Donderdag 23 maart 2017. Reisdag 24. Met Jeeps naar de Sahara.

De tocht is facultatief dus deze enorme ervaring moesten we wel extra betalen. 815 dirham per persoon.
Wim en ik gaan mee met deze pittige tocht. We vertrekken 'ochtends om 8.45 uur. Er zijn 8 jeeps allemaal met 4x4 aandrijving. Wij zijn met 30 mensen die meegaan, 10 blijven op de camping.
Er gaan 4 personen, geen keuze met wie, (wij met Bart en Christa) in een jeep met chauffeur. Onze chauffeur zijn naam, hoe kan het ook anders is Mohammed .
De eerste stop is 18 km van Zagora in Tamegroute waar zich in de Skar een moskee, een leefgemeenschap en coöperatie is. De nassira-broederschap beheert hier een koranschool met erbij aangesloten een bibliotheek waarin zo'n 4000 middeleeuwse handschriften worden bewaard, waaronder korans, bijbels, hadiths, geschiedenisboeken over Fes en Alexandrië, woordenboeken en studieboeken over astronomie, medicijnen en wiskunde. In een algebraboek uit de 13e eeuw zijn de inmiddels bijna vergeten geraakte West-Arabische cijfers te zien, die via de universiteiten van Córdoba, Granada en Sevilla invloed hebben gehad op de Europese schrijfwijze van getallen.
De geleerde Sidi Mohammed Abdallah ben Nasser heeft in de 17e eeuw de basis voor de collectie gelegd. Er komen geleerden van over de hele wereld om hier te studeren in deze oude boeken.
In de Amazigh (berber) architectuur worden woningen gebouwd die van "gestampte aarde gemaakt zijn en aan de bovenkant versierd zijn met lemen tegels. De basisnederzetting is een gehucht dat uit zes tot acht vierkante woningen bestaat en omringd is door een muur. De woningen zijn gelijkvloers en liggen rond een vierkante patio. Hieruit ontstond de Ksar, die uit meerdere gehuchten bestaat en een muur met 4 wachttorens heeft evenals een rechtlijnig stratenplan, waar je met de ezel doorheen kunt rijden. De straten worden soms overbrugd door ruimten, zodat er een soort labyrint ontstaat. Op onze route naar de woestijn zien we meerdere Ksours (meervoud van ksar). In Tamegroute bezoeken we een Ksour, we wandelen door onderaardse straatjes in het donker, met af en toe daglicht/zon. In de Ksour is ook de coöperatie des Potiers (pottenbakkers mannen, decoreren vrouwen) waar het plaatselijke typisch groene aardewerk (komt door mangaan) wordt gemaakt. Wij zien met de gids het hele proces van pottenbakken van klei, tot draaien, oven en decoreren. Het hele dorp bestaat van deze aardewerkcoöperatie. We krijgen ook gelegenheid tot kopen natuurlijk. Er wordt wel het een en ander gekocht.We zagen in dit dorp ook een gezamenlijke oven voor het broodbakken en tajines maken. Ik vind het nog steeds ongelooflijk hoe mensen zo onderaardse en in het donker kunnen leven, ook al is het voor de temperatuur in de woningen en voor de mensen beter??? We vervolgen onze weg naar Tagounite waar we koffie, thee of cola gingen drinken, NKC betaald koffie, wij betalen zelf iets lekkers erbij. Het is 12 uur als we van de gewone weg afwijken en de Hammada (grindwoestijn) in gaan (Drooggevallen benedenloop bedding van de rivier de Dra). De hammada is een van de heetste en gevaarlijkste woestijnen ter wereld: in de zomer kan de temperatuur hier oplopen tot 70°C. Vanwege het donkere en gladgeschuurde oppervlak van rotsen en stenen in deze woestijn. Ook zien we een zwarte woestijn die een laagje vulkanisch materiaal bevat. De losse stenen woestijn noemt men Serir en de zandwoestijnen heeft de naam de Erg . Wij moeten ons idee dat de woestijn alleen uit zand bestaat, bijstellen, vanwege boven genoemde uitleg. Wij bezoeken een bron-oase Mel' Alg waar zout water uit de grond komt. Heel vroeger is hier een groot zoutmeer geweest. Je kunt langs de kant ook uitgekristalliseerd zout als witte randen zien. Hier ook een Zaouia (leefgemeenschap/familie) Abd er- Rahman waar mensen in het ommuurde dorp in deze oase bij de bron, we zien vrouwen, wat schapen en 2 dromedarissen​. Er is ook een "camping" wie zou dat kunnen vinden in de woestijn. Onze chauffeurs rijden kriskras door de woestijn, soms zie je geen andere auto meer en zo komen we met de 8 auto's weer bij elkaar. Wat een avontuur is dit, we hebben ons helemaal overgegeven aan de Marokkanen. Wij zouden zelf niet meer zonder hulp uit de woestijn komen. Wij stoppen voor een lunch in de woestijn bij een groepje berbertenten. Er wordt ons een voortreffelijke lunch geserveerd in deze onbewoonde wereld. Heerlijke rauwkostsalade in kleine stukjes gesneden met kruiden en olie en citroen, brood erbij en voor ieder 2 grote spiezen met vlees. Fruit toe. Wij gaan weer verder het stuift enorm en er is al veel zand en kleine duinen. Erg harde wind ik ben benieuwd of we de zonsondergang wel kunnen zien, het is mistig van het zand.
En we gaan zandduinen zien, waar we doorheen crossen, schuddend, hobbelend heuveltje, veel lose steentjes ondergrond enz. Door elkaar geschud komen we om ongeveer 17 uur aan op de plek waar we gaan eten en slapen. Het is een berbertenten dorpje. Grote tent, voor eten en drinken en daar krijgen we dus eerst thee. Dan om 17.45 uur, gaan we de hoogste duin in de omgeving beklimmen, om de zonsondergang te kunnen zien. Er is een complete zandstorm, dus eerst in de weer met sjaals om een soort tulband en sluier te maken om je gezicht te beschermen. Niet iedereen ging mee klimmen. Wim en ik wel. Ik heb het eerst tot halverwege geprobeerd en ben daar blijven zitten, weer anderen gingen terug. Toen ik weer uitgerust was ben ik toch verder gaan klimmen. De gids heeft mij het laatste stukje opgehaald, net als meerdere anderen. Dus uiteindelijk zaten we op het hoogste zandduin. Vreselijk wat een zand, het waaide overal in, en deed zeer op alle niet bedekte stukjes huid. We klommen met blote voeten dat was dan ook een goede massage volgens de gids. Wij konden de zon zien zakken achter de duinen in een mist van zand.
Daarna weer naar beneden, dat viel ook nog niet mee, we moesten over de kam lopen naar beneden. En dan weer stukje klimmen omhoog en weer naar beneden.
Beneden aangekomen zat alles onder het zand, oren vol, je hoofdhuid en haren, je kleren. en in de woestijn is geen douche. Wel een wc die we met een emmertje moesten doorspoelen. We kregen per 4 personen een tent aangewezen om te slapen. Er hing een deken in het midden voor het idee van twee kamertjes. Op de bedden lagen lakens en dekens. Geen echte kussens, erg harde bedden maar wel van de grond af. Er liep een grote tor langs de binnenkant van de tent omhoog, alles is van stof. Je hoort de wind en de zandstorm goed. Het is buiten heel donker en er zijn veel sterren. In de tent is een elektrisch lichtje op accu. We hebben de zaklampen wel echt nodig om naar het toilet te gaan die ook weer, in een tent was die weer wat verder op het terrein stond. Wij delen de tent met Bart (74) en Christa (69). Wij zitten ook samen in de jeep.
Na de beklimming, was het diner bijna klaar. Er was voor elke tafel een tajin met kip, doperwten, andere groente en olijven, met brood. Als toetje was er sinasappel met kaneel.

Het kampvuur werd aangestoken, dus op krukjes bij het kampvuur. De Marokkaanse chauffeurs maakten muziek, zongen en dansten ( daar hebben ze geen alcohol bij nodig. Ze klappen in ritme met hun handen. Rob en Jobea hadden hun muziek instrumenten ook meegenomen. Om 21.30 was het feestje afgelopen, bedtijd voor ons allen. Morgen om 6 uur opstaan om de zonsopkomst te zien. Maar daar hoeven we niet voor te klimmen, gelukkig. Het bleef nog wel een halfuurtje onrustig buiten toen wij al in bed lagen, mensen die hun tent niet konden vinden (zagen er ook allemaal hetzelfde uit, donker bruin van buiten.) Dekens/kleden op de vloer, ook in de grote tent was alles met dekens en kleden , ook op de banken aan de zijkant van de tent(erg hard).
Het tenten kamp ligt 25 km van de Algerijnse grens
De reisleiding heeft de laatste wijn en bier meegenomen naar de woestijn om bij het diner en kampvuur op te maken. Mauricette en Philippe waren met ons mee als reisleiding. Wim en Annie bleven op de camping bij de andere reisgenoten. Welterusten.

Geschreven door Diny1948