We worden rond 6 uur wakker. Het is fijn om in een huisje te zijn, dus echt haasten doen we niet. We maken nog even een foto samen en dan vertrekt Joop, iets eerder dan ik. Niet alle was van gisteren is al droog, en ik ben blij dat ik voor de zekerheid een paar sokken heb achtergehouden. De rest hang ik met veiligheidsspelden aan de lussen van mijn tas, dat droogt straks in de zon wel verder. De tas begint een bonte boel te worden, want er hangt ook al een Jacobsschelp aan (dankjewel Elisabeth, hij bungelt er nog prima bij!) en een mooie veer die ik onderweg heb gevonden. Ik ben wat verkleurd gisteren, dus ik smeer me vandaag maar extra goed in. Ik lees de reacties op mijn blog, zo mooi om te zien hoe iedereen meeleeft. Ik loop alleen, maar ik voel me nooit alleen :). Even na 8 uur vertrek ik. De natuur is prachtig, wolken hangen laag tussen de heuvels. Er staan irissen langs de weg, die in het echt wat lichter paars zijn dan hoe ik ze ken uit de schilderijen van Vincent van Gogh. Wat wel hetzelfde is zijn de cipressen, op de een of andere manier staan die altijd alleen maar in de verte en nooit dichtbij. Ik zie een slak, en vraag me af hoe lang die over de camino zou doen (onderaan dit verhaal het antwoord, maar je mag vast raden!). Ik kom langs een bord: SdC 2454 kilometer. Eergisteren was het nog 1830. Blijft toch bijzonder, die afstanden. Ik kom langs een supermarkt, en ook hier vind ik het een en ander. Het is alsof ik weer helemaal nieuw ben in het veganisme, want het is enorm zoeken naar geschikte producten. Natuurlijk is er fruit en ik vind een lekkere bietensalade met mosterd. Goed genoeg! Ik loop verder tot ik in Avançon mijn naam hoor roepen: Joop zit bij iemand in de tuin koffie te drinken! Natuurlijk moet ik erbij komen zitten, dat ik net nog heb gepauzeerd maakt niet uit, en ik krijg ook een kop koffie. Prima te drinken met wat suiker erin. De vrouw des huizes is met een andere pelgrim in gesprek, die een stuk beter Frans spreekt dan wij. Voor we verder gaan kijken we nog even binnen in de kerk, maar er is helaas geen gelegenheid om een kaarsje te branden. Joop en ik stappen samen verder, ons tempo lijkt aardig gelijk te liggen. Als je loopt heb je al snel gesprekken, die ook al snel persoonlijk zijn. Na het kennismaken van gisteren hebben we het nu al snel over geloof en over dingen die we de afgelopen tijd meegemaakt hebben. Het land wordt wat vlakker, we zijn nu in de Champagnestreek. Al pratend loop je makkelijker verder, en hoewel mijn geplande dagetappe langer is dan de zijne, loopt Joop het hele eind met me mee. We worden steeds ingehaald door citroëns met Nederlands kenteken, de meeste zijn oudjes zoals snoekebekken en deuxchevauxtjes, zo te zien is er een evenement. We zitten in de berm in de schaduw te rusten en iedereen toetert en zwaait. Wat een feest! Ik zie dat Joop het zwaarder krijgt, en ik ga maar bellen voor een slaapplek. Het is al wat aan de late kant, en de mensen die ik aan de lijn krijg kunnen ons helaas niet helpen. We inventariseren even wat we nog hebben aan eten en drinken, voor het geval we besluiten om buiten ons bivak op te zetten. We komen alleen niet echt langs een geschikt weiland: de bloemenweiden van een paar dagen geleden hebben inmiddels plaats gemaakt voor uitgestrekte akkers met voornamelijk graan. We lopen toch nog maar verder, en aan de rand van Bazancourt stappen we het eerste boerenerf op. In ons beste Frans vragen we of we met de tent op het gazon mogen overnachten, en dat is goed! We krijgen zelfs een borrel aangeboden (die ik beleefd afsla). We zetten onze tenten op, eten wat en praten nog wat na. Morgen op naar Reims!
Hier nog het antwoord op de slakkenvraag: een slak leeft gemiddeld 2 jaar, loopt zo'n 5 meter per uur en slaapt ca 10% van de tijd. Over een camino van Leeuwarden naar Santiago de Compostela, ongeveer 2700 kilometer, zou hij ruim 68 jaar doen, er vanuit gaande dat hij niet om hoeft te lopen om zijn water op peil te houden én dat hij op zijn sterfdag nog even een babyslak produceert die de reis direct voortzet. Dit zijn dus 35 generaties slak, omgerekend naar mensenjaren (waarbij ik uitga van 20 jaar per generatie) zou dat betekenen dat je 700 jaar over een camino doet!

Geschreven door Zerevoeten.kopvolsproeten