Vandaag gaan we dan eindelijk naar Bilbao. Lang op gewacht, maar geduld wordt beloond! Maar niet voordat iedereen weer volledig is uitgeslapen en we goed hebben ontbeten. En daarna is het nog zo’n drie kwartier rijden voordat je echt in het centrum bent.

Dit heeft vooral te maken met de binnensteden in Spanje. Elke grote stad in Spanje die wij tot nu toe hebben gezien heeft één grote ergernis: stoplichten. En natuurlijk hebben wij dat ook in grote steden, maar hoe ze hier de stoplicht aanbidden is echt bizar. Ze kunnen het werkelijk waar presteren om op een rotonde 4 stoplichten te plaatsen, in een strook van 100 meter rechtdoor ook en dit alles voor maar één ding: het zebrapad…. Ook al staat er helemaal niemand, het stoplicht gaat op rood. En de volgende over 50 meter weer…. Dus qua afstand is het niet ver, maar weet wel heb geduld!

In Bilbao aangekomen parkeerden we de auto weer in een parkeergarage en gingen we op zoek naar de toeristeninformatie. Dit regelt Camilla allemaal. Deze vakantie heeft Martijn nog niemand van de toeristeninformatie gesproken en is hij ook nog geen enkele receptie van een camping binnen geweest. Dit wordt allemaal geregeld door Camilla.

Vanuit de toeristeninformatie liepen we het oude centrum in. Door nauwe en leuke straatjes kwamen we uit bij de basiliek. Hier moesten we €6 euro per persoon voor betalen en aangezien we op internet zagen dat hij niet zo heel bijzonder van binnen is besloten we dat niet te doen. In plaats daarvan besloten we een deel van het naastgelegen terras te gaan kopen! 3 maal drinken, 1 espresso en churros; 17 euro. Dat zijn Franse prijzen…. Maar goed nu maken we wel dagelijks winst met onze aandelen van het terras…..

Vanuit de basiliek liepen we door het oude centrum van Bilbao en kwamen we uit bij de markthal. Dit is de grootste van Baskenland, wat ook niet heel moeilijk is want zo groot is Baskenland ook niet. En natuurlijk even kijken. Overal vis, vlees en groenten te koop. Ook weer de dure Percebe. Dat is een rankpootkreeftensoort dat voornamelijk in het noorden van Spanje en Portugal kan worden gevonden in de zee. Het vangen van deze soort is een ontzettende lastige klus, vandaar dat het zo duur is (€30 tot wel €150 per kilo).

Beneden in de markthal was het gezellig druk met restaurantjes waar mensen tapas zaten te eten. Voor ons de kans om eindelijk weer (net zoals 2 jaar geleden) echte Spaanse tapas te gaan eten. Niet zoals in Nederland, maar de echte tapas! €1,90 per stuk, steeds op een broodje, maar echt verrukkelijk. Hier kunnen wij echt van genieten!!!

Na de kleine maaltijd liepen we verder door de oude binnenstad en vandaar uit naar het Guggenheim museum. Daar aangekomen zagen we het museum al snel. Mag ik het zeggen? Ja, ik mag alles zeggen! Wat een ontzettend lelijk gebouw. En dat vonden we eigenlijk allebei. Maar we zijn er geweest! Zijn we er ook in geweest? Doe eens een gok?!

Na het museum bezoek liepen we dwars door de stad weer richting de auto. Bij de auto aangekomen stond er al weer 7 kilometer op de teller van strava. En ook nu weer heeft Noah alles gelopen! Topper!

Daarna snel de auto in, het dagelijkse winkelbezoek en terug naar de camping om te gaan spelen. Noah sprong er direct uit, Xavi wat later want hij was in de auto in slaap gevallen. Uiteindelijk werd hij wakker en was hij ontroostbaar. Dat heeft hij wel vaker als hij in de auto slaapt. Hij wordt dan wakker en is helemaal overstuur. Heel sneu, maar we krijgen hem dan ook niet uit z’n sleur. Geen idee wat te doen.

In de avond hebben we wat kleine hapjes gegeten en lekker gespeeld op de camping. Ook moest er een spelletje gespeeld worden met Noah. Noah kan niet zo goed tegen zijn verlies en was dus ook boos en verdrietig tegen Camilla dat ze had gewonnen. Jammer voor hem, maar dat moet hij maar leren. Wij laten hem niet winnen. Goede winnaars weten wat verliezen is!

Toen Xavi op bed was zijn Camilla en Noah nog even naar het strand gegaan. Er waren super hoge golven en veel mensen aan het surfen. Het was heel gaaf om te zien. Ook hebben ze een krab ‘gered’ van het land de zee in. Ze vingen hem en brachten hem ze zee in. Alleen wist de krab niet hoe snel hij weer uit de zee moest en het land op kwam. Onze dierenactivisten…..

Later stond Noah nog wat te dralen in de zee tot dat er een hoge golf kwam en hij niet opletten. Hoppa zo vol overgave plat op z’n gezicht in de zee. Camilla was er snel bij en gelukkig had hij zijn hoofd omhoog gehouden. Maar hij was helemaal nat en koud. Snel naar de tent om een lekker bad te nemen op de camping. Daarna lekker slapen en dromen over alle avonturen die hij de afgelopen weken heeft meegemaakt.

Geschreven door Famigliaterhorst.opreis