Om 7.58 uur vertrekken we van de camping. Ja, best vroeg. Maar we zijn nu eenmaal ochtendmensen en waren dus weer super vroeg wakker. Dan maar gelijk in de benen en actie ondernemen. Geen probleem voor ons.
Het was nog best fris buiten, dus ontbijten hebben we in de auto gedaan. Eerste stop was bij een supermarkt om inkopen te doen.

Vandaag geen snelweg, allemaal binnendoor wegen. Zogenaamde rode routes, het wegdek was redelijk. Soms iets meer soms iets minder. Maar de uitzichten waren meer dan magnifiek! Ook al hebben we maar 400 km gereden, het was de moeite waard.
Wat ons wel opviel was de enorme hoeveelheid afval in de rivieren en langs de wegen. Wat gaan de mensen toch slordig met hun land om.

14.53 uur reden we Montenegro binnen. We waren wel een beetje zenuwachtig voor de grensovergang, maar het was een kleine binnenweg waarover we reden. Het was dus niet druk, wel twee controle punten. Maar geen probleem!. De aanhanger mocht wederom ingepakt blijven. Dat was toch wel onze grootste angst. Tot nu toe gaat het goed met de grensovergangen. Inmiddels zijn we ook een paar stempels rijker in ons paspoort.
Zodra we Montenegro binnenreden viel ons op hoe grauw de omgeving was. Rotsig en weinig groen. Eenmaal de heuvels over, werd het iets beter qua omgeving. Wel ziet het er armoedig uit.

Vlak voor de stad Podgorica zien we meerdere bordjes voor een camping. We besluiten echter toch nog door te rijden naar de stad. Echter als we steeds dichterbij komen twijfelen we over ons besluit. En we besluiten dan toch maar om terug te rijden. We volgen een bordje voor een Basecamp. Er staat dat het nog 1,5 km is, we denken dat ze bedoelen dat het 1,5 km naar het volgende bordje is. Want het is echt iets verder van de doorgaande weg dan dat.

Uiteindelijk zien we de ingang van de camping. We rijden een wijngaard op, we worden zeer vriendelijk ontvangen door de zoon van de wijnboer. Er zijn geen andere kampeerders . We kunnen gaan staan waar we willen, tussen de wijnranken in. Het is zondag en ze hebben zelf gasten over de vloer, we worden natuurlijk uitvoerig bekeken en kijken vol bewondering naar de 10 minuten die we nodig hebben om de tent op te zetten.
Al snel zoeken ze verdere toenadering en krijgen we een sterke eigen gemaakt drankje voorgeschoten. De heer des huizes neemt dit iedere ochtend samen met een gekookt ei. Volgens hem en zijn huisarts is dit het beste recept voor een gezond leven. Zijn vrouw verklaart hem tot gek. Maar zijn vader en opa die hetzelfde deden, hebben toch echter een zeer hoge leeftijd bereikt. Het alcoholpercentage is slechts 50%.
We drinken er nog twee glaasjes wijn achteraan, ik hoef natuurlijk niet uit te leggen hoe we ons voelen. Het begint al te schemeren, maar het eten moeten nog gekookt worden. De zoon en de vader spreken uitstekend Engels en we hebben gezellige gesprekken met elkaar.
Wat een waanzinnig gastvrij onthaal!

Wat ons opvalt aan het land, is dat hoe zuidelijker we komen hoe meer afval er langs de wegen ligt. Het is echt ongelofelijk hoeveel afval er wordt gedumpt.
Ook ziet het land er steeds armoediger uit. We zijn zelfs meerdere woningen langsgekomen met nog kogelgaten in de muren. Dat is dan toch best wel heel confronterend…

Inmiddels is er duidelijk dat we morgen nog niet bij Margriet aankomen. Dat wordt pas dinsdag. Vandaag hebben we alleen maar binnendoor wegen gehad en hebben we dus slechts 400 km af kunnen leggen. Geen probleem, want het was meer dan de moeite waard! We hebben er echt van genoten.

Inmiddels is het 19.45 uur, het eten staat op. Zo dus lekker smikkelen, aardappeltjes met groenten roerbak en een lekker Kippie erbij. Daarna afwassen en hup naar bed.

Benieuwd wat de dag morgen weer brengt!

Geschreven door Angelikas.rondjenoordholland