20/7/2019
Negombo

Het zit erop. We gaan zodadelijk boarden voor onze terugvlucht via Muscat en Londen naar Amsterdam. Tijd om even terug te blikken en een paar algemene impressies weg te schrijven.
We werden vanochtend naar de luchthaven gebracht door de eigenaar van ons hotel. We hadden de tijd om het over onze reis en over Sri Lanka te hebben. Zijn heldere inzichten helpen me.

Eerst nog iets over Negombo. We verbleven in het Cloud 9 Boutique hotel, een klein mooi ingericht hotel, op 200 m van de kustweg waarlangs de grotere strandhotels en resorts gelegen zijn. We missen hier sfeer en overzicht. Het strand is desolaat. Het is nu laagseizoen maar wellicht heeft de verlaten sfeer meer te maken met de eerdere April-aanslagen, precies op deze plek.

Deze aanslagen zijn een vloek voor de toeristische sector van dit mooie eiland. Daar had ik het eerder al over. We hebben echter de indruk dat het voor ons toeristen op een manier, en ik bedoel dit uiteraard respectvol ten opzichte van de zeer ongelukkige slachtoffers, een zegen was. Ik verklaar me nader.

Overal waar we kwamen was het rustig. Dikwijls liepen we vrijwel alleen over het strand, op hiking paden of gewoon langs de weg. In Ella of Arugam Bay was het niet moeilijk om een plekje te vinden in een leuke bar. Op safari kregen we het hele scala aan wilde dieren te zien. Onderweg of in stations was het zelden druk. We vragen ons af hoe het zou zijn met 3 tot 5 keer zoveel toeristen ?

Onze hoteleigenaar had het vanochtend over een Ella dat normaal het hele jaar door eigenlijk overvol is. In het hoogseizoen zou er niet één kamer vrij zijn. Hij was zelf 15 keer (!) in het Yala nationaal park en zag er, door de drukte, nooit een beer en slechts één maal een luipaard. De Lion rock in Sigiriya die we in alle rust beklommen blijkt normaal gezien de Nr 1 bestemming te zijn. Ik stel me daarbij een processie voor van zwetende begeleide groepen met te grote camera's, driekwart broeken en plastic badslippers. Horror !

Misschien is dit drama een opportuniteit voor de sector om één en ander te herbekijken.
Het land is in transitie. Dat zie je op heel wat andere vlakken.

"Digitaal" staat in z'n kinderschoenen. Negen van de tien mobieltjes die je ziet zijn nog van het type Nokia van 15 jaar geleden. We zien in stations en andere overheidsgebouwen nog typistes.

Anderzijds worden er, meer dan in welk ander Aziatisch land dat we bezochten, heel wat inspanningen gedaan om plastic te weren. Overal hangen waarschuwingen met hoge boetes voor zwerfvuil. Je vindt nergens een papiertje op de grond.

Prijzen voor eten, verblijf of verplaatsing zijn (nog) zeer laag. De koers is 1€ voor 200 LKR (roepie). Een Rice & Curry betaal je rond 600 LKR, een mooi stuk vis 800 LKR, een lunch met sandwich of chickenburger 600 LKR. Een tuktuk brengt je 5 km verder voor circa 400 LKR, een auto met chauffeur brengt je 3,5 uur verder (en rijdt leeg terug) voor 9000 LKR.
Bier of andere alcohol is gereglementeerd, heel wat uitbaters hebben zelfs geen vergunning, en is dan ook in verhouding ietsje duurder. Voor een blik (50 cl) of fles (0,65 L) van het zeer tegenwoordige Lion beer betaalden we gemiddeld 550 LKR, een gin tonic met lokale gin 600 LKR. Een kamer met ontbijt kostte ons gemiddeld 50€. Er is (veel) goedkoper maar ook (veel) duurder te vinden.

De mensen zijn van nature zeer hartelijk, dienstbaar en gastvrij. Dit is één van de grootste troeven van het land. Er is echter een duidelijk verschil tussen Noord en Zuid. Noorderlingen zijn nog hartelijker dan de toch meer op toerisme ingestelde mensen uit het Zuiden. Dit is misschien te verklaren doordat het Tamil-Noorden pas sinds een 10-tal jaar meer open staat voor toerisme terwijl het Zuiden op toeristisch vlak enkele decennia vooroploopt.

Wij verloren ons hart in het Noorden. Anuradhapura, Sigiriya, Ella en Arugam Bay zijn onze absolute favorieten. Daar of in die omgeving komen we graag terug, wie weet, ooit ...
Als het even kan vullen we dat rijtje aan met enkele dagen in Kalpitiya, naar het schijnt één van de beste kitesurfspots ter wereld. We hadden het overwogen maar hebben het niet gedaan. Je kan niet alles hebben. 😀

Het was, maar dat hebben jullie ook in vorige verslagen kunnen lezen, een fantastische reis.
We keren terug met heel veel foto's en nog meer herinneringen.

Ik vond het fijn om dit te schrijven en met jullie te delen. We vonden het nog fijner om jullie sympathieke reacties te lezen.

Bedankt en tot heel binnenkort.

Arlette en Bert

Geschreven door Berts.reizen