De lucht was strakblauw toen ik de volgende ochtend opstond. De pizzaboer was druk aan het grasmaaien. Mijn ritueel van de dag begon, ontbijten, tent afbreken, inpakken, wegwezen en het eerste kruis van de route zoeken en vinden.
Vandaag is het klimmen geblazen door in het sprookjesachtige Birgeler Urwald met beekjes en vennetjes. Ik neem de tijd om te gaan zitten op een idyllisch, romantisch plekje waar ik vlak naast mij een bonte specht tegen een boomstam zie zitten. Even verderop doe ik hetzelfde bij een watermolen met restaurant en bestel thee, hoewel ik net op weg ben, enkel om te genieten van deze mooie plek.

Als ik veel later bij een bankje een boterham eet, passeren 4 manspersonen met rugzakken en wandelkaarten. Zij lopen een route die gelijk op gaat aan de mijne. Beide routes houden zomaar ineens op. Omdat ik geen trek heb om te verdwalen sluit ik me bij hen aan. Zij hebben een kaart en gps, bovendien is mijn telefoon bijna leeg. Het is al vrij laat en ik voel mijn benen behoorlijk door het geklauter van vandaag. Ik laat de mannen het werk doen waar ze goed in zijn en hobbel achter hen aan. Dan een bord naar een jeugdcamping echt iets voor mij! Ik strompel de weg naar boven, helaas gesloten.

Weer terug, ik vind zelfs mijn route, ontmoet een oude dame waar ik in de tuin mag bivakkeren. Als ze mij het enorme grasveld laat zien, zegt ze dat ze een kamertje over heeft waar ik kan slapen. Ik mag douchen, krijg water en thee. Ze vertelt dat ze 's avonds nog een paar uurtjes moet werken. Dat is geen probleem, ik kan gewoon in haar huis blijven. En zo zit ik een half uurtje later in een groot wildvreemd huis op de bank. Naast mij ligt Benno de hond te slapen, hij mag mij gelukkig wel.

Als Irmgard terug komt bakt ze voor ons beiden pannenkoeken met appel. Ze praat veel, van de hak op de tak. Ik hoor dan dat haar man vrijdag uit het ziekenhuis komt, dat ze nog heel veel moet regelen en doen. Dat had ik al gezien, want overal lag wasgoed, alles schoongewassen maar niet opgeruimd en dan neemt ze mij ook nog
in huis! Ik voel me enigszins bezwaard .De volgende dag moet ze al heel vroeg naar haar werk. Ik mag vertrekken wanneer het mij uitkomt, de voordeur achter mij sluiten en de huissleutel in een bloempot achterlaten. Er staat dan zelfs een uitgebreid ontbijt voor mij klaar. Wat een verwennerij weer en wat een vertrouwen !

Verderop in Wassenberg pik ik de route weer op, die de hele dag langs de Wurm loopt. Het wordt geen moment saai, de rivier stroomt dan langzaam dan snel, veel groen en bloemen. Het blijft genieten!

Het wordt tijd voor een slaapplek, in de verste verte is geen camping, maar ik zie een groen veldje met fruitbomen bij een boerderij, bel aan en ontmoet Inge, die het best vind dat ik daar overnacht. Later ontmoet ik de boer, laten we hem Heinrich noemen, een aardige man die graag een praatje maakt.

Ik eet roggebrood met kaas, een appel en drink een kop koffie voor het avondeten. Ze hebben een grote vijver met koykarpers, een bankje waar ik mag zitten en een stopcontact waaraan ik mijn mobiel kan opladen. Na een nacht regen een natte tent ingepakt. Tegen 10 uur komt Heinrich vragen of ik koffie wil en even later zit ik in de keuken voorzien van koffie en brood met de boer te kletsen over koetjes en kalfjes, maar dan serieus. Vervolgens ga ik op pad richting Geilenkirchen.

Het gaat regenen, een zacht meiregentje op mijn kop, lekker maar ik doe wel de regenhoes over mijn rugzak en wandel verder. In de verte hangen dingen in een boom als ik dichterbij kom zie ik dat het plastic zakjes zijn, gevuld met een of twee boeken. Ze hangen daar als rijp fruit in een boomgaard. Je mag ze gratis "plukken" wat leuk! Iets voor Bredevoort, ik zie het al voor me, honderden boeken in de bomen op het Zandt.

Vanwege de grote rugzak word ik nogal eens aangesproken zo ook vandaag. Als ik vlakbij Geilenkirchen even zoek naar het kruisje van de wegbewijzering, maakt een jongeman met een kindje in een wandelwagen een praatje. Hij gaat net de andere kant op, maar even later komt hij naast mij lopen en heeft veel te vragen. Het resultaat was dat ik in hun tuin mocht overnachten. ik ontmoette zijn vrouw Diana en de kinderen, Justus van een en Jan van vijf. De tent paste onder een afdakje, er was koffie, een maaltijd en een douche. Zelfs een paar van mijn kledingstukken werden gewassen. Verder nog mooie gesprekken met een glas wijn en spelen met de kleine jongetjes. Zoveel goedheid, het ontroert me. De volgende ochtend samen ontbijten, leuke gesprekjes tijdens het afbreken van de tent met de kleine Jan en dan uitzwaaien. Het was fijn hier te zijn.

Even later huppekee langs de Wurm, lekker weer maar de blaar blijft plagen. Het gaat langzaam vandaag. Tegen een uur of drie zit ik op een mooi plekje aan een meertje en besluit een camping zoeken op mijn telefoon. In Landgraaf op 3 km vind ik Camping Geeth Good, ik bel en natuurlijk is er plek. Tegelijkertijd hoor ik het in de verte rommelen, onweer! Haasten met een vette blaar is niet fijn maar 3 kwartier later kom ik nat geregend op de camping aan. Er is koffie, er zijn aardbeien en meteen een mooi gesprek met José, de eigenaar. Dan een plekje zoeken en de tent opzetten. De buurvrouw heeft soep en de buurman komt uit Lichtenvoorde. Nou ja, het is meteen gezellig !

Geschreven door Inas.reisblog