Kolobrzeg - Gdansk

Zoals iedereen wel van ons gewend is staan wij niet lang op een camping en zo nu dus ook niet. En met deze twee jongens gaat dat ook erg gemakkelijk. Ze zeuren niet, huilen bijna nooit en vinden het prima in de auto. Xavi speelt veel met zijn ezel en egel en Noah doet echt van alles. Papa autooooo! Papa KIAAAA! Papa Renault oook! Mama nieeeew kampin? Verder speelt hij met Biksem Tjou ,Mickey Mouse (puphuis) en zijn andere knuffels.

Na het ontbijt zijn we de auto ingestapt en gaan rijden. Vandaag is ons doel Gdansk te bereiken. Het nadeel van dit gedeelte van Polen is dat er nauwelijks tot geen snelwegen zijn. En als er dan veel vrachtverkeer is of het is druk, dan schiet het nauwelijks op. Over dit stuk hebben we langer gedaan dan dat de navigatie aangaf. Het voordeel van de grote brede Poolse wegen is dat er veel ruimte is om in te halen. In Polen doen ze dat als volgt: als je wilt inhalen doe je je knipperlicht uit. De auto/vrachtauto voor je gaat zo ver mogelijk naar rechts. Jij gaat wat naar links en je kan inhalen. Wanneer er een tegenligger aankomt gaat ook deze keurig naar rechts en zo is er meer dan genoeg ruimte om rustig in te halen. Geen gedoe, geen boze gezichten, geen getoeter of andere taferelen. De eerste keer is het best spannend, maar het went vanzelf! (Martijn houdt hier stiekem wel van, vooral van rijden in de chaos van steden en kronkelige wegen op het platteland)

In Gdansk aangekomen konden we kiezen tussen 2 campings die recht tegenover elkaar stonden. Wil en Helma vertelden dat toen zij er waren mannetjes stonden die wezen naar hun camping, zo van kom hier! Nu was dat niet zo en we kozen voor de rechter camping, Camping Stogi nr. 218. Er was plek en we reden naar boven naar het tenten veld. Je kon het beter een tenten heuvel noemen, want het was midden in het bos en geen plek was recht. We konden geen goede plek vinden, hebben de auto gedraaid en zijn naar de andere camping gereden. Daar zagen we direct dat er mooie rechte plekken waren. Er was plek genoeg en konden onze tent gaan opzetten.

Noah kreeg direct zijn fiets en kon natuurlijk weer zijn geluk niet op en Xavi lag lekker op zijn kleed te spelen. Nadat alles was opgezet ging Martijn even boodschappen doen. Dit is iets dat we tijdens een normale vakantie, lees zonder covid-19, altijd samen doen. We vinden het niet erg om rond te snuffelen in de supermarkt, omdat er altijd wel iets nieuws te vinden is. Heerlijk! Nu proberen we ook samen boodschappen te doen, maar soms is het niet handig. Nu dus ook niet.

Nadat Martijn weer terug was van het boodschappen doen was het tijd om snel te eten, want na het eten zouden we nog naar het strand gaan. Zo gezegd, zo gedaan en wat was dat heerlijk. Toen Noah de zee zag was het eerste dat hij zei: ‘Water vol! Water vol! HAHAHAHA!’ Of ‘Boot semmen water ook!’ Wat een lol kan dat jongetje hebben, echt fantastisch om te zien!

Op het strand hebben we heerlijk zitten scheppen en zijn we met onze voeten het water in geweest. Noah en Martijn hebben nog 3 scheppen onder het zand gevonden en deze moesten natuurlijk mee terug naar de tent. Ondertussen heeft Xavi heerlijk bij Camilla in de armen liggen slapen. Het rare van dit strand was dat wanneer je naar rechts keek, je een mooi lang strand zag en wanneer je naar links keek zag je de haven van Gdansk met grote containers. Op een gegeven moment vroeg een Pools stel iets in het Pools. Ons Pools is de laatste tijd wat roestig en daarom vroegen we of ze ook Engels of Duits spraken. De man sprak Engels en vroeg of wij op hun spullen wilden passen, want zij gingen een stukje hardlopen en daarna het koude water in. Geen probleem natuurlijk!

Toen ze eenmaal weer uit het water kwamen raakten we aan de praat (natuurlijk op gepaste afstand!). Hij vertelde dat hij veel werkte in Engeland en ook wel eens in Amsterdam was geweest. Assen kende hij niet, maar Groningen wel. Ook vertelde hij dat de reis die wij gingen maken supergaaf was. Hij zou zelf dit jaar met wat vrienden reizen van Riga naar Tallinn, van daar naar Sint Petersburg, naar Helsinki en dan met de boot terug naar Tallinn om vervolgens weer naar huis te gaan. Hij vroeg waarom wij niet naar Sint Petersburg gingen. Wij vertelden dat we met een visum zitten en dat het dan niet mogelijk is. Daarop vertelde hij dat je voor Sint Petersburg een elektronische visum kan aanvragen en dat je die stad dan gewoon kan bezoeken. Dit gaan we onthouden voor de volgende keer, want nu is dat niet mogelijk door de covid-19.

Na de wandeling van het strand naar de camping kwamen we in gesprek met Nederlanders die ook op de camping stonden. Het waren de eerste Nederlanders die we überhaupt spraken en ze vertelden dat ze onderweg waren naar hun zoon die in Vilnius woont met zijn vriendin. Op een gegeven moment vroegen ze of we een stoel wilden en we zijn blijven plakken. Het was een gezellige avond met vele verhalen over en weer en om 12 uur (en veel te veel wijn voor Camilla) gingen we naar bed.

Camper & Camping Park Stogi nr 114
Wydmy 4
80-600 Gdansk Polen

Camping aan een ontzettend hobbelige zandweg. Sanitair gloednieuw en zeer goed onderhouden. Ook de huisjes, afwasplekken, receptie en de rest van de camping nieuw of goed onderhouden. Campingveld met zand en weinig gras, maar lekker onder de bomen. Camper en Caravan plekken op steen met daartussen gras. Geen broodjes of iets dergelijks te krijgen op de camping, maar Lidl zit op 3 minuten rijden. 500 meter lopen naar het strand en 15 minuten rijden vanaf het centrum van Gdansk. Een stadscamping, maar dat heb je totaal niet door.

Geschreven door Famigliaterhorst.opreis