Eerst vanochtend weer de hele mikmak opgeruimd en daarna naar het speelhonk voor ontbijt.

Het was wat fris vanochtend, dus lekker de beenstukken aan en op de pedalen.
Het was een gemoedelijke rit vandaag. We rijden redelijk vlak, meestal over wegen en/of fietspaden. We hebben vandaag heel veel ontzettende mooie huizen gezien. Sommige zouden zo uit een sprookje kunnen komen of thuis passen in de Efteling.

We passeren vandaag de Pegasusbrug. Dit is een belangrijke brug in de Tweede Wereldoorlog geweest. Dit was de eerste brug die werd ingenomen/teruggenomen van de Duitsers. Hiervandaan werd de verdere verovering van Normandië ingezet. Naast de brug zijn er de nodig monumenten en was er ook een café waar we koffie hebben gedronken. Deze was ontzettend sfeervol ingericht en had ook ontzettend mooie snuisterijen over de Tweede Wereldoorlog. Hans heeft daar een prachtig T-shirt gekocht.

Tijdens de koffie begon het werkelijk waar verschrikkelijk hard te regenen, waaien en zelfs onweer. Lekker dus een tweede rondje koffie gedaan en de bui uitzitten.
Daarna weer op de palen om verder te gaan. Echter wel af en toe wat miezerregen.

Later in een strandtent , met zicht op zee, een heerlijke lunch genuttigd. Het is geen weer om buiten met je salade bakje te zitten. Dus dan onszelf maar lekker verwennen.

Richting Amanche werd het gebied wel weer iets heuvelachtiger. Een dorpje verder hebben we een kleine camping gevonden. We hebben vandaag 64 km afgelegd, morgen nog maar 40 te gaan tot onze eindbestemming.
Zijn nog wel even terug gefietst naar het dorp om boodschappen doen. Dat was nog 2 km extra, een kilometer naar beneden en een kilometer omhoog. Maar dan zonder bepakking.

Vandaag hebben we de eerste leger voertuigen gesignaleerd. We komen al helemaal in de stemming. Want we zien steeds meer monumenten en andere zaken die aan de oorlog doen denken. Op een of andere manier raakt het je toch , het idee dat hier vandaan er hart is gevochten voor onze vrijheid. Dankzij al die soldaten die zijn gesneuveld, die uit een ander land voor ons kwamen vechten, leven wij nu in vrijheid.
Het blijft iets om bij stil te staan en dankbaar voor te zijn. Het gebied ademt het uit, op alle mogelijke manieren. De monumenten, maar bijvoorbeeld ook de foto’s die aan de lantaarnpalen hangen van de soldaten die zijn gesneuveld. Maar wel geheel op een positieve manier.

Uiteindelijk ging halverwege de middag de zon volop schijnen, inmiddels was het ook wel iets harder waaien.
Ik zeg het nog maar een keer: we genieten nog steeds!
Ook spelen we nog geregeld een potje Rummikub, maar iets minder fanatiek dan andere jaren en deze keer houden we geen stand bij.

Geschreven door Angelikas.rondjenoordholland