Zondagochtend waren we bijtijds wakker. Maar gezien de twee lange dagen ervoor, en de wat kortere etappe van vandaag, vertrokken we pas om 8.30 uur van de camping.

Omdat we van de route afweken, werd de navigatie ingesteld op Le Pouzin. Het eerste dorp waar je doorheen komt als je de snelweg verlaat op weg naar ons geliefde Ucel.

Helaas was het een vrij drukke auto route. We wilden de rivier oversteken maar mochten daar niet fietsen. Dus toch nog maar een stukje verder over de drukke weg. Omdat we hoopten dat we aan de andere kant wat rustiger konden fietsen, zijn we toch maar een brug over gefietst wat eigenlijk niet mocht. Maar gelukkig ging het goed, net aan...

Maar ook daar was het een drukke autoweg. We gingen bordjes volgen om langs de rivier te fietsen. Maar dat liep ook niet helemaal soepel. Dus we raakten ietwat van de route af en kwamen toen wel in een mooi gebied terecht. Waar 'verdwalen' wel niet goed voor is.
Op deze route kwamen we heel wat fietsers tegen (of haalden we in).

Inmiddels schijnt de zon volop! Eindelijk die zinderende hitte. In volle vaart reden we door een mooi dorp heen. Ineens riep Hans: stop! Enigszins geïrriteerd stopte ik en vroeg: hoezo? En hans zei: ik zie Ron. (In de eerste dagen van onze reis kwamen op drie campings twee Nederlandse stellen tegen. Die hadden we echter al enkele dagen van ons losgeschud. Maar ook zij hadden natuurlijk slecht weer gehad en we waren reuze benieuwd waar zij inmiddels verkeerden.
Een van die twee stellen waren dus Ron en Eveliene. (Ja zo heet ook onze Belgische vriend en zijn vriendin). Stonden zij dus daar midden in het dorp! Wij waren stomverbaasd natuurlijk, Ron vroeg gevat of we achteruit waren gefietst. Maar al snel bekende zij dat zij ook in het vreselijke weer zaten, dat zo beu waren en met fiets en al op de trein waren gesprongen voor 300 km. Omdat ze ook bij een bekende op visite ging in de Ardèche waren ze nu weer op weg van de Ardèche naar de oorspronkelijke route naar het zuiden. Dus allebei waren wij van onze route afgeweken en daar kwamen elkaar weer tegen. Stom verbaasd waren we alle vier.

Na dus even de verhalen uitgewisseld te hebben sprongen we weer op de fiets naar Le Pouzin. Daar gingen we aan de koffie. En daar begon onze vertrouwde route die we normaliter met de auto doen. Halverwege de klim naar col de Escrinet kwamen we door Privas. Daar hebben we echt geweldig zitten lunchen. Maar de klim was nog niet klaar, dus moesten we verder in de loei hete zon.
Slechts 10 minuten na Hans, kwam ook Angelika boven aan de berg. Automobilisten hadden Hans al geseind dat ik eraan kwam!!! Wat een beleving! Maar na 20 km klimmen, Moet je ook 20 km dalen. En dat met een redelijke harde wind. Gelukkig viel dat mee en ook het verkeer was toen net iets wat rustiger. Rond 15.30 uur fietste we onder luid gejuich de camping op!

Toch nog vandaag zo’n 80 km gefietst. In totaal was de route 1138 km. In 12 dagen toch nog gered, met een gemiddelde van 93 per dag.

Het was een fantastisch avontuur. We hebben genoten, ook al viel het weer wel wat tegen (maar we klagen niet). Met name de twee volle regendagen, meerdere regenbuien onderweg en de temperatuur die dus ook wat achterbleef. Die 12 dagen vlogen voorbij. Maar wat geeft het, we zijn weer een ervaring rijker en fantaseren al alvast over wat onze volgende reis gaat worden.

Geschreven door Angelikas.rondjenoordholland