Tartu - Korkkula

Vandaag gaan we een route rijden die op een gegeven moment stop. We zullen dan niet verder mogen hoe graag we dat dan ook willen. In de avond hiervoor hebben we nog wat gedoe gehad met het feestje dat er was. Een aantal jongens hadden daar een ruimte gehuurd en hadden de hele tijd de muziek keihard staan. Op een gegeven moment was het rustig, maar later ging de muziek steeds weer harder en harder. Toen we voor de derde keer hadden gevraagd of het zachter mocht, wilden ze dat niet doen. Toen hebben we de campingeigenaar gebeld en uiteindelijk was de muziek stukken zachter. De jongens wilden graag een feestje vieren, want in de stad mag dat niet. Dat snappen wij, maar wij willen graag rust op de camping. Een beetje muziek is prima, maar zo keihard slaat nergens op. Gelukkig slapen onze jongens overal doorheen, maar fijn is het zeker niet.

In de ochtend hebben we rustig onze spullen gepakt en zijn gaan rijden. Ons doel is om Narva te bereiken. Het is de derde grootste stad van Estland en ligt pal tegen de Russische grens aan. Het is een belangrijke industriestad met een hoofdzakelijk Russischtalige bevolking. De grens met Rusland is een rivier. Aan de overkant ligt Ivangorod en aan beide zeiden van het water staat een fort. Tussen deze twee kastelen ligt over het water heen de vriendschapsbrug. Aan de Europese kant wappert de vlag van de Europese unie en aan de andere kant de Russische vlag.

Eenmaal in Narva was het heel vreemd. Alles stond er in het Ests, maar ook in het Russisch. Toen we bij de rivier aankwamen was het nog veel gekker; we mochten niet verder. Vorig jaar waren we in Portugal helemaal aan het uiteinde. Toen konden we niet verder. Dat is in principe natuurlijk geen probleem, maar nu mag je niet verder. Dat is heel raar. Het maakte ons ontzettend nieuwsgierig. Wat zit er achter het fort, wat zit er achter de grens? We willen het zien, maar we mogen er niet naar toe. Normaal gesproken is het al heel lastig om Rusland zomaar binnen te komen, maar nu door covid-19 mag je helemaal het land niet meer binnen.

De ‘vriendschapsbrug’ was dan ook volledig omringt met hele hoge hekken. De rivier stroomde heel hard, maar ook als dat niet zo was zou je nooit de overkant halen. Wij zijn er van overtuigd dat je in de gaten wordt gehouden. Vanaf het Estse deel was dit makkelijk te zien. Overal hingen camera’s en zelfs het leger reed rond in een auto, zwaar bewapend. En vanuit Russische kant zagen we niet, maar we weten wel beter natuurlijk....

Af en toe reed er een vrachtwagen van Rusland naar Estland of andersom. Eenmaal op Estse bodem werd de vrachtwagen of auto volledig gecontroleerd. Zowel het voertuig als de documenten werden grondig onderzocht. Bij de Russische grens stonden constant twee vrachtwagens op de brug te wachten. Het duurde ontzettend lang voordat ze daadwerkelijk de grens over gingen. Aan beide kanten van het water zaten ook mensen onder de brug te vissen. Heel gek, beide kanten doen hetzelfde, maar kunnen dit nu niet samen doen.... Al met al was het ontzettend raar om mee te maken. We liepen dan ook van de ene in de andere verbazing. Steeds zagen we iets nieuws.

Camilla wilde graag nog Russisch geld en dus heeft ze 5 euro omgewisseld voor 400 Russische roebels. Ook hebben we nog een magneet gekocht en daarna zijn we naar de auto gelopen. Onderweg naar de auto kwamen we nog langs de voorkant van de Estse grensovergang. Met grote hekken was het afgezet, je kon er echt niet in.

Nadat we Narva hadden bekeken gingen we op zoek naar een camping. Dit was nog een stukje rijden, maar het was al wel richting Tallinn. Eenmaal aangekomen op de camping moesten we natuurlijk eerst over een hobbelige weg om er überhaupt te komen. Daarna kwamen we aan bij een super mooie camping. Alles zag er mooi en nieuw uit. We mochten een plek zoeken en hebben de tent opgezet.

Daarna ging Martijn boodschappen doen. Omdat het nog een eind rijden was (dikke 10 minuten) ging hij alleen. Onderweg had Martijn al een keer een bord langs de weg gezien dat je ergens kon skiën, maar hij dacht dat hij dit verkeerd had gezien. Dichterbij de winkel zag hij op een gegeven moment een hele grote heuvel met skiliftjes. Je kon er dus zeker wel skiën! Echt ongelofelijk, want het hele gebied was zo vlak als maar kan. En de skiliftjes deden het ook nog.

In de winkel was het allemaal lastig te vinden. De mensen spraken geen Engels of wat dan maar ook; alleen maar Russisch. Niet te doen natuurlijk.Toen Martijn de supermarkt uit ging stond er een politiebusje voor de auto. Twee zwaar bewapende agenten waren een zwerven aan het oppakken. Al met al duurde het zo’n 10 minuten. Toen ze Martijn zagen zeiden ze nog sorry in het gebrekkig Engels en met een Russisch accent. Geen probleem natuurlijk, ook al stonden ze er nog een half uur!!!! Uiteindelijk is alles gelukt en hebben we ‘s avonds wraps gegeten. Na het eten zijn we via een trap vanaf de camping nog naar de zee gelopen. Daar hebben we genoten van de rust, de stilte van de zee zonder enige stroming of golven en hebben Noah en Martijn nog stenen gegooid en gesjiesterd.

Camping Mereoja
Uuskortsi, Korkkula
43405, Laarne-Viru maakond, Estland


Een ontzettend mooie camping. Mooie, egale en ruime plekken. Sanitair is super schoon en nieuw. Vanaf de camping kan je via een trap naar beneden lopen richting de zee. Neem wel wat boodschappen mee, want een supermarkt zit op ongeveer 10 km rijden.

Geschreven door Famigliaterhorst.opreis