Vandaag rijden we langzaam weer verder richting het zuiden. Alleen we twijfelen. We willen heel graag naar Chamonix en Annecy, want de Alpen daar houden wij echt van. Maar we weten ook (en inmiddels wanneer ik dit schrijf iedereen in Nederland/Limburg) regen en bergen is geen goede combinatie. Een beetje regen is niet erg, maar veel regen is verschrikkelijk want in de bergen houdt het gewoon niet op.

Daarom besloten we eerst naar Beaune te gaan, een stadje net onder Dijon. Het staat bekend om zijn mooie daken bij bepaalde gebouwen en dat willen we graag zien. Aangekomen in Beaune is het eerst tijd voor koffie en….. niks. Eigen meegenomen koekjes. Normaal willen we nog wel eens een taartje er bij bestellen onder het mom van we zeggen gewoon dat iemand jarig is. Heb ik geleerd van mijn ouders en ik doe al 31 jaar niets anders in de vakantie dan proberen dagelijks iemand jarig aan te praten, met soms wat meer geluk dan andere dagen (voor de echte kenners, het gebak wil nog wel eens in een schoenenbak verdwijnen en dat deze bak in de caravan na het rijden helemaal onder de taart zat = weg taart….). Maar hier in Frankrijk gaat dat gewoon niet. 4 euro om mee te nemen, 5 euro voor op het terras. Vuile oplichters… Ook nog een euro vragen dat ik het op hun terras met extra drinkkosten ga opeten.

Na de koffie was het tijd voor het stadje. De daken hebben we nooit gezien, want we moesten 10 euro per persoon betalen om er in te mogen en dan de daken te bekijken. Nou zullen veel mensen zeggen van kom we gaan want we zijn er nu toch. Wij zeggen ook kom we gaan, maar dan de andere kant op en betalen geen cent. Rare kronkel. Beaune was leuk maar niet spectaculair. Xavi zal het zich nog wel goed herinneren. Xavi is er gevallen op z’n knie en 3 keer op z’n gezicht. Resultaat was een kapotte knie, 2 keer tand door de lip en 1 keer een bloedneus. En nu moest zelfs Xavi huilen. Meneer huilt echt nooit als hij valt. Wanneer Noah alleen al merkt dat hij valt begint hij al te huilen (bij wijze van spreken ;) ), maar Xavi staat op, kijkt verwart en loopt weer rustig verder met wat woorden als bah, boemie etc. Maar deze keer dus niet en was hij heel even zielig, maar later liep hij met kapotte knie, lip en neus te paraderen door Beaune als de dikke controleur van Thomas de stoomlocomotief.

Na Beaune was het tijd om naar Macon te rijden waar een camping ligt in de buurt van de snelweg en nog belangrijker de Buffalo Grill. Want deze camping is geen onbekende camping voor Martijn en zijn familie. De opa en oma van Martijn kwamen altijd op deze camping als doorreis camping naar Zuid-Frankrijk. De ouders van Martijn hebben door hen deze camping leren kennen en hebben deze ook wel eens gebruikt als een soort doorreiscamping naar Zuid-Frankrijk. Het nomaden bestaan komt niet helemaal van hem zelf, want eigenlijk weet hij niet beter en was elke camping een soort van doorreiscamping, maar deze was we heel speciaal natuurlijk. En nu zijn wij er als derde generatie Macon bezoekers bij gekomen en wordt het eigenlijk een soort van traditie waar we ook weer zo snel mogelijk vanaf moeten, want aan tradities hebben we eigenlijk een klein beetje boel veel hekel. Maar goed het is en blijft een leuk verhaal.

Op de camping hebben we gespeeld, gezwommen en ‘s avonds zijn we naar de Buffalo Grill gelopen om daar te eten. Blijft altijd lekker om ergens in Frankrijk daar te gaan eten. ‘S avonds hebben Martijn en Camilla nog gediscussieerd over het feit gaan we nu wel of niet naar Annecy en Chamonix, maar we weten het nog altijd niet. Het wordt een zorg voor morgen.

Camping de Macon
1 Rue des Grandes Varennes
71000 Sance Frankrijk

Gewoon heen gaan!

Geschreven door Famigliaterhorst.opreis