Wat een avond. Gisteren zijn er aan de overkant van onze plek, ongeveer 30 meter bij onze vandaan, een aantal jongeren op de camping komen staan. Omdat wij een geschiedenis met dit soort gasten hebben, kregen we direct een ontzettend slecht gevoel. En niets was minder waar. Rond 11 uur kwamen ze terug met drank en een hoop lawaai. Ook reden ze ongeveer 50km per uur over de camping en hadden ze muziek aan. Op een gegeven moment stopt er een scooter buiten het hek van de camping. Een van de jongens loopt naar het hek en pakt wat van hem aan. Martijn is direct naar de bewaker van de camping gegaan om dit en de andere overlast te melden. De bewaker zei dat wanneer het om 12 uur nog niet rustig was hij naar ze toe zou gaan.

Even later stopte er een auto. Een meisje stapte uit en een meisje van de camping liep daar naar toe. Martijn is toen dichtbij gaan staan en zag dat er een joint door het hek werd gegeven. Hij is direct weer naar de bewaker gegaan en wilde de eigenaar spreken. Echter was deze niet meer te bereiken. We besloten toen om 12 uur in de nacht de spullen op te pakken en een andere plek te gaan zoeken. We hebben Noah wakker gemaakt en in zijn buggy gezet. Gelukkig sliep hij door en heeft hij van alles niets mee gekregen. Toen we de tent aan het opvouwen waren bleek dat we gelijk hadden; we hadden het gevoel alsof we thuis op het dakterras zaten..... Een gigantische wietlucht dus!

En alsof de ellende niet genoeg was kwamen we er achter dat onze pomp kapot was. Of naja kapot, we wilden onze tent oppompen, maar er kwam maar geen lucht in. Normaal gesproken hoef je maar een aantal keer te pompen en hij staat, maar nu duurde het een eeuwigheid. Na een lange tijd kwam Martijn er achter dat de handvaten van de pomp loszaten van het schroefdraad en dat daardoor er ontzettend veel lucht ontsnapte en er totaal geen druk zat op de tent. Na de pomp goed te hebben gezet stond de tent in no-time. Uiteindelijk stond alles om 1 uur en konden we gaan slapen.

De volgende ochtend is Martijn, voordat hij brood ging halen, naar de receptie gegaan. De nachtbewaker had de problemen doorgegeven aan zijn baas en de baas had aan de receptie doorgegeven dat wij de afgelopen nacht niet hoefden te betalen. Mooie en goede oplossing, maar alsnog vinden we het zwak dat niemand die jongeren durft aan te spreken...

Na het ontbijt besloten we naar Bom jesus te gaan. Dit is een heilige kerk bovenop een berg bij Braga. Daar aangekomen hebben na enig advies vanuit Nederland de auto boven geparkeerd en zijn toen naar de kerk gelopen. Het was een hele bijzondere kerk die we niet met andere kerken konden vergelijken. En wat ook opviel is dat ze in de kerk druk bezig waren met de voorbereidingen van een bruiloft die in de middag zou gaan plaatsvinden. Zaterdag trouwdag!

Beneden had je een mooi uitzicht op de kerk en zijn trappen en dus besloten we alle trappen naar beneden te lopen. Noah heeft bijna alle trappen zelf gelopen en had daarna nog altijd energie over! Als het aan hem had gelegen waren we alle trappen nog weer naar boven gelopen, maar daar hadden we geen zin in. Onderaan was een treintje die je stijl omhoog weer terugbracht naar boven. Omdat Camilla houdt van tripjes met treinen, boten en weet ik veel wat gingen we dit natuurlijk doen! Boven hebben we nog een ijsje gegeten (mamaaaaa...... ijsjeeeeee....) en zijn we daarna teruggegaan naar de auto.

Daarna besloten we naar het stadion van Braga te gaan. Martijn wilde dit heel graag zien, want het stadion is tegen een rots aangebouwd. Echter konden we er nergens in of bij. Alleen de parkeerplaats onder het stadion was open en daar is Martijn ingegaan. Hij is tot bij de skyboxen gekomen en heeft op de middenstip van het veld gestaan.... Alleen dan een verdieping lager!

Het stadion was dus een deceptie (waar kennen we dit eerder van? Iets met Roubaix?) en dus pakten we de auto naar Guimaraes. Dit was maar 20 minuten rijden en dus is dit het teken voor Noah om te gaan slapen. Na de korte rit kwamen we aan in een gezellige oude stad. We wilden de kerk in, maar dit kon niet want het was natuurlijk zaterdag trouwdag! Dan maar op het terras. Daar hebben we een galette gegeten (jaja in Portugal). Een uur later zaten we er nog en daarna hebben we nog een klein rondje gelopen en toen hebben we de auto maar weer opgezocht.

Eenmaal uit de parkeergarage reden er overal op de weg toeterende vrachtwagens. Het leek er op dat ze aan het staken waren en bijna overal blokkeerden ze de weg. We stonden te wachten in de file, totdat Martijn het zat was en zijn via wat kleine wegen ontsnapt uit de drukte om terug te keren naar de camping in Espinho. Dit was heel makkelijk door de borden van Matosinhos te volgen!

In Espinho snel boodschappen gedaan, naar het strand gereden via een achterstandswijk en toen lekker naar de camping om te eten, spelen en te voetballen. Noah gaat nu lekker slapen en is het nu tijd om de vakantiecompetitie te hervatten, want het is rete spannend!

Geschreven door Famigliaterhorst.opreis