Hallo allemaal,

Medellin is de stad van de eeuwige lente, de stad van Pablo Escobar, van hippe uitgangswijken, maar ook van onguurdere barrio’s. Het staat allemaal op ons programma.

Ons hotel Celestino is een pareltje, ideaal gelegen in de mooiste straat van de Pobladowijk, vlakbij het Lleras park. Hier vind je ontelbaar veel restaurants, hippe bars en clubs. De hotelreceptionist verwittigt ons beleefd voor wat we op voorhand al lazen in de reviews. Het feest gaat hier tot diep in de nacht door, zeker in het weekend. Omdat we hier verblijven van maandag tot donderdag zullen we de voorziene oordopjes niet nodig hebben.

No estamos aqui para dormir la siesta! Er is zoveel te doen dus roepen we na aankomst snel een Uber die ons in 30 minuten (+/- 5€) naar de ingang van Communa 13 brengt. Moises, een vlotte twintiger, spreekt ons op straat aan en wil ons voor weinig geld rondleiden in deze wijk. Communa 13 was tot 2003 één van de gevaarlijkste plekken ter wereld, geterroriseerd door verschillende rebellengroepen. (FARC, M19, …) Ongelukkige slachtoffers werden publiekelijk geëxecuteerd op voetbalpleintjes, liefst nog door jongetjes van 8 tot 10 jaar. Kwestie van extra gruwel voor maximaal schrikeffect op de omstaanders. De overheid moest uiteindelijk wel ingrijpen en voerde in 2003 een zoveelste “veldslag” om de wijk letterlijk schoon te vegen met artillerie, tanks en gevechtshelikopters. Een geschiedenis die ook nu nog nazindert en sprekend in beeld wordt gebracht in de vele en zeer kleurrijke graffiti in de hele wijk.

Een andere geschiedenis, onlosmakelijk verbonden met Medellin, is die van Pablo Escobar. De drugskoning van het Medellin-kartel dat in de jaren 80 en 90 met onmetelijk veel geld alles en iedereen controleerde in Colombia. Met zijn “Plata o Plomo” aanpak zette hij letterlijk alles naar zijn hand. Voor medewerking kan je veel geld (plata) krijgen, werk je niet mee dan krijg je plomo, de kogel. Er is officieel sprake van 50.000 doden, het zijn er mogelijk veel meer. Daniel, onze gids van de Escobar-tour die we boekten, leert ons nog veel meer over deze vreselijke figuur. Het belangrijkste dat we onthouden is dat er vandaag, weliswaar minder zichtbaar, wereldwijd vermoedelijk viermaal zoveel drugstrafiek is dan in Escobars hoogdagen. (…)
Tijdens de tour zien we zijn graf, La Catedral (zijn zelfgebouwde) luxe gevangenis en een herdenkingsplek voor de vele slachtoffers, gebouwd op de plaats waar hij lange tijd woonde. (Monaco building)

Maar zoals gezegd valt hier veel meer te beleven. We doorkruisen de stad met de (overvolle) metro en nemen de kabelbaan.
Die werd aangelegd om de hogergelegen sloppenwijken te verbinden met de stad. Een tweede zeer lange kabelbaan gaat over het aanpalend natuurreservaat Arvi. Een prachtig natuurgebied op het plateau hoog boven de stad.

Gisteren boekten we een dagexcursie naar Guatapé. Een van de toeristische hoogtepunten van Colombia. Je beklimt er via 760 trappen el Peñol, een gigantische rots. Het uitzicht boven op de omliggende meertjes is prachtig. Guatapé zelf is een gezellig maar zeer toeristisch dorpje met mooie kleurrijke geveltjes en pleintjes. We laten ons rondrijden in een tuktuk, eten heerlijk ijs en nemen de tijd om wat lokale streekbieren te proeven. De rest van de trip storen we ons een beetje aan stomme toerist traps die de organisator toevoegde om de excursie te rekken tot een volledige dag.

We laten de pret echter niet bederven. Onze laatste avond in Medellin zetten we in met de lekkerste tapa’s bij Bonhomia en sluiten we (laat) af in een prachtige rooftopbar van Charlee. Het nachtelijk uitzicht over de stad is onvergetelijk, de life muziek en de vele Negroni’s en Moscow Mule cocktails ook.

Lieve groetjes van ons beide,

Arlette en Bert

Geschreven door Berts.reizen