens met de verkeerde kant op lopen, maar dan gaat het door wijnvelden, bossen, dorpjes en stadjes, van alles komt voorbij.
Veel vlinders ook weer, die zich gemakkelijk laten fotograferen.
In het Kurpark van Bad Mergentheim raakte ik "mijn " Romantische route kwijt, maar er zijn vele wegen die naar Rome leiden. Die gaan dan wel over verharde wegen wat niet echt fijn is voor mijn voeten, die aan het eind van de dag best gevoelig zijn.

De camping voor vandaag ligt 5 km buiten de route. Ik was al moe maar er was geen andere optie en dus sjok/ strompel ik dat laatste stuk over een fietspad naar een aardige camping met heel veel Nederlanders en zeer sauber sanitair. Je kreeg daar zelfs een sleutel voor en je mocht alleen met badslippers in de doucheruimte komen. Geef mij dan toch maar van die kleine rommelcampinkjes. Ik was na 30 km aan de latten, at wat ik nog in huis had en ging slapen..

Deze dag ook geen enkele medewandelaar ontmoet, toch schijnen ze er wel te zijn. Midden in het bos stond een brievenbus met daarin een boekje waar voorbij komende wandelaars iets in konden schrijven. Dat deden velen en ik heb er natuurlijk ook een kleine bijdrage aan toegevoegd.

Woensdag 10 juli
Verdikkie, sleutel foetsie! Gelukkig teruggevonden in mijn slaapzak omdat ik vanwege een ijskoude nacht mijn trainingsjasje waar hij in zat had aangehouden.
In het dorpje was een bakkertje waar ik al heel vroeg brood haalde. Leuk, die kleine winkeltjes en jammer dat ze overal verdwijnen.
Ik liep door Quickbron en Vielbron naar de Romantische Strasze. Een vrouw bij een bushalte was in voor een praatje en gaf mij de snelste route naar Creglingen wel over een verharde weg maar erg mooi.
De omgeving is hier zeker romantisch, een snelstromende rivier door een dal vol bloemen, vlinders en heel veel groen. Ik zie mooie oude schuren en ja, weer die roofvogels, die volgens een zoon, waarvan ik dacht dat hij er verstand van had, schlagervogels worden genoemd. Blij word ik van dit alles.

Ik kom in een dorpje terecht dat Münster heet en waar het lijkt of de tijd heeft stil gestaan. Het doet een beetje denken aan Bredevoort maar dan in een andere stijl, met oude vakwerkhuizen en een mooie kerk, heel authentiek. Er spelen kinderen gewoon op straat. Wat een mooie plek om te wonen!
Ik zie een bord dat naar een camping wijst en die is vlakbij. Het is nog vroeg ik google nog even waar de volgende kampeerplek is, maar waar is internet als je het nodig hebt? Hier in elk geval niet!
Geen probleem deze plek is mooi, dus huppekee aanmelden voor een nacht bij een aardige meneer met mooie bruine ogen, die wel van een praatje houdt. Ik krijg een plek met een tafel en een bankje en ' s'avonds verwen ik mijzelf met een grote salade met reepjes schnitzel, BIER en een enorme ijscoupe na, zeg maar genoeg voedsel voor twee dagen. Vandaag besef ik weer eens hoe hoe gelukkig ik mij voel als ik buiten door de natuur huppel en hoe goed het me doet!

Het heeft vannacht geregend, dat wordt nat inpakken, helaas pindakaas! Tijdens het afbreken even een gesprekje met een vrouw die heel veel fietst en ooit met een rugzak door Lapland trok, maar ook helemaal van Noord Duitsland naar Zuid Duitsland was gefietst. Zij bewonderde mijn kleine handige tentje zeer.

Weer op pad, de route is een puinhoop vandaag. Terwijl ik de borden gewoon had gevolgd bleek ik toch ineens een heel stuk van de rode lijn op mijn app te zitten. Dus terug lopen naar waar het fout ging, een boer aan de jas trekken en verder door Finsterlohr, Schonach en Seldeneck. Bij de laatste is een helling van 20% die gelukkig naar beneden gaat. Ik kom dan in het mooie dal van de Tauber, prachtig ondanks de regen. Ondertussen heb ik mijn regenjas aan en mijn rugzak ook.
Er zijn grappige vakwerkhuisjes, heel hoog en heel smal met een puntdakje.

In Detwang, vlak voor Rothenburg is een camping waar ik een aardige plek krijg toegewezen. Maar na mij komen nog vele anderen en wat later op de avond sta ik met mijn ieniminie tentje tussen hele grote tenten en gigantisch campers. Geen probleem voor een nachtje...

De volgende ochtend ontbijt ik in de zon met verse broodjes en koffie to go uit de kiosk. Vervolgens wandel ik naar Rothenburg waar ik mooi vroeg aankom. Veel mensen hadden het mij al aanbevolen en het was echt een mooie stad, heel sprookjesachtig!
Ik werd meteen al aangesproken door een jongen van een jaar of 20 met een rugzak. Hij liep een stuk van de Jakobsweg richting Wurzberg of ik ook deze route deed. Niet dus en ik ga precies de andere kant op. Hij was net drie dagen onderweg en had van zijn poncho een tentje gemaakt toen het s' nachts regende.
We hadden het over de mooie ontmoetingen en de gastvrijheid van de mensen overal...Ik vind het leuk, al die jongelui die ook dit soort tochten maken.

Het werd drukker, veel fotograferende Japanners, Chinezen , Amerikanen enzovoorts. Ik stap de Jakobskerk binnen waar voor de ingang een standbeeld van de heilige Mr. Jakob himself staat. De dame achter de kassa ziet mij tussen een tiental andere bezoekers staan en vraagt of ik een stempel wil. Oh ja uiteraard, ik pak mijn pelgrimspasje en hoppa weer een er bij! De entree bedraagt € 2,50 maar ik mag gratis naar binnen en kan de rugzak achter de balie zetten.
Na de bezichtiging ga ik verder door de leuke straatjes met heel veel souvenirwinkels met onder andere kerstspullen en sneeuwballen. Die laatsten zijn om te eten en gemaakt van dat mierzoete schuimspul. Ik blijf sneeuwballen toch meer iets vinden om mee te gooien!

Het gaat regenen en hard, de regenjas moet aan en de hoes om de rugzak. Nog snel een brood halen bij de bakker en ik verlaat Rothenburg.
Pffft, het wordt weer zoeken hoor! Een paal met verschillende routebordjes ligt half ondersteboven achter een stapel boomstammen, de weg splitst zich. Ik gok op links die ziet er het beste uit. Foute boel, de weg wordt een paadje dat steeds smaller wordt en dan zijn er enkel nog bramenstruiken en brandnetels.

Als echte plattelandse herken ik de motor van een tractor. Ik ga op het geluid af, wurm mij door de het struikgewas en kom op een betere weg uit, waar een man op een grote tractor boomstammen aan het verslepen is. De chauffeur heeft mij ook al gespot, de motor afgezet en stapt net uit als ik aan kom lopen. "Wo wollen sie denn hin, ?"is de vraag. Schillingsfürst dus en ik krijg genoeg aanwijzingen om daar aan te komen. Een scherpe bocht naar links en dan verder. Na een praatje over de droge staat van de bossen gaat de man weer aan het werk en ik op pad. Ineens vind ik "mijn bordjes" terug en zie ik de weg van rechts, waar ik uit had moeten komen. Ik denk nu dat de tractorchauffeur de mol is.

Ik kan weer vooruit, het is half 6 en nog minstens anderhalf uur naar de camping , ik kan een stuk afsnijden en dat doe ik graag.
Tegen half 7 kom ik aan op de kampeerplaats, de eigenaar brengt mij in zo'n voertuig waar ze in Aalten bejaarden mee vervoeren naar mijn plekje, een klein veldje tegen de bosrand waar nog twee tenten staan. Daar heb ik vandaag mijn dag doorgebracht met boodschappen doen, kleren wassen , schrijven en uitrusten...

Geschreven door Inas.reisblog