We hebben best heel aardig geslapen in ons chaletje. Moesten wel halverwege de nacht even het bed een klein beetje bij blazen, is nog even zoeken naar de juiste hardheid van het bed. Maar lekker comfortabel. We waren op tijd alweer wakker dus zijn maar opgestaan.

Om 7.23 uur vertrokken we van Tirolerhof. Eerst even langs de supermarkt, nog even tanken en weer op de route verder. Het wordt met het uur warmer. De wegen zijn prima en we zijn benieuwd hoe de dag gaat verlopen. We gaan immers na Oostenrijk de Oost-Europese landen door, zijn heel benieuwd!
In Oostenrijk hebben we meer ondergrond dan bovengrond gereden. Er waren ontzettend veel tunnels op de route. Maar als we boven rond reden, was het uitzicht magnifiek! Vele besneeuwde bergtoppen gezien! We waren onder de indruk.

Om 11.14 uur bereikte we de grens van Slovenië. De grensovergang was geen probleem. Het landschap werd steeds vlakker. Het was niet al te lang rijden in Slovenië. En al snel kwam Kroatië in beeld.

Om 11.57 uur De grens van Kroatië over. Ook dat ging probleemloos. Ook in Kroatië zijn we niet lang verbleven. Wel even ergens een stopje gemaakt, maar dat was het dan wel.

Tegen 15:30 uur bereikten we de volgende grens: Bosnië Herzegovina.
Echter duurde het nu even voordat we de grens over konden. Er was file. We hadden een dubbele douane controle, zowel van het uitgaande land als het binnenkomende land. Moesten wel even uitleggen wat we vervoerden. Dus uitgelegd dat onze dochter naar Griekenland was geëmigreerd en wij op weg waren naar Griekenland om haar persoonlijke spullen over te brengen. We mochten zonder problemen doorrijden. Inmiddels was het 16.32 uur.
Nog geen kilometer verder werden we door de politie aan de kant gezet. Oef dachten we, dan toch nog? Ook nu weer de vraag wat we vervoerden. Hetzelfde verhaal vertelt. Hij was onder de indruk dat we op weg waren naar Griekenland. Gelukkig mochten we gelijk weer doorrijden. Hans zat inmiddels met klotsende oksels en een verhoogd hartritme.

Snel maar wat afstand nemen van de grens. Toen kwam de volgende uitdaging, een camping vinden. Dat viel niet mee: want het internet werkte niet meer dus een camping zoeken met de telefoon ging niet echt. Op goed geluk de snelweg afgegaan, het was een redelijk grote plaats. Na een paar mensen gesproken te hebben, die gebrek Engels spraken, bleek er geen camping te zijn. Dan maar op weg naar de volgende grote stad: Banja Luka. Daar zou vast iets zijn, dachten we. Daar gelijk een benzinestation ingegaan. De dame van de balie was heel bereidwillig. Er was wifi in het café en zo kon ik toch nog weer een camping opzoeken. Als de route eenmaal was opgestart, is het geen probleem voor Google Maps, dan blijft hij het gelukkig gewoon doen. Maar je moet er wel afblijven!

We kwamen een fantastische camping tegen! Er zijn slechts 12 kampeerplekken, er staan een soort overdekte picknicktafels, en is gelegen aan de rivier. Er is zelfs wifi en elektriciteit. Prachtig toilet gebouw! Beter kunnen we het niet hebben.
Er kwamen ook een paar plaatselijke mensen langs met een hapje eten die hier vaker gebruik maken van de faciliteiten. We kregen wat te drinken aangeboden en hebben even gekletst met de heren. Ze waren natuurlijk nieuwsgierig wat we gingen doen. Ze adviseren ons een andere route, en na de route zelf nog wat bestudeerd te hebben hebben, hebben we besloten af te wijken van de oorspronkelijke route. We gaan het volgende stuk vooral binnendoor rijden. Qua kilometers en tijd maakt het praktisch niks uit. Route, uitzicht en beleving, gaan we er vele malen op vooruit verwachten we . Het avontuur gaat door!

Inmiddels staat de tent, zitten we lekker buiten te borrelen, eten koken moeten we nog doen. Angelika heeft haar winterjas aan (voorkomen dat je het koud krijgt), heeft het toch nut dat deze mee is gegaan.
Maar in ieder geval de eerste nacht in de tent, voelt wel goed! Ben benieuwd hoe de hond het doet. Maar tot nu toe doet ze het fantastisch de hele reis!

Geschreven door Angelikas.rondjenoordholland