Het wordt misschien wat eentonig, maar wat een dag was het weer!

Hans was in de weer met nog wat technische zaken, ophangen van schilderijen en lijstjes en gelijk een spoedcursus techniek, klussen, hoe zet ik een stekker in elkaar, hoe werkt elektriciteit, et cetera voor Margriet.

Ondertussen was ik aan de slag gegaan met de vitrage/gordijnen voor in de huiskamer en de slaapkamergordijnen. Het naaien op zich is niet veel werk, maar je moet het wel allemaal even afmeten. Dus alvast even ophangen, weer d’r afhalen, afknippen, met spelden vastzetten en dan pas naaien en vervolgens weer ophangen. Maar het resultaat is er weer.

Ook al zijn we nog steeds druk bezig, we zijn iets minder gestrest. We besluiten ook nog heerlijk met elkaar naar de boulevard en het strand te wandelen. Even ontspanning! Daar zijn we aan toe. We moeten ook echt ontstressen om Margriet weer lekker achter te laten en de overstap te maken naar onze vakantie.
Eindelijk voelt het een beetje als vakantie, want we zijn klaar. Het is prachtig op de boulevard. Er liggen enorme schepen in de haven we wandelen lekker rond en besluiten ergens nog te lunchen met elkaar.
Er is weinig open vanwege Pasen. Dat is een groot gebeuren hier, zoiets als wij met kerst ervaren. Dus er is weinig personeel en het duurt allemaal een beetje lang, maar ach wat kan het ons schelen. Dat ene uurtje kan er ook nog wel bij.

Dan toch maar weer even praktisch zijn, Hans en Margriet lopen door om de auto te halen en ik ga alvast terug naar het appartement om foto’s te maken en alle spullen in de hal te zetten.

We zijn echt ontzettend blij dat we dit voor Margriet hebben kunnen doen. Het is wel een idiote onderneming. Eerst een reis van 4 1/2 dag en dan nog in totaal vijf dagen klussen met werkdagen van ‘s ochtends zeven tot ‘s avonds 10 zo ongeveer. Maar we hebben het gefikst. Met z’n drieën! Op een paar stressmomentjes na, heeft iedereen zich ook netjes gedragen. Ook belangrijk om even te noemen.
Maar het resultaat is er, het is echt werkelijk waar prachtig geworden.

Gelukkig hebben Hans en Margriet het niet in de gaten, maar ‘s ochtends heb ik eigenlijk al last van natte ogen, tijdens de wandeling neemt dit alleen maar toe. Ik heb ook vreselijk staan janken bij het afscheid, maar ja. Het is nu eenmaal zo. Neemt niet weg dat we haar met een gerust hart achterlaten. We weten nu zelf hoe ze woont en waar ze woont. En dat voelt echt goed! En we sluiten niet uit, dat we de rit nog eens met de auto maken. Maar dan zonder aanhanger.

Om 16.05 uur rijden we weg bij Margriet. We willen naar Meteora, maar weten nu al dat we daar vandaag niet geraken. Eerst maar eens de stad uit en dan kijken we wel wanneer we een camping gaan zoeken. Dat lukt echter niet 123. Dus we nemen nog een afslagje verder en denken op een camping af te rijden.

De camping blijkt een legerkamp te zijn. Tja kamp/camping, de woorden lijken op elkaar. Gewoon ronduit balen. We rijden nog maar even door en vragen wat rond in het dorp naar een camping. Is er niet!
Na heel veel gegoogel vinden we toch weer een camping, Op 25 km zit een camping. Een supermooie route, we komen weer in de bergen terecht. Echt geweldig. Maar we balen er allebei wel een beetje van.
We naderen de camping en krijgen hoop. Het blijkt echter een camping met caravans en vaste gasten te zijn. We worden een camping verder gestuurd, Een kilometer of 15. Tja, we hebben weinig keus dus we gaan maar weer.

De wegen worden slechter en slechter, met een paar supergoeie stukjes ertussen. Wel een geweldige route wederom, strak aan de kust met uitzicht op zee. Het voelt ook steeds iets armoediger aan, maar we zien wel borden Camping staan. Dat geeft dan toch weer hoop.
Uiteindelijk treffen we aan een doodlopende weg de camping. Er is plek! Godzijdank.

We staan op een soort overdekt camping plekje boven op een klif, met uitzicht aan zee. Wat treffen we het toch weer. We kijken elkaar nog maar even diep in de ogen en vinden het de rit toch wel waard.
We besluiten eerst maar de nacht door te komen, we zijn zo ontzettend afgedraaid dat we niet helemaal helder mee kunnen denken. Als het ons bevalt, blijven we hier nog een nachtje. We moeten even een beetje uitrusten voor we op vakantie gaan.

We staan in ieder geval aan de golf van de Korinthië. Als ik op de kaart kijk betekent dit dat we eigenlijk weer een klein stukje terug zijn gereden en verder verwijderd zijn van Meteora. Nou ja, het is niet anders.

We hebben vandaag super veel foto’s gemaakt, zowel van Margriet haar appartement, als onderweg en natuurlijk even op de camping.

Geschreven door Angelikas.rondjenoordholland