Hallo allemaal,

Minca en omgeving is backpackers paradise.

Jungle, hoge heuveltoppen, watervallen en zeer afgelegen fincas’s en hostels. Het is écht een uitdaging om hier te geraken.
Na een taxi rit van de luchthaven van Santa Marta stappen we over in een 4x4 van minstens 30 jaar oud. Die brengt ons langs een weg die je geen weg kunt noemen naar onze Hostel, diep in het woud. De jeep rijdt in putten van een meter diep, schraapt over rotsblokken en balanceert op smalle geërodeerde karrensporen. Arlette en ik wedden geregeld dat de volgende hindernis onmogelijk te nemen is. Driver Julian doet het traject dagelijks en heeft er geen moeite mee.

We verblijven twee nachten in Finca Carpe Diem, een hostel met slaapzaal en enkele hutjes met aparte kamer verspreid over een mooi terrein diep in de jungle. De eigenaars blijken Belgen te zijn die hier 8 jaar geleden zijn neergestreken. Het is hier wondermooi maar ook zeer eenvoudig. De hutjes hebben een open dak van riet. We zijn blij dat ons bed strak is omspannen door een muskietennet met niet al te veel gaten of scheuren.

Onze eerste dag bekomen we van de hitte en vochtigheid bij het zwembad. De tweede dag gaan we voor actie en doen we ‘s ochtends een hike naar een mooie waterval in de buurt. We zijn er helemaal alleen. Het water is heerlijk koel.
Op de terugweg stoppen we bij een cacao farm. De eigenaar Horatio leidt ons trots rond en geeft traag en in begrijpelijk Spaans uitleg bij het hele proces. We zijn aandachtige studenten, proeven cacao fruit, pure (zeer bittere) cacao en laten ons gezicht insmeren met de zuivere onverdunde pasta. De huispapegaai komt ook even langs.

Na een uurtje rust aan het zwembad trekken we er op uit voor een hike naar de top van de berg achter onze hostel. De tocht is steil omhoog, langs heel wat hindernissen en de hitte van de namiddagzon maakt het extra zwaar. Het beloofde uitzicht op de Caraïbische zee maakt veel goed. We genieten helemaal alleen van de rust. We hebben een beetje schrik om de afdaling in het donker te doen. Er ritselt en kruipt heel wat rond en de hindernissen doe je beter niet op de tast. We gaan dan ook een halfuurtje voor zonsondergang naar beneden om alvast het moeilijkste stuk met daglicht te passeren.

We sluiten deze mooie dag af met bruschettas en avocado toast (de kip gisteren was niet lekker) en een fles wijn.

Morgen reizen we door naar Tayrona voor een trek in het Nationale Park.

Groetjes van ons twee,

Arlette en Bert

Geschreven door Berts.reizen