Oei, een wekker om 5.30 uur is wel vroeg tijdens de vakantie! Ik maak mij snel klaar en ga maar het early breakfast. Dat was meer wat cakes en fruit. De taxi is er zelfs veel te vroeg (what is wrong with the taxidrivers nowadays), dus ik ben al vroeg bij de ferry. Gelukkig gaat de poort ook al vroeg open en aan boord is er koffie!! Ondanks de wind is het wel lekker op het buitendek. We vertrekken Mindelo by night op tijd en gaan een vrij woeste oceaan op. Mindelo ligt goed beschermd, maar daarbuiten is de zee woest en al snel worden een aantal mensen zeeziek. Ik heb gelukkig nergens last van. Om 8.00 uur varen we de haven van Porto Nova binnen. Het eiland is droog en rotsachtig aan deze kant. Eric de driver staat mij op te wachten en in het stadje pikken wij Vanderlee, mijn gids op. Het zijn op zich aardige kerels, maar praten volop Creools met elkaar, niet echt gezellig dus. Als we over de bergkam rijden wordt het ineens een heel ander landschap met volop groen! Santo Antao ligt zoveel in de wolken dat door de condens het eiland dus altijd groen is. Bovenaan stoppen we bij de Covo krater voor de hike. We dalen eerst af de krater in en ook net op tijd, want al snel vult de krater zich met mist en zie je weinig. We lopen door de krater heen en gaan weer omhoog klimmen. Bovenaan zou je vanaf 1200 meter hoogte de Paul Vallei in kijken, maar helaas ...volledig mistig. We beginnen de afdaling in de mist en het gaat op zich goed, maar het is pittig schuin en ik heb natuurlijk geen hike schoenen. Na tweederde van de afdaling beginnen we wat te zien, maar houden mijn knieën er ook mee op. Het laatste stuk wordt dus langzaam aan met veel pauzes. Vanderlee is aardig maar verteld weinig. Hij concludeert wel wij in de vallei opgepikt moeten worden door Eric en niet nog 5 kilometer extra afdalen. Ik ben het er helemaal mee eens! Het uitzicht is trouwens wel te gek, ben blij dat ik dit wel gedaan heb! Na een drankje bij Chez Sandro gaan we met de auto door de vallei. Het is hier echt prachtig, maar wederom 0 uitleg door de mannen die druk bijpraten in het Creools. En dat terwijl zij hier beiden vandaan komen. We stoppen nog bij een Grog brouwerij. De vallei staat hier bekend om. Maar ik ben niet te porren om wat te kopen. We laten Vanderlee achter in Paul City en Eric rijdt via de kustroute naar mijn hotel in Ponta do Sol. Onderweg begint hij ineens weer te vertellen. Maar hij wil mij ook graag morgen de hele dag rondrijden. Hij noemt een prijs en die wimpel ik meteen af. Hij zakt nog snel wat, maar ik heb niet zo'n behoefte om een hele dag met hem op tour te gaan. Bij Kasa Tambla wordt ik heel hartelijk ontvangen en dat voelt warm! De trappen op klauteren gaat moeilijk, dus ze hebben medelijden met mij. Ik kom in een eenvoudige, maar zeer schone kamer! Ik plof op bed en slaap gelijk 45 minuten. Daarna een hete douche en ik voel mij al beter. Echter vraag mij af of ik morgen op kan staan. Een hike wordt het in ieder geval niet! Ik lees in de map van Kasa Tambla dat een privé driver bij hen zelfs nog goedkoper is dan het laagste bod bij Eric. Ik regel dit met de eigenaar Guillaume, een ontzettend aardige Fransoos. Eigenlijk wilde ik een halve dag, maar zonder te pushen legt hij uit wat ik in een halve en in een hele dag kan doen. En hij weet ook nog een leuk lunch tentje onderweg. Het voelt chill en oprecht en ik kies voor de hele dag. Daarna ga ik op pad in het stadje. Ik loop even naar het centrale plein en daarna weer terug naar de kust. Onderweg word ik doorlopend gegroet en mensen knopen een praatje aan. En dat zonder geld te vragen! Oprechte interesse die afgesloten wordt met een boks, hoe leuk dat het ook zo kan! Ik vind een mooi plekje op het terras van Caleta aan de zee. Ik bestel een biertje en het alternatief voor bitterballen hier: chorizo hapjes. Ondertussen wordt de groep mannen die spelletjes spelen op de boulevard steeds groter en groter. Ze gaan helemaal op in het spel! Zo leuk om te zien. Een relaxte plek dit! Als ik terug kom heeft Guillaume driver Cecilio geregeld voor morgen. Als ik even op bed heb gelegen, weet ik haast niet meer hoe ik overeind moet komen....eerst bedenk ik mij dat ik gewoon niet ga eten en lekker ga slapen. Maar ik heb wel heel weinig gehad, dus hijs mijzelf maar weer op, wat panadol er in en gaan. Helaas zat Caleta vol, maar bij Musica do Mer zitten ook mannen te zingen en er is een plekje vrij. Ik bestel het lokale gerecht Catchupa met vis en geniet van de gezellige Kaapverdiaanse deuntjes. Daarna moet ik echt met de benen omhoog. Gelukkig heb ik nog veel gedownload, dus duik in Uncoupled, wat een geweldige serie, dus ik kijk gelijk 5 afleveringen.

Geschreven door Wims.wereldreizen