Mingala ba, (goede dag)

Vroeg opgestaan. (5.30 u) In ons hotel had men ons geadviseerd om 6.00 u te vertrekken naar het busstation, een 10-tal km buiten de stad. Onze bus vertrekt om 09.00 u en we mogen die niet missen. We zijn na 30 min al ter plaatse. Veel te vroeg dus. Het is er al heel druk maar een beetje "vies". (En ik druk me voorzichtig uit). Gelukkig vinden we snel iemand van de buslijn die ons met gebarentaal duidelijk maakt dat we een vroegere bus kunnen nemen. Oef.

De bus is oud maar redelijk comfortabel. Denk terug aan de schoolbus uit de 70-ies. Veel tapis-plein en plastic, vol met kauwgomplekken. De tv speelt een lokale en blijkbaar grappige soap onze medereizigers lachen geregeld hardop mee.

Zoals alles in Birma (later meer) is het gebeuren in de bus over-georganiseerd. De chauffeur is de baas. Er is één verantwoordelijke bij-rijder die geregeld met de lijst met genummerde plaatsen voorbij komt. Telkens wordt beleefd maar streng gecontroleerd. Een hulpje mag langskomen met plastic zakjes (...) en mag nadien op dezelfde lijst aanvinken waar hij de plastic zakjes achterliet.

Wat die plastic zakjes betreft. Onze meisjes hielden zich deze keer sterk. Bravo en leve touristil. Onze arme buurvrouw echter gebruikte 3 zakjes. Deze zakjes hing ze telkens netjes aan het kapstokje van de stoel voor haar. Belangrijk detail, de zakjes zijn doorzichtig. (Hilarisch !)

Na 4 u zijn we in Kyaik-Hti-Yo, 180 km ten Zuiden van Yangon. Het hol van Pluto, 50 huisjes en hutjes, 10 eetstalletjes-winkeltjes, enkele restaurants en blijkbaar ook enkele guesthouses. Geen tourist die hier komt deze periode van het jaar (regenseizoen). Deze plek is voor Birmese boeddhisten echter zo heilig als voor ons bijvoorbeeld Compostela.

Hier ligt de Gouden Rots. Dit is een enorm rotsblok dat op de rand van een ravijn balanceert. Men gelooft dat een haar van Boeddha dat er lang gelden door een pelgrim werd tussen gelegd, het blok verhindert in de ravijn te rollen. Er werd een kleine pagode bovenop gebouwd en vele gelovigen hebben, over de eeuwen heen, het rotsblok bekleed met bladgoud.

De gouden rots ligt hoog op de berg. Als je wil boete doen en 7 uur tijd hebt kan je erheen wandelen. Je kan beneden ook achterin een pick-up truck stappen die in de laadbak voorzien is van 6 bankjes. De pick up vertrekt wanneer de bak vol is, op elk rijtje, hėėl krap, 6 passagiers geperst. Als sardines in blik vertrekken we gelukkig al na een half uurtje.

De prijs voor de rit is 2.500 kyat per persoon, life insurance included. ? echt waar !

De chauffeur is een gek. De rit naar boven (40 min) doet denken aan de combinatie van alle pretpark runways die we ooit deden. We gieren het uit. We proberen op elk rustig stukje een foto of gopro-filmpje te maken. De Birmezen rond ons blijven, zoals steeds, beleefd en stoïcijns.

Bovengekomen zijn we toch eventjes onder de indruk van de steen. Het uitzicht op de vallei is minstens zo indrukwekkend. Het is er zeer rustig waardoor we wellicht de sfeer van massa aanbidding missen. Jammer. Waarschijnlijk had het deze belevenis nog betekenisvoller gemaakt.

De tocht naar beneden, opnieuw LOL, en de biertjes (65cl) nadien waren top.
Voor het diner vinden we een restaurant dat er leuk uitziet. Geen kermisverlichting en plastic maar teak, bamboe en leuke lampions. We worden onthaald door een heel lief meisje, klein maar behoorlijk goed in Engels. Het eten is héél lekker en smaakvol gepresenteerd. Het meisje knoopt een gesprek aan met Emily en Julie. Ze blijkt ook 20 j te zijn. Na het eten beschildert ze E &J 's gezichten met Tanaka. Een witte klei-achtige lotion die quasi elke Birmese vrouw in grote cirkels op het gezicht smeert.

Het restaurant is een absolute aanrader in deze uithoek. Het noemt Mya Yeik Nyo en krijgt van ons een toprating op Trip Advisor.

We drinken nog wat bier op het terras van onze bungalows en trachten te tevergeefs om wat foto's toe te voegen aan de blog. Het internet is hier echter zeer zwak. Je krijgt blijkbaar nėt genoeg bandbreedte om wat te sms-en of te Facebooken. Meer lukt hier niet. Misschien later wel.

Het hotel overigens was ook goed! Golden Sunrise aan Kin Mon Camp. (Base camp)

Rond 23.00u gaan we slapen. Morgenochtend om 09.00 h rijden we naar Yangon waar we rond 16.00 opnieuw op de bus stappen om 's nachts door de reizen naar Hsipaw, in het Noorden.

Groetjes van ons 4.

Geschreven door Berts.reizen