Maandag 29 juli 2019
Wandelvriend Rainer is vertrokken en ik ga solo verder. Helaas vandaag nog niet. Vanwege mijn nog steeds niet werkende mobiel word ik van het kastje naar de muur en van de winkel naar de post gestuurd. Daar koop ik voor 15 euro een simkaart waarvan de verkoper en ik dan dus ook niet, weet of hij het gaat doen. Uiteindelijk kan ik niet bellen naar Nederland wel Sms'en met Nienke. Van een jong stel op de camping mag ik de telefoon gebruiken om met mijn dochter te bellen. Nienke gaat regelen dat mijn simkaart wordt opgestuurd.

Dinsdag 30 juli
Er staan veel kleine tentjes om mij heen. Allemaal fietsers die vandaag weer vertrekken, aardige en rustige lui. Zelf ga ik ook verder, heerlijk! Net als de fietsers richting Reschenpas. Voordat ik vertrek, spreek ik nog een een paar van hen, die ook dezelfde richting op gaan. Waarschijnlijk gaan we elkaar onderweg nog wel zien.
Langs de Inn gaat het gelijk op met de fietsroute, lekker gemakkelijk te volgen...
Na 5 km komt een groepje van drie fietsers mij achterop, ze zwaaien en wensen mij een bon camino. Een uurtje later de volgende, de laatste stapt af voor een praatje en jawel, een foto van Frau Frikken herself.
De Inn stroomt links van mij en rechts gaat het steil omhoog, het landschap is schitterend.....
Er stopt een auto naast mij, het raampje gaat open en een oude heer vraagt of mijn rugzak niet veel te groot is. Meneer, daar loop ik inmiddels al 3 maanden mee. De man heeft ooit de Jakobsweg naar Santiago gelopen, weet wat het is en vraagt of ik de groeten wil doen aan de Paus.

Dan een fotomoment bij een grote metalen brug met een geweldig uitzicht. Een vrouw met een volgepakte fiets begint een praatje. Ze komt uit Amsterdam gefietst en gaat naar Rome. Ze is nu drie weken onderweg, ik drie maanden, wat een verschil!
Het gaat lekker, ik passeer een camping in Prutz, een overvolle Prutzcamping , lijkt me niks, ik loop door naar de volgende.
De Prutzkoffie bij de Prutzbakker is lekker. Ik spreek daar een Nederlander die een of andere hele hoge berg was op gefietst. Hij was helemaal stuk maar had wel weer een mooi verhaal om aan de familie te vertellen.
Ik was nog fit en wandel door naar de camping in Ried. Eerlijk gezegd is dat ook een beetje een Prutzcamping. Ik krijg een plekje tussen twee grote caravans, de campingbazin vond dat wel een gemütlich plekje. Ik vond dat niet maar ach, voor een nachtje prima. Tegenover mij is ook zo'n plek die is al een paar keer door kampeerders geweigerd.

Woensdag 31 juli
Om 6 uur al strompel ik zo stijf als een plank naar de wc. Ik heb slecht geslapen, ga vroeg ontbijten. Dan gaat het regenen, heel kort, maar ik moet een kletsnatte tent inpakken.
De route is schitterend, ik loop nu echt de wandelroute van de Via Claudia, langs de rivier door weilanden vol bloemen, omhoog over een kronkelige pad dat langs de berghelling loopt. Ik ben blij met het hekwerk. Het is steil maar net te doen. Beneden gaat het weer samen met fietsende medemensen die regelmatig langs mij heen sjezen.
Onderweg lunch ik uitgebreid om het gewicht van de rugzak te verminderen en dat van mijzelf op peil te houden.
Niet veel aanspraak vandaag, ik kan lekker opschieten. Ik heb nu al zo vaak gezegd dat Rome mijn einddoel is. Nu ik steeds dichterbij kom wil ik het ook echt gaan halen.

In Pfund moet ik even zoeken, een aardige boer ziet mij rondkijken. Hij vraagt waar ik naar toe moet en vertelt wel drie keer waar ik de camping kan vinden. Nog twee kilometer langs de Inn. Fijn, ik ben moe en mijn voeten beginnen te zeuren.
Drie vrouwen vragen naar mijn einddoel, zijn stomverbaasd dat ik dit alleen doe.
Ik moet de Inn oversteken om bij de camping te komen, krijg een plek op een tentenveldje. Leuk, dan weer in het ritme van tent opbouwen, douchen, eten en slapen.

Donderdag 1 augustus
Voor vertrek hoor ik bij de receptie dat de Via hier vlak voor de deur langs loopt. Verderop in de buurt van Altfinstermünz is waarschijnlijk een stuk van de weg afgesloten en dan moet ik een eindje met de bus naar Nauders. Er is daar een Gasthof waar ik kan vragen hoe het precies zit.

Net als ik de Via op stap, stoppen twee fietsers, bekende gezichten, een Nederlands echtpaar. Zij stonden tegenover mij op de camping in Landeck. Ik heb ze toen niet gesproken nu dus wel. Ze maken in de zomer altijd fietstochten en in de winter wandelen ze veel. Leuk om ze nog even te spreken..
Dan verder langs de kolkende Inn. De weg gaat omhoog, de rivier stroomt beneden mij. Het water heeft een vreemde blauw/groen/grijze kleur..

Dan sta ik voor de poort van Altfinstermünz, een soort vesting met een weertoren in het water van de Inn. Over een mooie oude brug stap ik de vesting binnen, kijk eerst wat rond en wandel daarna naar de Gasthof. Ik neem plaats aan een enorme houten picknicktafel, zet de rugzak naast mij op de bank en bestel koffie met Apfelstrudel.
Iets verderop zit een jong stel met drie kinderen. De man vraagt naar het gewicht van mijn rugzak en waar ik naar toe ga.
Ze zijn onder de indruk van mijn wandeltocht. "Onthou deze vrouw" zegt, de moeder tegen de kinderen ,"zij loopt helemaal van Holland naar Rome, ze is een inspiratie voor ons allemaal". Als ik al geen rood hoofd had van het wandelen, dan heb ik het nu wel! Ze wonen in Londen, zijn roots liggen in Oostenrijk waar ze vaak komen, vooral ook om hun kids van de natuur te laten genieten, iets wat in Londen nogal lastig is.
We hebben een leuk gesprek over wandelen, natuur en sporten. Hij liep ooit een zesdaagse tocht door de woestijn. Voordat zij hun fietstocht vervolgen en mijn Apfestrudel met koffie betalen(!), kijk ik nog even op hun wandelkaart. Ik vraag aan het meisje van de bediening welke route ik het beste kan nemen. Eentje is gevaarlijk vanwege steenslag en zo. Volgens haar kan ik die wel aan, maar ik kies voor de veilige weg. Die gaat zigzaggend langs de berghelling omhoog, hoe hoger ik kom hoe mooier het uitzicht. Na een klim van een half uur kom ik uit op een autoweg en daar is ook de bushalte.
Omdat de weg te gevaarlijk is voor wandelaars vanwege de vele tunnels, neem ik hier de bus naar Nauders, een mooi tochtje door een indrukwekkend landschap.

Nauders is een gezellig dorp. Ik loop wat rond, zoek en vind een supermarkt, haal wat boodschappen en wandel verder richting Reschen.
Hier gaat het weer over de fietsroute er zijn veel tweewielers onderweg naar of komen van de Reschenpas.
Dan passeer ik een blauw bord met daarop "Italië " dat betekent dat ik de camping al voorbij moet zijn. Kijkend op Google Maps zie ik dat Reschen net over de grens ligt, in Italie dus. De camping is een stukje terug, verscholen achter een tankstation.
Een leuke kampeerplek, niet zo groot, ik sta helemaal in het groen met rondom hoge bergen.
Als de tent staat bedenk ik ineens, dat mijn simkaart naar Oostenrijk wordt gestuurd in plaats van naar Italië, omdat ik in de veronderstelling was dat Reschen nog Oostenrijk is. Verdorie dat gaat tijd kosten! Ik word een beetje paniekerig en boos op mezelf. Had ik vroeger bij aardrijkskunde maar beter opgelet!

Vrijdag 2 augustus
Het heeft vannacht behoorlijk geonweerd. Mijn tentje stond op een goede plek en ik was niet echt bang. Vanmorgen regende het nog en het was koud.
Ik sluit mij aan bij mensen, die hun ontbijtboel op de tafel onder de overkapping bij het toiletgebouw hebben uitgestald. Ik leg mijn voedsel erbij en zet koffie met mijn gasbrandertje.
Het werd een gezellig ontbijt met een Nederlands koppel, Aart en Aagje. Zij maken fietstochten, hebben wel een auto mee en verhuizen om de paar dagen naar een andere plek. Ze hebben de hele wereld over gefietst en veel te vertellen.

Daarna wat door de buurt struinen, ik loop richting de Italiaanse grens die ik nu wel weet te vinden. Ik haal wat bierworstjes, Schüttelbrot en een blikje bier voor het avondeten. Bij de tent heb ik nog een mooie rode paprika, die daar prima bij past.
Ik eet in de kleine kantine. Aart en Aagje, net terug van hun fietstocht komen er ook bij zitten. We drinken koffie, kletsen veel en tussendoor wordt er geschreven.
Als het donker wordt ga ik naar mijn "huisje" om te slapen, lukt niet echt. Ik mis Ton en ja, dan traantjes.

Zaterdag 3 augustus
Geen nieuws wat betreft de simkaart, ik verwacht hem pas dinsdag. Jammer, want ik zou graag weer op pad willen. Het is fris en ik neem mijn ontbijt mee naar de kantine. Aart en Aagje zijn daar ook, zij vertrekken vandaag naar Merano. Later op de morgen wandel ik naar Reschen om wat rond te neuzen en boodschappen te halen. Er is een leuk klein supermarktje waar ik wat meer voedsel haal dan normaal. Ik verwacht hier nog wel even "vast" te zitten.

Weer terug in de tent luister ik muziek op YouTube, onder andere Passenger en Ton Vincent en ja, waterlanders.
Tjee, op het tweede deel van mijn reis komen nogal wat pechdingetjes op mijn pad. Vandaag viel mijn pannetje met goulashsoep ondersteboven , een dikke smeerboel werd het en minder eten. Toen drukte ik per ongeluk mijn telefoon uit en als je hem dan weer aan zet moet je een pincode invoeren en die wist ik niet. Het duurde even voor ik bedacht dat ik een kaartje had waar het op stond. Conclusie, een smeerboel kan je opruimen en alles komt goed, zo zal het ook met mijn simkaart gaan.

Geschreven door Inas.reisblog