29 juni 2019 is een rustdag die ik gebruik om te schrijven. Het is warm en nergens is schaduw op de camping. Ik vind een bankje ergens buitenaf dat niet lekker zat, probeer de stoeltjes buiten bij de receptie, keihard! Verdikkie heb ik nu ook al geen spek meer op mijn kont? Uiteindelijk komt het helemaal goed.

Zondag haal ik broodjes en koffie bij de receptie voor het ontbijt. Ik heb mijn eerste broodje net gesmeerd of de buurvrouw vraagt of ik bij hen mee wil eten. Ik neem mijn voedsel mee naar de overkant en schuif aan bij Marlies en Chris uit Brunsum. Zij hebben schaduw en veel te vertellen net als ik en het wordt een lang ontbijt met zondagse eitjes..

Ik blijf nog een nachtje in Schlierbach, de voorspelling is dat het vandaag 40° kan worden. Dus lezen op een schaduwplek lijkt me niet gek. Ik wandel de omgeving in met een boek onder mijn arm en kom van een bloedhete kermis thuis, niets koels te vinden. Terug naar de camping waar ik weer aanschuif bij de buren. Zij hebben als enigen schaduw, die ze best willen delen en het is er gezellig. Chris kijkt formule 1 en net de wedstrijd die gewonnen wordt door Max, daar drinken we naar afloop een wijntje op. Pas als de zon achter de bergen verdwijnt koelt het af.

De volgende dag begint bewolkt, voor ik vertrek zijn Marlies en Chris ook op en kan ik nog mooi even afscheid nemen. Marlies gaat overal rondbazuinen dat ze een vrouw heeft ontmoet, die helemaal alleen naar Rome wandelt, heb ik ook eens wat leuks te vertellen! kwam er nog achteraan....
Ik moet gelijk aan de bak de steile berg over naar Lindenfels waar ik boodschappen doe en de route vind.
Het wordt warm en het transpireren begint op gang te komen. De route is niet spectaculair, wel leuk! Ik struikel op een helling over mijn eigen platvoeten, gelukkig ligt er veel blad en ik komt zacht op mijn knieën terecht.

Ik vind een pension in Ober Mossau. In het keukentje maak ik soep en koffie. Ik ben super moe en ja, het is stom om een dag voor een wandeling met een rugzak, in een hempje te gaan lopen, zonder je in te smeren met factor 50.
De volgende dag een lekker ontbijt. Na een gesprekje met de eigenaar en zijn vrouw besloten een stuk van de route af te snijden om niet weer een heel stuk naar het Noorden te hoeven lopen, wat vrij onlogisch is als je huppekee naar Rome wilt! Maar dat is pas morgen.

Vandaag gaat het van Ober Mossau naar Vielbrünn, ik volg daarvoor dezelfde borden als gisteren, foute boel weer waardoor ik in Erbach beland maar wel door een wildpark kwam waar ik enkel een paar wilde reeën zag.
De volgende plaats is Michelstadt waar een mooi oud raadhuis is en leuke straatjes zijn zonder toeristen. In de hoofdstraat word ik geroepen vanaf een terras. Marlies en Chris zitten daar. Ze hebben net een lunch besteld en vragen of ik er bij kom zitten. Leuk! Ik bestel ook een salade en het werd weer heel gezellig. Marlies praat veel, Chris is heel rustig maar gevat, plaagt zijn vrouw nogal eens. Ze zijn leuk samen en dat al heel lang.
Tijd om te gaan, ik heb nog een fikse wandeling voor de boeg. Zij ook, "helemaal naar de auto", grapt Chris.

Ik kom weer op de gele blokjesroute en alles klopt weer. Zelfs als een Duitse meneer een stuk met mij oploopt. Hij woont in de buurt en is aan het trainen voor de Jakobsweg door de Alpen. Net voor hij naar rechts gaat vraagt hij nog een en ander over mijn tocht. Waarom Rome, waarom deze wandeling. Ik vertel een beetje mijn verhaal en hoor dat zijn dochter iets dergelijks meemaakte met haar man. Zij had al eens een deel van deze route gelopen en wilde het andere stuk samen met haar vader wandelen. Ik vertel hoe goed deze tocht mij doet en hoop voor zijn dochter hetzelfde.

Ik wandel vlak voor 18 uur Vielbrünn binnen, zie dat de bakker nog open is en informeer naar overnachtingen. Vlak om de hoek is een bauernhof waar ze kamers verhuren. Daar kwam ik terecht voor een mooi prijsje inclusief ontbijt. De gastvrouw wil nog wel even wat poetsen, wat voor mij niet hoeft want het ziet er spic en span uit.

Wat een luxe ontbijt de volgende morgen en ik mag brood meenemen voor onderweg. De gastvrouw legde mij uit hoe ik moest lopen naar Miltenberg (Dit is de route waar ik een stuk afsnijd) Dat deed ze goed want ik liep niet een keer fout. Een mooie route was het en vooral veel naar omlaag. Lekker wandelweer ook met heidelbeeren op de weg, kronkelpaadjes en veel varens. Ik liep te genieten. De camping in Miltenberg was groot, niet echt leuk, het was nog net niet slapen onder de brug (die er dwars overheen liep). Er is wel een Aldi vlakbij, waar ik een maaltijdsalade en joghurt haal om mijn kilo's aan te vullen.

Donderdag 4 juli was de grote verdwaaldag, hoewel echt verdwalen tegenwoordig best moeilijk is, maar er kan veel fout gaan onderweg.
Eerst liep ik mijzelf vast en moest weer terug en een flink stuk ook. Daarna vond ik de E8 snel in een niet al te fraai stuk bos, met dode hoge sparren en droog, heel droog. Die E8 was ik snel weer kwijt. Het bos veranderde wel, werd groener, opener en er waren mooie uitzichten op nog veel meer bos.

De camping in Collenberg wat mijn doel was, lag op een km of 5. Ik moest dan naar het zuid Oosten van Google Maps en tja dat blijft lastig voor Frikken, dus ik doe maar wat, loop het steile stuk terug waar ik net met moeite naar boven ben geklauterd en waar ik daarna nog eens tegenop moet!

Ik ga dan op goed geluk ergens naar beneden en zoek De Main, die ik vind, inclusief de route naar de camping. Daarvoor moet ik 3 km langs een drukke autoweg waar ik word opgepikt door een oud- Jakobsweg wandelaar die zo aardig is om mij naar de camping te brengen.
Toch vreemd hoe gemakkelijk je dan bij een onbekend iemand in de auto stapt, een kwestie van vertrouwen denk ik.
Het is rond 20 uur als ik aankom, er is geen campingbaas meer dus ik zet mijn huisje ergens op onder de bomen en eet alles wat ik nog in huis heb, want ook de winkels zijn al dicht.

Dan is het vrijdag, de dag waarop ik de E 8 verlaat en de Romantische Strasse ga lopen. Veel fietsers onderweg en iedereen groet.
Ik loop langs de Main, lekker vlak en veel mooie plekjes aan het water om wat te mijmeren en/of een broodje te eten. Ik ontmoet Sabine en haar vrouw, zij fietsen met hun hondje in een karretje naar Wertheim. Ze zitten pontificaal op een bankje te wachten tot ik langs kom, hoor ik later. Ze waren mij ergens voorbij gefietst en Sabine die in september een stuk van de Jakobsweg wil gaan lopen was nieuwsgierig naar mijn verhaal dus sprak ze mij aan. We hebben een hele tijd staan kletsen. Sabine met rose haren heeft veel vragen..

Dan verder, het wordt warm en ik neem veel drinkpauzes. Vlak voor Wertheim komt het stel mij weer tegemoet fietsen, zij zijn op de terugweg. Uiteraard stoppen ze, ik krijg meteen een notenbroodje toegestopt. Sabine wil graag met mij op de foto en een foto ontvangen als ik in Rome ben. Ik begin me een beetje een popster te voelen, wat een aandacht!
We gaan allemaal verder, grappig deze ontmoeting want 200 meter verder moet ik al afslaan richting camping Forelle. Nog 11 km te gaan. Het ging prima totdat ik van de Mühlenstrasse naar de Mühlensteige werd gestuurd. Ik voelde al nattigheid, vooral transpiratievocht want ja hoor, steil omhoog. Dan word ik het bos in gestuurd en naar paden die niet bestaan. Ik ga terug en houd een busje aan dat omhoog gaat. Een jong stel helpt zoeken op hun mobiel naar de camping. Ze vinden de route ook niet door het bos. De jongeman wil mij wel even brengen want over de weg is het nog een heel eind. Er zijn maar twee zitplaatsen dus zijn vrouw moet de auto uit en wachten, terwijl ik naar de camping word gebracht. Zo aardig!

Ik eet die avond in de bistro op de camping. Er gaat iets fout met mijn bestelling, waardoor ik lang op mijn veggieburger moet wachten. Als ik hem heel laat toch nog voorgezet krijg met een heleboel excuses, blijkt het de lekkerste burger ooit.
Vandaag tussen het schrijven door gezwommen in de Tauber, heerlijk! Vanmiddag dronk ik koffie bij de bistro, waar ik lang aan een tafeltje heb zitten schrijven. De baas vroeg of ik een boek schreef. Toen ik vertelde waar het om ging hoefde, ik de koffie niet af te rekenen. Ook al zo aardig!
Morgen gaat het verder naar het Zuiden. Na zo'n dagje pauze heb ik er weer zin in!

Geschreven door Inas.reisblog