Ik word wakker in een mistig Sézanne. De tent wordt met dit weer nooit droog, dus die houd ik apart aan de buitenkant van mijn tas. Hoewel zo'n nat pak nooit een feest is, vind ik de onafhanlijkelijkheid die het ding met zich meebrengt wel heel fijn. Eerst maar een café opzoeken, de stamgasten geven elkaar een hand bij het begroeten, dat zie je thuis niet zo (of ik ga naar een ander soort cafés). De thee is hier 3x zo duur als eergisteren. Of eigenlijk is het dezelfde prijs maar je krijgt er ook echt maar 1 kop voor. Dan een stempel bij de VVV halen en boodschappen doen bij de Aldi. Op de parkeerplaats eet ik een flinke brunch, zo heb ik haast meteen genoeg voor de hele dag. Een groepje punkers, dat net al enthousiast stond te zwaaien, komt nu naar me toe voor een praatje. Dan de stad uit, langs een groep caravans waar ik begroet word door een wild kwispelend hondje. Iedereen is blij vandaag. Het is inmiddels goed zonnig. Voorbij Vindey is een klein erf met walnotenbomen, de grond vol met klimop. Een mini-paradijsje! Ik pak de tent, leg hem in de zon te drogen met de wandelstokken erop zodat hij niet wegwaait, en ga zelf lekker in de schaduw liggen. Hier kan ik de hele middag wel blijven! Maarja, zo kom je natuurlijk nooit in Spanje. Verder langs Saudoy met een mooi kerkje en alweer een metal-pelgrim (ik ben niet de enige!) en dan is de route kilometers lang parallel lopen aan een overwoekerd oud treinspoor. Het landschap wordt platter en het zijn vooral akkers wat ik zie. Weinig schaduw maar gelukkig veel wind geeft wat verkoeling in de zon. Er bloeien wilde orchideeën, komkommerkruid en kleine rode bloemetjes die ik niet ken. Vlinders klampen zich vast aan heen en weer zwiepende klaver. Een icarusblauwtje is totaal niet bang als ik dichterbij kom met mijn telefoon om een foto te maken, moedig van zo'n klein en kwetsbaar beestje. Hij lijkt zelfs voor me te poseren en laat zich van alle kanten zien. Living on the edge! Ik ga even in de schaduw zitten en lees de reacties op mijn verhalen, het is zo leuk om te zien hoe iedereen meeleeft :) .
Ik bel met dhr Maclin, hij woont met zijn vrouw een stuk verderop en kan volgens de informatie die ik van het genootschap van Sint Jacob heb gekregen pelgrims ontvangen. Hij vertelt dat ze vandaag niet thuis zijn, maar als ik vraag of ik wel met mijn tent op hun erf mag staan, is dat goed. Hij vraagt hoe ik dat ga doen met eten, maar ik verzeker hem dat ik genoeg bij me heb. Na nog een paar kilometer treinspoor stuurt de route-app me voor het laatste stukje door bos en langs maisvelden, en hoog gras waar witte dovenetel bloeit. Ik loop in een spoor, maar het lijkt altijd alsof het gras in het andere spoor platter is. Net zoiets als dat in de supermarkt altijd een andere rij sneller lijkt te gaan. Helaas stuurt de app me niet naar de voordeur van dhr Maclin, maar naar de achterkant van het erf, en met zo'n groot stuk land als hij heeft is dat echt niet handig. Straks maar even een bericht aan het genootschap dat het sterretje op de kaart verplaatst moet worden. Nouja, nog even omlopen dus. Dhr en mw zijn tegen mijn verwachting in wel thuis, ze hebben alleen straks een verjaardag. Als ik snel ben mag ik binnen nog even douchen, heerlijk! Mw wijst naar de struiken achter huis, als ik wil mag ik frambozen plukken, en ook de appels aan de boom voor huis mag ik pakken. Ik krijg een een glaasje jus d'orange en dan zijn ze weg. Ik zet de tent op, het begint al te schemeren en ook hier weer fladderen de vleermuizen voorbij. Wat een heerlijke beestjes zijn dat toch! Ik lees een stukje van Joop zijn blog, nu ik er zelf ben is het extra leuk om te zien hoe hij het hier beleefd heeft. Het toeval wil dat hij ook bij deze mensen overnacht heeft, dat is leuk om te lezen! Ik lees ook dat er een haan in de buurt zit die 's morgens al vroeg kukelt, bedankt voor de tip Joop, ik doe mijn oordopjes in!

Geschreven door Zerevoeten.kopvolsproeten