Luang Prabang (2)

We verblijven hier 4 dagen. Het zouden er meer mogen zijn.
De oude stad werd eind vorige eeuw als geheel beschermd als Unesco werelderfgoed. En nu we hier enkele dagen in de stad en de omgegeving rondkuierden begrijpen we waarom.

Het oude stadsgedeelte is als een schiereiland gevangen tussen 2 rivieren. Er zijn 10-tallen tempels en kloosters en de glorie van pre- WO2 Frans kolonialisme blijft dankzij Unesco voor altijd bewaard. Langs de lanen en zijstraatjes vind je tal van Belle Epoque villa's met een Aziatische toets, nu meestal omgevormd tot restaurant of guesthouse.

Je komt hier gemakkelijk tot rust. Het overkomt je vanzelf. De bars en restaurants beschikken over gezellige terrasjes vanwaar je languit kan genieten van het langzaam bewegende leven rondom. We gingen meerdere keren pauzeren in Tangor (favoriet), Dexter en ook bij de ietwat Grungy backpackers bar Utopia met prachtig zicht op de rivier.

We bezochten meerdere tempels en het oude koninklijk paleis. Een flinke klim bracht ons bovenop de Phousi Hill met prachtig zicht over de omringende oude stad.

De ochtend van ons vertrek naar Vang Vieng besluiten we om 5.00u op te staan om een kijkje te nemen bij de Tak Bat. Dit is een dagelijks ritueel waarbij de monniken op bedelronde gaan doorheen de stad. Het is een zeer serene belevenis die weliswaar steeds meer ter discussie staat, ook tussen Arlette, Julie en mezelf.

Toeristen komen hier gretig op af, vooral om liefst zo veel mogelijk foto's te maken. Handige handelaars verkopen mandjes met koekjes en rijst zodat je actief kan aansluiten.
We waren het er al over eens dat we de sereniteit zouden in acht nemen en foto's enkel vanop respectvolle afstand zouden maken. Ikzelf liet me echter verleiden om ook enkele offermandjes te kopen en deel te nemen. Voer voor een heftige discussie achteraf.

Ik zie in dat ik als toerist eigenlijk geen plaats had in die traditie.
We zijn wel een ervaring én een inzicht rijker.

Groetjes uit Laos

Arlette, Julie en Bert

Geschreven door Berts.reizen