Ik slaap licht en onrustig, en om een uur of 8 ben ik echt wakker. Ik kom maar langzaam op gang met het inpakken van mijn spullen. Mijn schoenen en broek zijn nog nat van het lopen door het hoge gras gisteren. Bij de campingdouche is een föhn, en hoewel ik weet dat het niet goed is voor het behoud van de schoenen, gebruik ik hem toch maar om ze droog te krijgen. Ik houd meer van mijn voeten dan van mijn schoenen :). Ik vertrek laat en moet ook eerst nog door het dorp, daar zit een supermarkt. Je komt hier niet meer zoals in Nederland in elk plaatsje een winkel tegen. Het assortiment is wat mager maar ik red me ermee, en op het stoepje voor de zaak lepel ik mijn sojayoghurt met banaan uit de portiekuipjes. Als ik dan eenmaal echt onderweg ben is het al bijna 12 uur. Ik voel in mijn lijf dat ik gisteren een lang stuk gelopen heb. Met het oog op de slaapplekken kan ik kiezen tussen een etappe van 18 of 25 kilometer, ik kijk eerst maar even hoe het gaat. Het is gelukkig niet zo warm als 2 dagen geleden, en er valt ook amper regen. Er schuift wel regelmatig een wolk voor de zon en dat is wel lekker koel zo. Ik kom weer langs vele weilanden met nieuwsgierige dieren: koeien, schapen en paarden vinden een voorbijganger heel interessant. Boerderijkatten schieten juist snel door een kier terug de schuur in als ze me aan zien komen. Door bos is de route heuvelachtig, langs boerenland wordt het steeds vlakker. De Ardennen liggen nu echt achter me. Paadjes met hoog gras langs akkers zitten vol vlinders die soms een stukje met me mee vliegen. Ik loop 2x een stukje verkeerd, toch ergens een schelp gemist, maar beide keren is het uiteindelijk eigenlijk niet eens om, en ik kom nog steeds langs prachtige plekken. Zo halverwege bedenk ik dat de korte route genoeg is voor vandaag, en ik bel om te kunnen overnachten in de gemeenteherberg van Hauteville. Het is nog even zoeken, maar een behulpzame buur stuurt me de goede kant op. De herberg is een open kamer met een paar bedden, een klein keukentje en badkamer. Er is ook al een pelgrim, Joop uit Brabant. Joop is met pensioen en loopt de hele camino in één keer. We zijn allebei blij dat we Nederlands kunnen praten, we spreken maar een beetje Frans. We praten gezellig over onze avonturen tot nu toe. Ik was wat kleding, niet alles want ik weet niet of het snel genoeg droog zal zijn. Dan op tijd onder de wol - de bedden piepen en kraken dus we leggen de matrassen maar op de grond, stukken beter!

Geschreven door Zerevoeten.kopvolsproeten