Maandag 22 juli 2019
Vandaag komt Rainer om een weekje mee te wandelen. Ik zit dan in het dorpje Westendorf in Gasthaus zur Krone. Boven op de kerk van Westendorf wonen drie ooievaars. Met mijn wandelmaatje spreek ik af op het station in Augsburg om vandaar af samen met de trein naar Füssen te reizen. Voor mij een compensatie voor de vele te veel gelopen kilometers vanwege, slecht aangegeven routes en niet opletten door mijzelf. Kijkend naar buiten door het treinraampje, heb ik daar geen spijt van en ik krijg zin in de Alpen.

Wachtend in Augsburg op Rainer, had ik een gesprekje met een jongeman. Hij sprak een paar woorden Nederlands , geleerd van zijn broer die 10 jaar in Zaandam had gewoond. Ik vertelde iets over de gastvrijheid die ik onderweg had ervaren. Volgens hem kwam dat omdat ik buitenlandse ben, maar als je hier woont en je hebt hulp nodig dan geeft men niet thuis. Hij had de nodige problemen en moest zich maar zien te redden. Ik dacht al zoiets vanwege de bierlucht die hij bij zich droeg......

Als Rainer arriveert gaat het direct door naar Füssen. De nieuwe pelgrim krijgt meteen de lachers op zijn hand als hij op een klapstoel wil gaan zitten, terwijl de zitting omhoog staat en hij op zijn billen op de vloer van de trein terecht komt.

De camping in Füssen is ver vanaf het stadje, toch gaan we lopen want het is zo mooi hier. Uitzicht op het kasteel van Ludwig Kitch, de Forggensee en de bergen, het is adembenemend.
De zon gaat langzaam onder en verdwijnt achter de berghelling. Het is donker als we op de camping komen. We kunnen nog net een piepklein plekje tussen andere kleine tentjes vinden. Met behulp van een zaklantaarn zetten we onze huisjes op. De mijne moest eerst nog gefixt maar dat lukte wonderwel. Daarna eten uit de rugzak en slapen.

Dinsdag 23 juli
Wakker worden in een ansichtkaart. Rainer gaat zwemmen en ik douchen. Dan inpakken, niet alles want de stapel boeken uit de kast van de bookenist, gaat samen met een paar tentstokken, die niet te gebruiken zijn voor mijn tent, met de post terug naar het land van herkomst.
Terug naar Füssen waar we in een plezierige stemming instappen op de Via Claudia Augusta. We drinken eerst nog koffie en Brezels op een terras, doen wat inkopen,
brengen ons pakket naar het postkantoor en om een uur of drie beginnen aan de route door het schitterende Oostenrijkse land.
Langs de Lech met blauw water en een enorme waterval. Het is heet en daardoor een pittige tocht, tegen een uur of acht komen we bij de Urisee. Er is een kiosk waar we vragen of de camping nog ver is.
Ja dus, maar we ontmoeten de lieve, hartelijke Apolonia en haar vriendje Sam. Zij willen ons na het werk in de kiosk wel even brengen met de auto. Gelukkig want de weg is te gevaarlijk om in het donker te lopen. We moeten een tijdje geduld hebben en drinken een hele grote 0,00 bier. Rainer neemt een duik in de Urisee.
Het is donker als we op de camping aankomen. We drinken eerst een biertje met het jonge stel en hebben mooie gesprekken. Dan op de tast met een kleine zaklamp de tenten opzetten. We worden er al handig in en morgen zien we wel waar we zijn.

Op de camping aan de Plansee dus, omringd door bergen. Ik ben vroeg op en ga meteen naar de waterkant. Het is zo mooi hier, er zijn geen woorden voor.
Dan broodjes en koffie halen bij de kiosk en daarna het water in. Wat een feest, zwemmen met zo'n prachtig uitzicht rondom. Ik baal van mijn bikini, die ik vlak voor de reis kocht en nu zo'n beetje twee maten te groot is!
Er moet ook nog gewandeld worden, dat betekent inpakken en wegwezen in de felle zon. We lopen langs het meer, veel in de schaduw maar toch is het warm.
Er zijn veel zwemmers en zonaanbidders. Rainer voelt zich niet helemaal tof, heeft last van de warmte, neemt een duik en huppelt dan opgekikkerd verder.

Om drie uur komen we uitgeteld bij een camping in Heiterwangen, waar we een grote 0,00 bier bestellen om de dorst te lessen, bij te komen en uiteindelijk besluiten om hier te blijven. Rainer meldt ons aan bij de meest chagrijnige receptioniste ooit.
Na het opzetten van de tentjes breng ik mijn mobieltje naar de dameswasruimte om het op te laden. Daarna wandelen we naar het meer om een duik te nemen in het ijskoude water. Opgefrist lopen we terug naar de camping om een hapje te eten. Ik ga rechtstreeks naar de wasruimte om mijn mobiel halen en.... die blijkt verdwenen!
Ik kan het niet geloven, ga meteen overal zoeken maar hij is echt weg....

Zoeken, buren vragen, de poetsvrouw kan het naar de receptie hebben gebracht , dat doet ze met "gevonden" voorwerpen. De receptie is dicht. De poetsvrouw komt om 21.00 uur terug. Ze lijkt op ma Flodder. Het is verboden de sanitaire ruimte te betreden als zij aan het werk is. Doe je dat toch dan sluit ze je op en krijg je de wind van voren, zodanig dat de alle kampeerders kunnen meegenieten en dat doen ze dan met volle teugen. Ze maakt er een complete show van.
Ik mag van haar zoeken, maar mijn mobiel is en blijft weg. We gaan bij de tent onze laatste restjes eten opmaken.
Dan komt de schoonmaakster met het hoesje van mijn mobiel zonder telefoon, gevonden in een van de toiletten. Hij is echt gestolen dus. De hele camping leeft mee, een buurmeisje maakt een plakkaat waarop ze vraagt of de "vinder" de telefoon alstublieft terug wil leggen. Dat gebeurt uiteraard niet.

Donderdag 25 juli, een lieve buurvrouw zet ons af bij het politiebureau in Reutte om aangifte te doen. Daarna koop ik een nieuwe telefoon. Toevallig zien we een schoenmaker, laten daar mijn schoenen nakijken omdat ze al behoorlijk zijn afgesleten. Hij zou ze kunnen plakken maar de tussenlaag is poreus, dus ook meteen nieuwe schoenen. Daarna eten bij restaurant Joice, waarvan de broer van Apolonia de eigenaar is en vervolgens met de trein naar Lermoos om de route te vervolgen.

Pittig wee,r en super mooi, veel zweten, fijne schoenen, een zware rugzak door de wortels en de venkelknol die mr. Rainer onderweg had gekocht. We komen bij de Blindsee, een prachtig bergmeer. Snel even zwemmen en dan fris en fruitig verder over een smal pad, meppend naar blinde muggen en Duitse Bremsen.
Een super uitzicht, gevolgd door een gevaarlijk stuk langs de autoweg. We kiezen voor een slecht bospad, komen uit bij een kiosk met Brezels en bier. Verder gaat het over het fietspad langs een yogacentrum. Daar is een weiland waar we mogen kamperen. Mooi, want het is al weer bijna donker. Na het tentopbouwgebeuren nog een wijntje bij de rivier en daarna slapen.
Veel gedoe zo aan het tweede deel van mijn reis, maar ik sta in elk geval steviger in mijn (nieuwe) schoenen!

Vrijdag 26 juli
Ik kan nog niets met mijn nieuwe mobieltje, ik kom er niet in, moet een wachtwoord invullen dat niet werkt, onrustig word ik ervan.
De tocht gaat voort, gedachten verdwijnen bij het luisteren naar het water van de ijskoude rivier naast mij.
We komen langs Schlosz Fernstein, het meer daar is ijskoud, nog net niet bevroren, maar Rainer is de Slingeplas gewend en neemt meteen een duik. Ik kijk wel uit.
Vlakbij is een camping, nog iets te vroeg voor een overnachting, maar niet voor een bak koffie. De campingbazin waarschuwt voor slecht weer. Het begint inderdaad wat te rommelen in de lucht. Even twijfel, we gaan toch verder en noodweer blijft uit. We lopen vele kilometers door het Gürglltal langs Dormitz, Strad, en Tarrenz. We moeten naar Imst, daar is een camping.
We zitten er al behoorlijk doorheen bovendien begint het te donkeren. Eindelijk komt de stad in zicht, nu nog de camping vinden. Ik zie een bord " camping 300 m, nee, 500m, oh nee, 800m" Op ons tandvlees komen we eindelijk en natuurlijk in het donker aan op de camping in Imst. Een mopperende campingbaas, toch een plekje achter een caravan, een avondmaaltijd bij kaarslicht onder de bomen dan total loss gaan slapen met een enorme blaar.

27 juli
Ontbijten onder de bomen met collega kleine tentenhouders. Ze lachen om de dikke venkelknol die ik op de tafel leg. Daar moet iets van gegeten worden, hij is te zwaar.
Ik vraag een jongeman advies betreffende mijn mobiel. Ik moet ermee naar een filiaal van de zaak waar ik hem heb gekocht. Er zit een code op, ingesteld door het winkelmeisje en die moet er af. We moeten daarvoor enige kilometers over een bloedheet industrieterrein sjouwen.
Na veel heen en weer gepraat kan ik de telefoon ruilen. Later blijkt dat ik ook met de simkaart niks kan.

Eerst wandelen, een stuk Jakobsweg omhoog en ja, steil omhoog, hijgen en zweten, ineens onweer, regen, en gladdigheid. Rainer moet mij de laatste anderhalve meter omhoog sleuren! Vervolgens komen we afgepeigerd uit bij het kapelletje van de Heilige Sebastiaan, ter ere van de pestheilige. We nemen een lange pauze.
Verder naar het Kloostergasthof met in ons achterhoofd de koffie met Apfelstrudel die we daar gaan bestellen. Als we bij de Gasthof arriveren breekt meteen de zon door en de Apfelstrudel was heerlijk!
Dan huppekee verder naar Landeck. Een man met twee lange stokken vertelt in het Tiroler Koeterwaals hoe wij daar moeten komen. Nog net voor het donker bereiken we de camping van de heer Lorenz, een super aardige campingbaas.

Zondag 28 juli
Vandaag zou Rainer weer huiswaarts gaan, maar deze Wankelmütige Dompelaar weet niet altijd goed wat hij wil en is ook al aan de late kant. Het wordt een dagje door het stadje sjouwen, koffiedrinken bij het station, wat schrijven, lummelen en 's avonds Tirools eten bij restaurant Greif. Het menu bestond uit; Tiroler Krüstle met Krautsalat en als afzakkertje een glaasje Spänling.
Daarna door de regen terug naar de camping en slapen want Rainer gaat morgen heel vroeg vertrekken. Fijn dat je er was Rainer!

Ps. Omdat ik mijn Nederlandse simkaart nog niet heb, kan ik het blog niet in de app maken zoals ik dat altijd deed. Ik heb ook geen idee of de foto's die ik heb geselecteerd er bij staan', zelfs niet of ik het kan versturen, maar ik ga een poging doen, liefs Ina

.

Geschreven door Inas.reisblog