Ik blijf lekker lang in bed liggen, ik heb de hotelkamer tenslotte tot 11 uur. De tas is snel gepakt en ik ga onderweg. Ik kan makkelijk aansluiten op de route, die loopt hier vlak langs en gaat een heel eind de goede kant uit voor mijn slaapplek voor vanavond. Zo'n officiële route heeft zo zijn voordelen. Je komt langs de mooiste plekken die je anders zelf niet gauw zou hebben gevonden. Een ander voordeel is dat je alleen maar de schelpen hoeft te volgen. Helaas is de bewegwijzering niet optimaal dus die vlieger gaat niet op: ik sta nog steeds elke 500 meter de navigatie-app te checken, en dat is irritant.
Zo'n landelijke tocht is natuurlijk ook een stuk heuvelachtiger dan wanneer je gewoon langs een grote weg of kanaal loopt, en België begint hier meer hoogteverschil te hebben. Ik kom langzamer vooruit, over holle wegen diep tussen hoge bermen die doen denken aan hobbits en the Fellowship of the Ring. Dan boomgaarden, peren als zware trossen gouden druppels trekken de takken omlaag, en appels, kilometers appels. De vruchten zijn enorm, het is bijna oogsttijd. Ik denk aan Sam die plotseling stilstaat midden in een graanveld, en vertelt dat hij nooit eerder zo ver van huis is geweest. En dat ben ik ook niet, niet te voet tenminste (om de vergelijking eerlijk te houden tel ik vliegreizen niet mee, voor zover ik weet vliegen hobbits ook niet). Ik besluit op het eerstvolgende bankje dat ik tegenkom te pauzeren voor een tweede ontbijt.
Ook vandaag tref ik een wandelaar die vertelt dat ze de Camino heeft gelopen. Ze zegt dat deze omgeving lekker loopt omdat het mooi vlak is. Misschien is het hier voor Belgische begrippen vlak, maar mijn Nederlandse benen zijn echt niks gewend en ik vrees voor wat me nog te wachten staat. We moeten er samen om lachen.
De dag begon grijs maar droog, maar in de loop van de middag komt de zon er steeds vaker bij en wordt het af en toe flink warm. Ik rol mijn broekspijpen op, heerlijk de wind om de kuiten. Ik pauzeer nog een paar keer: bij nieuwsgierige paarden, en in een schaduwrijk weitje onder de bomen. Er vallen dan toch wat spetters regen, maar onder de bladeren lig ik lekker droog.
Het begint al laat te worden en ik realiseer me dat ik de supermarkt niet meer ga halen voor sluitingstijd. Daar baal ik een beetje van, want de kampeerplaats van vanavond is alleen een stuk gras zonder verdere voorzieningen. Net op het moment dat ik bij mezelf zeg dat ik eigenlijk geen zin meer heb om ook nog langs een café te moeten, staat er een bordje aan de weg: er zit hier nóg een camping in de buurt. Die had Google me niet laten zien! Opgelucht loop ik er naartoe, en het tweede buitje van vandaag valt op het moment dat ik binnen zit bij de receptie. Soms vallen dingen zo mooi samen 🥰
De camping is een klein maar lief veldje met moestuin, omringd door hoge maïs en uitgestrekte akkers. De ondergaande zon geeft alles een roodgouden gloed. Wat een heerlijk plekje heb ik getroffen! Ik kruip snel in de koespoede, morgen alweer de laatste dag van dit avontuur!

Geschreven door Zerevoeten.kopvolsproeten