Wat een luxe, ik mag nu ook gebruik maken van de keuken in de kantine en ben niet afhankelijk van gasbrander of waterkoker. Ik besluit een dagje te blijven, om wat uit te rusten. Ga boodschappen halen in het dorp, waarbij ik verkeerd loop en toch nog vele kilometers maak. Dan in het gras tegen een boom zitten, schrijven, tekenen en genieten van de zon. 's Avonds gezellig zitten in een super ongezellige kantine om niet te bevriezen. De nachten zijn ijskoud!

De volgende dag in mijn eentje op pad met mooie herinneringen in mijn kop. Eerst nog de camping betalen, aanbellen bij Hannes die geen rooie cent wil hebben.
Hij is vol bewondering over mijn tocht, ik word er verlegen van.

Zoeken naar de E 8 is even een dingetje, een fietsende familie loopt met mij mee de berg op waarbij een leuk gesprek volgt. Het is lastig de bordjes te volgen', er zijn er vele die naar Rome leiden.
Ik raak de mijne kwijt, kom bij een restaurant waar iedereen in zondagse kleding zit. Daar kom ik in trainingspak, bezweet en met een wilde bos grijze haren aangestapt. Ik voel me een beetje bekeken maar bestel koffie en vraag aan een fietser de weg. Gelukkig zit ik niet heel ver van de route, die ik terug vind bij een weg die linksaf het bos in gaat. Hoera! blij wandel het bos in, het is inmiddels al 18.00 uur.
Een echtpaar met drie honden vraagt waar ik heen ga. Mijn route is hier afgesloten, zelfs de boswachter weet niet hoe verder. Hij belt nog iemand voor een overnachtingsplek. Lukt niet dus nodigen Peter en Lino mij uit bij hun thuis om daar op internet verder te zoeken. Ze weten ook, dat als ik verder was gelopen, ik zeker zou zijn verdwaald.

Na een paar uur zoeken op internet en bellen was er geen overnachtingsplek gevonden. De beste oplossing bleek in de woonkamer op mijn matje te slapen. De drie schatten van honden werden naar boven verbannen. Er werd nog gekookt, gegeten , veel gepraat en gelachen.
De volgende morgen bracht Peter mij naar een punt waar ik op de route kon instappen. Hij liep zelfs met een van de honden mee tot het punt waarvan hij dacht dat Frau Ina zich wel weer zou kunnen redden. Dankbaar nam ik afscheid, ik voelde mij omarmd door deze lieve mensen.

Vanaf daar loopt ook het Pieterpad over een oude Romeinse grensweg waar niets Romeins te zien was, maar leuk is als je onderweg naar Rome bent. Het was genieten deze route, grote bossen, heidevelden, kleine meertjes en een lekker zonnetje. Een stukje van mijn route ging gelijk op met het Pieterpad en ik ontmoette Jaap die een paar kilometer met mij meeliep. Hij vertelde graag en zat vol mooie verhalen. Grappig hoe gemakkelijk je kletst tijdens het wandelen.

Dan gaat het Pieterpad rechts en de E8 links en ga ik alleen verder, zo blij als een kind.
Er zit een mijnheer op een bankje, hij vraagt waar die grote rugzak naar toe gaat. Hij heeft ooit de Camino gefietst vertelt hij enthousiast. Hij weet in eerste instantie geen camping en raadt aan om in het bos of bij een boer te kamperen. Als ik verder loop, fietst hij mij tegemoet. Er blijkt toch een camping te zijn en al over 3 km. Dat trek ik nog wel. Een uurtje later kom ik aan op een kleine camping in Elmpt....

Na een ijskoude nacht en slecht slapen vertrek ik van daar eerst naar de supermarkt voor wat voedsel. Een brood, 2 appels, 2 bananen en smeerkaas en dat moet allemaal in de rugzak. Het wandelen gaat een beetje moeizaam vandaag dus doe ik een wedstrijdje zo langzaam mogelijk lopen met mezelf, die ik glansrijk win.

Veel bos onderweg en weer genieten, als ik een wegwijzer zie wijzen naar een pizzeria aarzel ik geen moment en ga er achteraan.
Ik eet daar de beste pizza ooit met spinazie, garnalen en kaas en ik kampeer er in de tuin. Wandelen is een groot avontuur!
.

Geschreven door Inas.reisblog