Laos - Juli 2017 -Huay Xai

Huay Xai (zeg : wa saai) is een klein gehucht in het Noorden van Laos , grenzend aan Thailand, niet ver van Myanmar en China. De streek is bekend als Golden Triangle met heel wat opium plantages, verborgen in de heuvels en de jungle van dit 3-landenpunt. Voor de lokale bergstammen is het de enige of toch zeker de belangrijkste bron van inkomsten, betrokken politie en lokale overheid "gedogen" en trafikanten verdienen wellicht dik geld.
In het dorp met meer houten dan stenen huizen, amper Electriciteit en stoffige wegen zien we een knalrode Ferrari en een beetje verder een nieuwe Rolls Royce. Vreemd.

In Huay Xai kom je voor de Gibbon Experience (check YouTube !) of om er de slowboat te nemen langs de Mekong naar Luang Prabang.

Dat verklaart waarom je in het dorp enkel jonge backpackers treft in de paar hostels die er zijn. Wij hadden een kamer geboekt in het Riverside Hotel. Big mistake. We waren de enige gasten in het hotel en kregen toch een groezelige kamer op de hoogste verdieping. De andere kamers waren wellicht nog groezeliger. De eigenaar en zijn gezin kijken de hele dag tv in de lobby, de lakens worden niet ververst en je krijgt enkel op expliciet verzoek een vers flesje water en een nieuwe wc-rol. Een begroeting kan er niet af en de enige glimlach die ik zag was wanneer we bij vertrek de beloofde maar veel te hoge 35 $/nacht betaalden voor ons 3. Ik neem me voor om me te laten gaan op trip advisor en op booking.com 😠.

The Gibbon Experience.

Met zeer gemengde gevoelens laten Julie en ik Arlette achter in Huay Xai. Arlette zal hier twee dagen achterblijven. We boeken voor haar een gids om de nabije omgeving te verkennen. Achteraf horen we dat het mooi maar saai was. Gelukkig is er WiFi in de meeste hostels zodat Arlette de tijd kon verdrijven met whatsappende thuisblijvers.

Julie en ik vertrekken met een 10-tal backpackende twintigers voor de Gibbon Experience. Het wordt onvergetelijk. Na 1,5 uur jeep arriveren we aan de rand van de jungle. Daar wachtte ons een zware zweterige trek van 3 uur, bergop tot diep in de jungle. We verdoven een ziljoen muggen met 7 lagen deet op ons hele lichaam maar ontkomen toch niet aan minstens 70 venijnige beten. We drinken 7 liter water maar in 37 °c stroomt het langs elke porie weer weg. Je moet er iets voor over hebben. 😅

De Gibbon Experience is een 2- of 3 daags avontuur langs 30 m hoge boomhutten en een 20-tal ziplines van meer dan 500 m lang, gespannen boven het gebladerte over valleien van soms 200 m diep. Je weet niet waar eerst te kijken. De kick om helemaal alleen met een eenvoudige katrol over de jungle te vliegen is onbeschrijfelijk. Julie en ik hebben heel wat zipline-Rides "ge-gopro'd" maar je kan al heel wat van onze voorgangers zien op YouTube. Het is onbeschrijfelijk.

Onze gids "de one" waakt over onze veiligheid en onderhoudt onze groep met goede en soms flauwere grapjes. Wanneer we 's avonds overvallen worden door een urendurende stortbui zijn we blij snel te kunnen schuilen in ons "treehouse 2", een vernuftig gebouwd platform voorzien van golfplaten dak en een scheiding voor toilet en douche met verzameld regenwater.

We hebben een uiterst gezellige avond met kaartspel, boeiende gesprekken met onze Britse en Ierse gezellen en met "de one". Het voelt vreemd aan voor Julie en mezelf. We luisteren geboeid naar de ervaringen in het gezelschap waarin quasi iedereen al 6 maand of langer rondreist. Het zijn allen jonge twintigers maar uitermate bewust en "gerijpt" door de ervaringen onderweg. (Thanks Nigel, Eve, Alan, Glenn, Hannah, ...)
Van "de one" vernemen we dat hij 3 maand werkte in het restaurant van goede vriend Wim in Luang Prabang. It's a small world.

s'Nachts lukken we er niet in te slapen. De regen stroomt onophoudelijk en de nachtelijke dierengeluiden uit het oerwoud onder en rond ons zijn oorverdovend. Rond ons muskietennet horen we de boomratjes piepend rondritselen. Julie schurkt redelijk dicht bij me aan. 😉 Dat was minstens 20 jaar geleden.

Nadat we 's ochtends voor de foto nog even samen (ijzingwekkend hoog !) aan de kabel voor ons Treehouse hangen moet ik toch besluiten dat er heel wat bijzondere papa-dochter momenten waren. De groep backpackers is ontroerd wanneer ik dat, net voor vertrek, nog even in de groep gooi. We zullen Gibbon Experience nooit vergeten.

Groetjes van ons drie,

Julie, Arlette, Bert

Ps : Emily I miss you ! X

Geschreven door Berts.reizen