Maandag 20-2-2017
Een wat onrustige nacht, op deze gratis mix parking. Vrachtwagens die de koelinstallatie aan hebben. Overslag van grote naar kleine vrachtwagens. De rotonde vlakbij.
Daar tegen over staat dat we vlakbij de historische oude stad staan. Een kleine kilometer en we lopen zo van de camper de brug, over de rivier de Guadalquivir over en rechtsaf de kleine straatjes in en komen dan uit bij de oude romaanse brug de Puente Romano uit de tijd van Keizer Augustus, toen Andalusië nog onder Romeins gezag viel. Deze brug is in de loop der eeuwen diverse keren herbouwd. Ook de Torre de la Calahorra is er nog en nu ingericht als museum. In deze straat allemaal sinaasappelbomen die vol met sinaasappels hangen. Aan de overkant van de brug de Mezquita, dat is een Moskee met een katholieke kerk er in gebouwd.
Terwijl we naar de mezquita liepen, werden rondom het gebouw de sinaasappels geplukt door een groep mensen dit is iets wat we nog nooit hadden gezien. Met een soort hark met 3 tanden gaan ze aan de takken schudden.

Nu over de Mezquita zelf. Deze dateert in zijn vroegste vorm van tussen 780 en 987. Gebouwd door de Moorse heersers, van abd-el-Rahman tot El Manier Nadat de Moren in 1236 waren verslagen, werd de moskee met zijn 1200 Moorse zuilen door het bisdom Córdoba als kerk in gebruik genomen.
In begin 16e eeuw wilde de bisschop Don Alfonso Manrique ,de Mezquita (Moskee afbreken )en ombouwen tot Kathedraal. Gelukkig is het niet gebeurt.!!
Maar Keizer Karel de V was zeer ontstemd. " Jullie willen vernietigen wat nergens anders te zien is en er voor in de plaats bouwen wat je overal kunt zien" schijnt hij gezegd te hebben.

Van buiten is het ook een heel bijzonder strak vormgegeven gebouw, het kerkgebouw is opgetrokken met Renaissance elementen, terwijl de toren in barokstijl is gebouwd. Oorspronkelijk was de toren de minaret van de moskee. In de 17e dus werd de minaret ingebouwd in de toren. Door een poort kom je in de binnentuin/voorportaal van de moskee: de patio de los Naranjos of wel de binnenplaats van de sinaasappelbomen. Een meditatieve plek. Voor de moslims was dit de plaats voor rituele wassing in een van de bassins voordat ze de moskee binnen gingen.
Het centrum van Córdoba staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. De Moorse, Joodse en Katholieke bouwkunst en cultuur zijn hier prachtig samengevoegd.

Wij bezoeken de Mezquita, die de entreeprijs dubbel en dwars waard is. Wat een adembenemend gebouw. Niet te bevatten en eigenlijk geen woorden voor.
Ik probeer uit te leggen wat we zagen, een monumentale bezienswaardigheid, een middeleeuwse moskee van grootte omvang, met daarin een kathedraal.

Binnen kom je eerst in een enorme ruimte, die zover je kijken kan wordt gevuld met pilaren en kapitelen van marmer, met daarop bogen van witte natuursteen en rode baksteen. Hoe de ruimte is opgebouwd is eenvoudig te vertellen. Maar wat het effect van het woud van zuilen en bogen met steeds een andere lichtval op je heeft is eigenlijk niet te beschrijven. Verbijsterend, adembenemend, kippenvel, ongelooflijk mooi. Iedereen loopt zwijgend rond. Dan zien we een ruimte, bijna een tunnel, met iets afwijkende bogen en zuilen. Aan het eind van de bijna tunnel is helder licht waarneembaar. Daarachter ligt de kathedraal, plompverloren in het midden van die schitterende ruimte.
Het is niet de meest uitbundige kerk die we zagen, maar met de eenvoud van de moskee is het wel weer veel bladgoud in de kerk wat je hier bijna overvalt. Wat wel heel mooi in de Mezquita is hoe subtiel en smaakvol de overgang tussen kerk en moskee is gebouwd.
De Mezquita is zo adembenemend mooi, dat je veel langer binnen blijft dan je van te voren bedacht had. Je hebt ook niet veel behoefte meer aan iets anders. Het idee alleen al is zo bizar. Een enorme moskee met in het midden een kathedraal. 2 botsende bouwstijlen in de architectuur die op een natuurlijke manier in elkaar overgaan, maar ook sterk met elkaar contrasteren.
Na het bezoek aan de moskee en kerk komen we helemaal overdonderd door zoveel moois weer naar buiten. Dat we eerst koffie op een terrasje gaan drinken. Met een stukje Spaanse taart. (Niet helemaal onze favoriet).
We hebben nog omliggende straatjes bekeken en zijn er doorheen gewandeld. Maar ons hoofd was na de bezichtiging van de Mezquita zo vol van zoveel prachtigs. Dat we zijn gaan lopen terug naar de camper, die staat op een mixparking in de nieuwe wijk Argangel vlakbij een winkelcentrum, waar ook de Mac is. We lopen door allemaal kleine straatjes, met leuke binnenkijkjes door de open deuren van de huizen. De onderkanten van de huizen zijn veelal fel gekleurd.

We gaan na onze wandeling reisverslagen versturen via de WiFi van onze vaste leverancier. Diny koopt nog een broek bij C en A. En Gelukkig!! Is er ook een vodofoon winkel die kan hopelijk onze problemen met de mifi router op lossen. Advies is een Spaans internet kaartje erin. Het bezoek aan de winkel ging heel moeizaam, het winkel personeel sprak geen Engels en wij geen Spaans. Dat was zweten maar volgens ons is het wel gelukt.

Om 16.30 toch nog vertrokken richting Sevilla. Onderweg even van de snelweg A4 af. We bekijken ECIJA het warmste dorp van Andalusië. (eind vorige eeuw werd hier 52° gemeten in augustus)
We doen er boodschappen bij de Lidl. Overigens is ECIJA vooral bekend om zijn elf rachtige barokke kerktorens. Waar je de stad in rijdt je ziet altijd wel een paar torens. Ze zijn prachtig versierd met azulejos, fel gekleurde tegels.
Opmerkelijk is ook dat de torens allemaal dezelfde soort constructie kennen. Op de vierkante toren staat eerst een rechte klokkentoren met portalen of vensters en daar bovenop een-of tweedelige ronde smal toelopende torentjes.
Wim reed ( verboden voor 3,5ton) pontificaal de smalle straatjes van het dorp in, tot midden op het grote Plaza de Espana. Met moeite kwamen we het dorp weer uit.
Tenslotte is het goed te weten dat een groot deel van deze stad in 1757 door een zware aardbeving. De kerken en hun barokke torens zijn daarna alle in de originele staat hersteld .
😚
En verder gaat onze reis, we komen 19.15 uur aan in Sevilla op een Camper plek.

Als slot in 't kort een beetje van de Moorse geschiedenis.
Snel na de verovering van Zuid-Spanje (711 ) wordt Córdoba de belangrijkste Moorse stad.
Onder achtereenvolgende emirs en kaliefen met de naam abd-el-Rahman ( I, II, III) komt de stad tot grote bloei en heerst over grote delen van Spanje.
In de 13e eeuw is het zo goed als voorbij met de Moorse invloed en wordt Córdoba uitgangspunt van de geleidelijke vorming van de katholieke staat van Spanje.
De joden in Córdoba hadden al van voor de bezetting van de Moren een belangrijk aandeel in cultuur en wetenschap in de stad, tot ze werden verdreven in 1492.
Zo zie je nu een stad die eind van de middeleeuwen een prachtige hutspot is van Moorse, Katholieke en Joodse beschaving.

Geschreven door Diny1948