Vrijdag 14 april 2017. Goede vrijdag.
Riekje is jarig vandaag, 37 jaar. Straks als we WiFi hebben een App sturen.
We hebben prima geslapen vannacht, stil en donker. Vanmorgen om negen uur was er al weer een wandeling met gids door het gebied. Wim wilde eerst nog naar het toeristen winkeltje, dat ging dus om 10 uur pas open. Daarna direct vertrokken. Eerst weer naar de doorgaande weg en vandaar naar de plaats Antequera, wat best een stadje was in de bergen, ik dacht het is een dorp! Er stond ook een kasteel. Veel witte huizen. Vandaar naar de A45 een stukje en daarna over de A92. Eerst naar Granada, waar we gelukkig omheen konden rijden. Het was zo ver om, omdat de siera Nevada het natuurpark tussen de weg en de kust ligt. Het was ook steeds behoorlijk klimmen en dalen. We zien de besneeuwde toppen van Siera Nevada heel goed, eerst van verre en dan steeds dichter bij. Het is een behoorlijke rit, onder tussen nog ge smst met Bep over de woestijn of het de moeite waard is om nog een extra stukje om te rijden? Nee, de woestijn bestaat uit zandkleurige grillige rotsen, die je ook vanaf de A92 kunt zien en doorheen rijdt. Dus wij rijden maar direct door naar de camperplaats in Carboneras. Deze camperplaats heeft een douche, wc, stroom en WiFi voor 10 euro per nacht.Als we in de buurt van Almeria komen, wordt de omgeving wit van de plastic kassen. Die staan zover je kunt zien, dat ziet er niet mooi uit. Maar de groenten en tomaten willen we wel. We rijden vandaag 342 km, dat is voor ons heel veel en ook nog door de bergen. We tanken ook nog onderweg bij Gergal. Als we op de CP in Carboneras aan komen, zitten Bep en Peter al uitgebreid in de zon. Eerst een biertje en dan het gasprobleem. Het blijkt dat de gasfles van Peter helemaal is leeg gelopen , terwijl ze er bijna niks van hebben gebruikt. En Bep het eng vindt dat ze er ook niks van heeft geroken in de camper. Wim stelt de diagnose reduceerventiel stuk. Dat is vervangen en ze hebben nog een andere kleine gasfles om te koken. Ze lenen van ons een inductie plaatje, ze staan toch steeds op een camping omdat ze stroom nodig hebben. We eten samen, doen bij elkaar wat we hebben en gebruiken de skottel van Peter. Dus kunnen lekker buiten eten, het is nog lekker weer. Daarna ieder weer in zijn eigen camper.

Zaterdag 15 april 2017.
We hebben besloten om nog een nacht hier op deze camperplaats te blijven staan.
Na ontbijt en de koffie gaan we lopend naar het dorp ongeveer klein half uurtje lopen, wel heuvel af en heuvel op. is ongeveer 4 km
Bep en ik moeten wel halverwege op een bankje even bijkomen voor we verder kunnen. Over de boulevard gewandeld, er is niet zoveel open. Een paar restaurantjes en terrasjes. We drinken op een terrasje een biertje en wandelen weer terug. Onderweg gaan we bij een grote Chinese winkel kijken, die zijn alle dagen open van 9 tot 21,30 uur. Die hebben van alles te koop, geen levensmiddelen. Ook moeten we weer even op adem komen als we boven aan de heuvel zijn, voor we weer verder kunnen. We hebben ook last van de warmte, de zon schijnt nu volop en het is 14 uur als we weer terug zijn. Gelukkig staan onze stoelen klaar, luifel uit en er is schaduw.
We besluiten vanavond in het dorpje Carboneres te gaan eten in een restaurantje. Helaas we moeten dan weer lopen, maar ja als je wat wilt??
Om 19 uur in dorpje aangekomen zitten de terrasjes vol met mensen die nog gezellig wat zitten te drinken. Het is druk met wandelaars op de boulevard. Dat is heel herkenbaar in Spanje, wandelen over de boulevard heen en weer terug en nog een keer. Vaak met de hele familie. Activiteiten om ergens te eten waren er nog niet. Hier in Spanje eten ze heel laat 21 uur of later. Wij zijn om 19.30 uur in een pizzeria/ijssalon terecht gekomen. Wim moest eten vanwege zijn diabetes, we hebben alle vier een lekkere pizza uitgezocht, die erg lekker smaakte een heerlijk glas wijn erbij en zo was het weer gezellig. De pizza's waren zo groot dat er bij geen van ons vieren nog een lekker ijsje bij kon.
Na betaling zijn we weer aan onze wandeling (ruim 9500 stappen) terug naar de camper begonnen, intussen werd het donker maar we hebben het allemaal weer gered. We gingen weer in onze eigen campers en snel naar bed. Morgen gaan we weer verder met onze reis.

Geschreven door Diny1948