We blijven vandaag op deze camping, dus we hoeven onze tent en spullen niet in te pakken. Natuurlijk blijven we niet de hele dag op de camping, want dat is niet echt iets voor ons. Zelfs Noah vindt het niet leuk om de hele dag op de camping te blijven en wil eigenlijk het liefste wel elke dag naar een nieuwe camping. Maar dat gaan we dus niet doen. We ontbijten rustig en gaan dan op pad.

Met Martijn gaat het al iets beter. We hebben gisteren medicijnen voor hem gekocht en dit helpt gelukkig wel aardig. De pijn achter zijn neus wordt minder (en die moet hevig zijn gezien de grootte hiervan….). Gelukkig maar want we gaan naar de Gorges du Verdon. Dit doen we via de Route de Napoleon die loopt via Castellane. Hier zijn we nog nooit geweest en wilden we gaan kijken. Maar eenmaal daar aangekomen was het er erg druk met auto’s. Er was markt en heel de regio leek hier wel op af te zijn gekomen. Maar ook nu weer weinig toeristen, veel lokale mensen. Uiteindelijk vonden we een parkeerplek en gingen we het dorp in. Maar eerst wat drinken, want daar waren we we aan toe. Het was een uur en 15 minuten hier naar toe rijden over smalle wegen met veel hoogte verschil. Maar wel heel leuk!

Daarna liepen we door de smalle steegjes van Castellane. Noah heeft er eindelijk nieuwe waterschoenen gevonden, want die hij had uit Nederland paste hij niet. Hij heeft brede voeten, dus soms erg lastig. Maar nu had hij blauwe en daar was hij ontzettend blij mee. Sinds Noah zijn nieuwe spel heeft waarbij je kan dobbelen met kleuren is hij helemaal met kleuren bezig en wil hij constant weten wat voor kleur iets heeft. En op dit moment is zijn favoriete kleur blauw. Blauwe waterschoenen en eten en drinken uit onze nieuwe vakantie spullen. Die zijn blauw of paars, maar Noah moet de blauwe hebben…..

Maar we dwalen weer eens af. Oja, Castellane! Een leuk dorp waar je rustig doorheen kan lopen. Het is niet al te groot maar wel het bezoeken waard! Voor de echte berggeiten kan je ook helemaal naar boven klauteren naar de kerk boven op de berg. Normaal zouden wij dit echt wel willen doen, maar helaas kan dat nu niet met Noah en Xavi. Gaan we dus onthouden!

Daarna stapten we in de auto dwars door de kloof richting de Gorges du Verdon. Het is een mooi stuk, maar ook erg vermoeiend. Je moet heel goed opletten op de weggetjes naar boven en naar beneden en dan weer naar boven en op sommige punten komen de rotsen toch wel heel erg dichtbij. Maar het uitzicht uiteindelijk over het meer is het waard. Dit is echt prachtig. Helder blauw water en allemaal kano’s en waterfietsen. Echt Prachtig!

Eenmaal beneden bij het water zochten we de eerste de beste parkeerplaats, vonden een plek, pakten onze spullen en gingen zwemmen. Het was heerlijk weer en we vonden dan ook snel een plekje, kleedden ons om en sprongen er in. Zelfs Xavi vond het niet heel erg te vinden en huilde al minder. Noah? Die vond het geweldig. Die houdt echt van zwemmen en is net zo’n watervis als zijn vader!

Na het zwemmen maakten we nog wat foto’s van de kloof en stapten we in de auto om ergens te gaan eten. We hadden honger en besloten ergens te gaan eten in de middag. Uiteindelijk vonden we een restaurant aan de kant van de weg, waar we eerst onze bedenkingen bij hadden toen we er naar toe liepen. Maar gewoon gaan zitten, want vanuit het Oostblok zijn we natuurlijk wel wat gewend. En wat was het lekker! Niet normaal! Camilla had mosselen met een pesto sausje en Martijn een provinciale hamburger. En de jongens aten met ons mee. Ook zij vonden het heerlijk!

Na het eten reden we naar de camping en renden we heel snel het zwembad in. Heerlijk zo’n zwembad op de camping. Niet alleen voor de jongens, maar ook voor onszelf. Want daar moet je ook aan denken;).

Geschreven door Famigliaterhorst.opreis